शुभ वर्तमान - चांगल्या बातम्या

हर्पेन, तिचे खरेच कौतु़क आहे. अभ्यासासाठी तिने केलेले प्रयत्न आणि तिला मिळालेली मदत, दोन्हीही महत्वाचे.

या बाफबद्दल थँक्स हर्पेन!

हर्पेन, अरे पण मुळात बातमीदारीचा मंत्रच हा असतो की काहीतरी सनसनाटी आणि ब्रेकीन्ग माहिती पुरविणे.
एखाद्या माणसाला कुत्रा चावला तर ती बातमी होत नाही, पण जर माणूस कुत्र्याला चावला तर ती बातमी होते.
असो, हा उपक्रम चांगला आहे. अशा अजुन चांगल्या बातम्या मिळवून शेअर करूयात.

हर्पेन, असा बाफ काढण्याची कल्पना आवडली

(..सर्व प्रमुख वर्तमानपत्रांनी दररोज त्यांच्या पेपर सोबत अँटी-डिप्रेसंट गोळयांचा पुरवठा करावा...) +१

धाग्याची कल्पना आवडली.

हर्पेन, असा बाफ काढण्याची कल्पना आवडली >> +१

हर्पेन....

फारच सुंदर आणि मनाला भिडू शकणारा हा धागा होऊ शकतो. वर्तमानपत्रे काय आणि टीव्ही न्यूज चॅनेल्स काय...शेवटी जो तो टीआरपीच्या नादात असल्याने बातम्या देतानाही त्यात सनसनाटीपणा असला नाही तर कदाचित माझ्या नोकरीवरच गदा येईल की काय अशा भीतीतच ही टेम्परवारी नोकरी करणारे वार्ताहर वावरत असतात.

पण असो.... निदान या धाग्याच्या निमित्ताने का होईना वर तुम्ही जशी 'सी.ए.' मुलीची अगदी हर्षभरीत करून टाकणारी बातमी दिली, ती वाचून का होईना सुखद वाटणारी झुळूक लाभली.

यात अनुषंगाने सांगली जिल्ह्यातील औदुंबर गावात झालेल्या एका आगळ्या विवाहाची बातमी दै.सकाळ मध्ये वाचली आणि खरेच फार आनंद झाला. त्या बातमीच्या आधारे हे लेखन धागा वाचणार्‍या सदस्यांसाठी....
एक प्राथमिक शिक्षक श्री.दत्तात्रय खटावकर यांनी आपला मुलगा नितिन याचा विवाह आजरा [जि.कोल्हापूर] येथील कापड दुकानदार औंधकर यांची कन्या स्वाती हिच्याशी केला. दुसर्‍या वर्षी नितिन आणि स्वातीला गोंडस [नाव : अपर्णा] असे कन्यारत्नही प्राप्त झाले. सुखी संसार सुरू झाला आणि जसे म्हणतात 'दृष्ट लागली' तसेच झाले आणि कन्या एक वर्षाची असतानाच नितिन हृदयविकाराने मृत्युमुखी पडला. खटावकर कुटुंबियांना हा जबरदस्त धक्का होताच, पण स्वाती आणि त्या लहानगीच्या दृष्टीने तर आभाळ कोसळल्यासारखे होते. मुलाचे पहिले श्राद्ध झाल्याच्या दुसर्‍याच दिवशीच खटावकर ह्या हाडाच्या शिक्षकाने एक क्रांतिकारी निर्णय घेतला आणि 'कन्यादान' चित्रपटातील कथानकाप्रमाणेच हा 'सासरा' त्या सुनेचा 'पिता' झाला आणि त्याने आपल्या सुनेसाठी वरसंशोधन सुरू केले. सुनेसाठी नव्हे, तर मुलीसाठी वर शोधावा, अशीच खबरदारी घेतली. गरीब चालेल; पण माझ्या मुलीला सुखात ठेवणारा मुलगा हवा, अशी अपेक्षा ते व्यक्त करत. वधू-वर सूचक मंडळांत जायचे, चौकशी करायचे, जुन्या रुढीपरंपरेला फाटा देणार्‍या त्यांच्या या निर्णयाला त्यांच्या मित्रमंडळींनी तसेच आप्तेष्टांनीही साथ दिली आणि जानेवारी २०१३च्या पहिल्याच आठवड्यात शिराळा येथील महेश मनोहर टिळे या युवकाशी खटावकर दांपत्याने आपल्या सुनेचा...नव्हे मुलीचाच....विवाह संपन्न केला.
महेश टिळे... शिराळ्यातील तरुण. त्याचा विवाह 29 जानेवारी 2007 रोजी कराड येथील वसंतराव गणपती भस्मे यांची कन्या वंदना हिच्याशी झाला होता. त्यांना 25 मे 2010 ला सृष्टी नावाची मुलगी झाली. दुर्दैवाने तिला बाळंतपणानंतर कावीळ झाली. सहा महिन्यांत तिने जगाचा निरोप घेतला. मुलगी आईला पोरकी झाली. महेश पत्नीच्या विरहाने आणि मुलगी आईला पोरकी झाल्यानं दुःखी होता. त्याच्या कुटुंबीयांनीही त्याच्यासाठी वधू संशोधन सुरू केलं. दैवयोग जुळून आला... महेश आणि स्वातीच्या लग्नाची बोलणी सुरू झाली. सारं जमून आलं... खटावकरांना स्थळ पसंत पडलं. साध्या पद्धतीने लग्न उरकण्याचा मानस महेशच्या कुटुंबीयांनी व्यक्त केला; पण गुरुजींनी 4 जानेवारी 2013 रोजी औदुंबर येथे साजेसं कन्यादान करून दिलं. अपर्णाला वडील, सृष्टीला आई मिळाली... त्या दोघी छोट्या बहिणी-बहिणी झाल्या अन्‌ महेश-स्वातीच्या आयुष्यात हरवलेला आनंद पुन्हा गवसला.

..... या घटनेशी आपला कसलाही संबंध असो वा नसो, पण अशा बातम्या खरोखरी मनाला फार समाधान देवून जातात.

अशोक पाटील

धाग्याची कल्पना आवडली.

नमस्कार. मी खूप दिवसांनी इथे लिहीते आहे ह्याचे कारण एक अतिशय चांगला योगायोग की मला सुद्धा १-२ दिवसांपूर्वी असेच वाटलेले, की कमितकमी पहिल्या पानावर तरी वर्तमानपत्रानी प्रेरणादायक घटना छापाव्यात, ज्यामुळे तरूण पिढीला वर्तमान पत्र वाचावेसे तरी वाटेल. मी जेव्हा मुलांना सांगते, वर्तमानपत्र वाचा, तेव्हा त्या विधानामधील फोलपणा मलाच कळून येतो! हा धागा चांगलाच आहे, पण येथे तरूण वर्ग खूपच कमी येतो. आपली ही मागणी आपण वर्तमानपत्रांपर्यंत पोहचवणे जरूरीचे आहे.
By the way, thnx very much for this thread. i hope i will be able to contribute to this thread by spreading some good news. someone please convey our feelings to newspapers too! thnx.

"अंधार खूप झाला पणती जपायला हवी" >> जियो !!!

माझेही दोन आणे (भाषांतर करायला वेळ नाहीये)

Mr.Kalayanasundaram worked as a Librarian for 30 years. Every month in his 30 year experience(service), he donated his entire salary to help the needy. He worked as a server in a hotel to meet his needs. He donated even his pension amount of about TEN(10) Lakh rupees to the needy.

He is the first person in the world to spend the entire earnings for a social cause. In recognition to his service, (UNO)United Nations Organisation adjudged him as one of the Outstanding People of the 20th Century.. An American organisation honored him with the ‘Man of the Millennium’ award. He received a sum of Rs 30 cores as part of this award which he distributed entirely for the needy as usual.

Moved by his passion to help others, Super Star Rajinikanth adopted him as his father. He still stays as a bachelor and dedicated his entire life for serving the society.

We all Indians should be PROUD. UNO has honored him but we Indians don't even know that such a personality exist amongst us.

At least have the courtesy to pass this on and on till the whole world comes to know about this Great Good Samaritan.
Man of the Millennium.....

Hat's off Kalayanasundaram..

We Indians are extremely proud of you and proudly say "EVEN THIS , HAPPENS ONLY IN INDIA"

धाग्याची कल्पना खूप आवडली सतत निगेटिव्ह ऐकताना पाहताना अश्या पॉझिटिव्ह गोष्टींमुळे जरा आशावाद वाढतो, हुरुप येतो.

हा धागा काढल्याबद्दल धन्यवाद!

मध्यंतरी एका पुस्तकात वाचलं होतं की आपल्याकडे एखादी छानशी बातमी असेल किंवा काही छानसं शेअर करायचं असेल आणि आपण सारे एकत्र जमलेले असू तेंव्हा " अरे, माझ्याकडे एक गुड न्यूज आहे असं म्हणून ती सांगावी ( ते आपले सहकारी , आपला स्टाफ या संदर्भात होतं) असं म्हटलं की सगळे कान टवकारले जातात, ऐकायला छान वाटतं, हुरुप येतो, काम करण्याचा उत्साह वाढतो वगैरे
इथे माबोवर हा धागा उघडलात.. पुन्हा धन्यवाद!

छान धागा
मळभ असलेल्या वातावरणात सुखवण्यार्या अशा बातम्या एकदरीत गरजेच्या आहेत
प्रेमाचे मनपूर्वक अभिनंदन
अशोक सरांची बातमीही चांगली आहे

हर्पेन यानी धाग्याच्या निमित्ताने मुंबईतील एका रिक्षाचालकाच्या मुलीची...प्रेमाची...सीएबाबतची बातमी दिली आहेच. त्याला जोडूनच कोल्हापूरच्या धनश्री विलास तोडकर या मुलीची 'सीए' बातमी. वडील चहागाडी चालवतात. त्या वेळी त्यांच्या हाताला मदत म्हणून धनश्री चहाच्या गाडीवर उभी राहायची. उरलेल्या वेळात अभ्यास करायची. तिनं ठरवलं होतं, की आहे त्या परिस्थितीबद्दल कधीच कुरकुरत बसायचं नाही आणि तिनं ते करून दाखवलं. परिस्थितीपुढं ती झुकली नाही. तिनंच परिस्थितीला झुकवलं आणि चार्टर्ड अकाउंटंट होण्याच्या आपल्या जिद्दीला सत्यात उतरवलं.

धनश्री विलास तोडकर या एका चहागाडीवाल्याच्या मुलीची ही यशोगाथा. कोल्हापुरातील ताराराणी विद्यापीठाच्या मागे एक अरुंद बोळ आहे. त्या बोळात एका छोट्याशा घरात धनश्री राहते. टाकाळ्यावर निगडे हॉस्पिटलच्या दारात वडिलांची चहाची गाडी. धनश्री शाळा सुटली, की बाबांना गाडीवर मदत करायला उभी राहायची. धनश्री कमला कॉलेजमध्ये शिकायची. खासगी क्‍लासची फी तिच्या आवाक्‍यातच नव्हती. घरी स्वतः सराव करून तिनं बारावीचा अभ्यास केला आणि ती बोर्डात अकरावी आली. बी.कॉम.च्या परीक्षेत शिवाजी विद्यापीठात ती पाचवी आली. आजही धनश्री साध्या कुडाच्या घरात राहते. घराला भिंती नाहीत. घराला तट्ट्या आणि प्लॅस्टिकचा कागद. धनश्रीला आता हे चित्र बदलायचे आहे. सीए म्हणून पहिल्यांदा काही काळ नोकरी व नंतर स्वतःची प्रॅक्‍टिस सुरू करायची आहे. धनश्री अजूनही एखाद्या बारावीच्या मुलीएवढी छोट्या चणीची आहे. मूर्ती छोटी; पण तिची जिद्द मोठी आहे. अडचणी अनेक येतात; पण जिद्द ठेवा. एक दिवस यशच आपल्या मागे धावू लागेल, एवढं साधं सोपं तत्त्वज्ञान तिनं जपलं आहे आणि ते तिनं खरं करूनही दाखवलं आहे.

धनश्रीचे अभिनंदन करत असताना तिच्या शिक्षणाला प्रोत्साहन देणार्‍या अशिक्षित आईवडिलांचेही अभिनंदन करणे गरजेचे आहे.

अशोक पाटील

गेल्या तीन चार वर्षात मी अनेक वेळा विनंति केली होती की असा धागा काढा, मी स्वतः काढलाहि होता.
पण मी अमेरिकेतला - सगळ्या भारतीयांनी नुसतीच माझी टिंगल केली नि धागा बंद पाडला.

तुम्हाला तरी यश मिळो.

Mast dhaga. Coñtribute karayala nakki avadel.

धन्यवाद.
वरील सर्व घटना वाचुन खरच खुप बरे वाटले. पियुपरी ने लिहिलेले तर वा वा वा आहे. कोणी इतके त्यागी असु शकते ह्याची कल्पनाच केली नव्हती.
झक्की, काय सांगताय काय? असे व्हायला नको होते.

रुग्णालय बिल माफ करून मुलीच्या जन्माचे स्वागत
http://online3.esakal.com/esakal/20130124/5451428714695130254.htm

चांगला उपक्रम आहे.

सकाळमधूनच : --------

पुणे - मंगळसूत्र हिसकावून घेतले... चोर पळून गेले आणि वहिनी, ताई, काकू, मावशी रडवेल्या झाल्या ही झाली परवाची गोष्ट. कालची गोष्ट भक्कम विश्‍वास देणारी. मंगळसूत्र हिसकावण्यासाठी आलेल्या चोरांना ज्योती देशपांडे यांनी असा हिसका दिला, की ते पार कोलमडले. धडपडले. त्यातला एक हाताशी लागला आणि त्याला आधी नागरिकांचा, नंतर पोलिसांचा हिसका बसला. पुण्यातील विमाननगरात घडलेली ही घटना म्हणजे राज्यभर फोफावलेल्या साखळीचोरांशी महिलांनी कसे लढावे, याचे उदाहरण ठरावे.

उदाहरणातील इतर तपशील नेहमीसारखाच. म्हणजे गर्दी नसलेल्या रस्त्यावरून चाललेली मध्यमवयाची महिला... तिच्या दिशेने येणारे मोटारसायकलस्वार... त्यांनी मंगळसूत्राला हात घालणे... शहरी भागांमध्ये रोजच घडणाऱ्या या उदाहरणात 55 वर्षे वयाच्या ज्योती देशपांडे यांनी मंगळवारी रात्री साडेनऊ वाजता जबरदस्त "ट्विस्ट' दिला. त्या आणि त्यांचे पती अरुण कामानिमित्त मुंबईला जाऊन रात्री विमाननगरला परतले. घराजवळच्या थांब्यावर ज्योती उतरल्या. दूध आणण्यासाठी म्हणून अरुण पुढे गेले. रस्त्यावरून एकट्या चालणाऱ्या ज्योती यांनी पाहिले की, दोघे तरुण मोटारसायकलवरून त्यांच्याच दिशेला येत आहेत. ज्योती यांना शंका आली. तेवढ्यात दुचाकीवर मागे बसलेल्या तरुणाने त्यांचे मंगळसूत्र हिसकाविण्याचा प्रयत्न केला... सावध असलेल्या ज्योती यांनी चोराचा हात पकडला. इतकेच नव्हे, त्याला खाली ओढले. मोटारसायकलीसह दोघेही चोर खाली पडले. तरीही ज्योती यांनी चोराचा हात घट्ट पकडून ठेवला आणि आरडाओरडा सुरू केला. आवाज ऐकून आकाश बाबू वडवराव आणि अजय झेंडे या सजग नागरिकांनी त्यांची चारचाकी रस्त्याला आडवी केली. त्यामुळे दुचाकी सोडून एका चोराने पळ काढला. दुसरा हाती लागला. त्याने कुकरी काढली आणि धमकाविण्याचा प्रयत्न केला. तोपर्यंत जमलेल्या गर्दीने हत्याराला भीक न घालता त्याला चांगला चोप दिला आणि पोलिसांच्या हवाली केले.

साखळीचोरांना कसा धडा शिकवावा, याचा धडाच ज्योती यांच्या धाडसाने मिळाला. त्याबद्दल पोलिसांनीही त्यांचे अभिनंदन केले. मच्छिंद्र हरिश्‍चंद्र येवले (वय 23, रा. डोंगरकिणी, ता. पाटोदा, जि. बीड) असे या चोराचे नाव असल्याचे पोलिसांनी सांगितले. त्याच्या साथीदाराचा शोध सुरू आहे. विमाननगरात राहणाऱ्या ज्योती यांच्या पतीचे वर्कशॉप आहे. त्यांना दोन विवाहित मुली आहेत.

वृत्तपत्रांमध्ये साखळीचोरीच्या बातम्या रोजच येतात. त्या वाचते. त्यामुळे मोटारसायकलस्वारांच्या हालचालींचा लगेच संशय आला. सावध झाले. म्हणून चोर पकडता आले.
- ज्योती देशपांडे

नुकत्याच माझ्या (अल्मा मेटर) शासकीय अभियांत्रिकी महाविद्यालयात पार पडलेल्या सर विश्वेश्वरैया स्मृती करंडक वाद-विवाद आणि वक्तृत्व स्पर्धेत, एका विद्यार्थिनीने केलेल्या तिच्या भाषणात डॉ. अब्दुल कलाम राष्ट्रपती असतांना, इस्त्राएलच्या दौर्‍यावर असतांना झालेल्या एका घटनेबद्दल (त्यांच्या एका पुस्तकात लिहिलंय असं) सांगत होती.
की इस्त्राएल मध्ये प्रचंड मोठा हल्ला झाला आणि बरीच लोक मारली गेली. दुसर्‍या दिवशी कलामांना वर्तमानपत्रात ह्या हल्ल्याची बातमी पहिल्या पानावर येणं अपेक्षित होतं, ठळक अक्षरांत वगैरे... परंतू त्यांना आश्चर्याचा धक्का बसला, की त्या देशात चाललेल्या पॉजिटीव्ह गोष्टींबद्दल, सुधारणा आणि प्रगतीबद्दलच्या बातम्या पहिल्या पानावर होत्या. आणि कालच्या हल्ल्याची बातमी मधल्या कुठल्याशा पानावर छोटीशी दिली होती. ह्यातून त्या देशाचे प्रसारमाध्यमं कशाप्रकारची भुमिका निभावतात याकडे लक्ष वेधले जाते.

हर्पेन : धाग्याची संकल्पना आवडली

हर्पेन, पुन्हा एकदा धन्यवाद ह्या धाग्याबद्दल. माझ्या निवडक दहात. नवीन पोस्ट्स न चुकता वाचत राहणार.

खूप छान धागा. धन्यवाद हर्पेन.

हार्पेन अतिशय सुरेख उपक्रम.

सुरेख धागा!

पुणे - मंगळसूत्र हिसकावून घेतले... चोर पळून गेले आणि वहिनी, ताई, काकू, मावशी रडवेल्या झाल्या ही झाली परवाची गोष्ट. कालची गोष्ट भक्कम विश्‍वास देणारी. मंगळसूत्र हिसकावण्यासाठी आलेल्या चोरांना ज्योती देशपांडे यांनी असा हिसका दिला, की ते पार कोलमडले. धडपडले. त्यातला एक हाताशी लागला आणि त्याला आधी नागरिकांचा, नंतर पोलिसांचा हिसका बसला. पुण्यातील विमाननगरात घडलेली ही घटना म्हणजे राज्यभर फोफावलेल्या साखळीचोरांशी महिलांनी कसे लढावे, याचे उदाहरण ठरावे.>>>

सेम घटना मी एस वायला असताना वर्गातल्या एका मुलीसोबत झाली होती. तिनेदेखील चेन तुटली तरी त्या चोराचा हात घट्ट धरून ठेवला होता. नंतर पोलिसामधे वगैरे पण नेला होता त्या भुरट्याला. ही मुलगी माबोवर असते (ओळखा कोण?)

AP youth becomes India’s first blind CA :

The vision to achieve his childhood goal helped 23-year-old J.Rajashekar Reddy qualify the final hurdle of becoming a chartered accountant. He is the first completely blind candidate in India to manage the feat.He lost his vision owing to a damaged optic nerve caused by brain tumor at the age of 11.
I would record the classes at my coaching institute and hear lectures after returning home. Also, the questions for the practical paper are lengthy, and going over them again and again is tedious as my peers with normal vision could always go back to a certain part of the question or pick up a book and start reading right-away. For practical preparation, my teachers and volunteers had been helpful,” said the B.Com graduate from Osmania University.
My father works as an electrician and mother is a homemaker. my parents had given up on me.
My mother was worried that I chose a profession which causes stress and wanted me to relax at home,” he added.

http://newindianexpress.com/states/andhra_pradesh/article1431906.ece