शुभ वर्तमान - चांगल्या बातम्या

सर्पदंशानंतरही 'ती' वाचली, 'मैत्री'च्या औषधाने!

रमेश दीक्षित - सकाळ वृत्तसेवा
Friday, February 08, 2013 AT 01:45 AM (IST)
Tags: yavatmal, monkey, snake, vidarbha
माकडीवर केला माकडानेच उपचार; सिरसगाव शेतशिवारातील सत्य घटना

सिरसगाव-पांढरी (जि. यवतमाळ)- "ती' धरतीवर कोसळून मृत्यूच्या शेवटच्या घटका मोजत होती. आप्तेष्ट येत होते. अचानक काय बरे झाले? सारेच अवाक्‌! इतक्‍यात वैद्यराज आले. पायापासून डोक्‍यापर्यंत त्यांनी तिचे नाकाद्वारे व हाताने रोगपरीक्षण केले. पायाला जखम दिसताच अतिशय वेगाने वनाकडे धाव घेऊन केवळ 10 मिनिटांत "संजीवनी' आणून तिच्या जखमेवर चोळली; अन्‌ ती पंधरा मिनिटांत मृतप्राय स्थितीतून खाडकन्‌ उठून बसली.
ही पुराणातली किंवा चित्रपटातील कथा नाही; तर सिरसगाव-पांढरी शेतशिवारात घडलेली एक सत्य घटना आहे. फक्त ही कथा माणसांची नव्हे, तर माकडांची!

सिरसगाव येथून 1 किलोमीटर अंतरावर संत चिंतामणी टेकडीकडे जाणाऱ्या रस्त्याजवळ माकडांच्या कळपातील एका मादीला विषारी सापाने दंश केला. हे कळपातील इतर माकडांना समजताच सर्वच त्या ठिकाणी जमा झाले. व्याधिग्रस्त मादीला दिलासा देत असतानाच "मुखिया' माकड त्या ठिकाणी आले. मादीचे नाक व हाताने परीक्षण करीत असता त्याला त्या मादीच्या पायाला गंभीर जखम झाल्याचे दिसले. त्याने लगेच वनाकडे धाव घेऊन झाडपत्तीचे औषध आणले. त्या मादीच्या पायावरील जखमेस 10 ते 12 मिनिटे चोळले अन्‌ काय आश्‍चर्य! ती मृतप्राय स्थितीतील मादी खाडकन्‌ उठून बसली! हे दृश्‍य अनेकांनी बघितले. सत्ता, अधिकार, संपत्ती, स्वार्थापायी माणूस प्रेम, सद्‌भावना, दया विसरला; मात्र प्राणिमात्रांमध्ये आजही या भावना कायम असल्याचे या घटनेने सिद्ध केले. तर, अनेकांना रामायणातील हनुमानाने लक्ष्मणासाठी वनौषधींचा पर्वत आणल्याचे उदाहरण आठवले.

संकटकाळी धावण्याचा दिला संदेश
सर्पदंश झालेल्या माकडीसाठी दुसऱ्या एका माकडाने तातडीने वनौषधी आणली; अन्‌ त्या उपचाराने माकडी बरी होऊन टणा टणा उड्या मारत जंगलात पसारही झाली. अपघात किंवा कोणत्याही संकटाच्या वेळी एकमेकांच्या मदतीला धावून जावे, असा संदेश देणारी ही घटना सिरसगाववासी ग्रामस्थांनी प्रत्यक्षात अनुभवली.

व्वा...शोभे! एकदम आगळी वेगळी बातमी!

धन्यवाद शोभा.....

एरव्ही ही बातमी 'अशीच एक जरासी हटके....' म्हणून पूर्णपणे वाचलीही गेली नसती. पण या धाग्यावर ती आली म्हणून सविस्तर वाचल्यावर त्यातील आगळेपण प्रकर्षाने जाणवले.

तो प्रसंग पाहाणार्‍यापैकी कुणाकडे तरी कॅमेरा हवा होता असे राहून राहून वाटत आहे. "सोनी" आयोजित जागतिक वार्षिक फोटो स्पर्धा गटातील कित्येक फोटो मी पाहिले आहे, त्यातील विषयांचे वैविध्य पाहिल्यावर हा 'द्रोणागिरी वनौषधी' फोटो...मिळाला असता तर.... टॉपर्समध्ये आला असता.

अशोक पाटील

वा शोभा ! चांगली बातमी आहे. मी सकाळी गडबडीत (नेहमीप्रमाणेच ) शिर्षक वाचले. आता इथे सगळी बातमी वाचली.

दादाश्री | 29 January, 2013 - 07:56
मला आलेला सुखद अनुभव ..
मी नेहमीच हिंदु , मराठी , महाराष्ट्रीयन, या बद्दल आग्रही अन मुस्लीम इ. विषयी खुनशी होतो.

>>
दादाश्री ही घटना मी मागेही लिहिली होती, पण परत स्मरण झाले.
माझी आई रस्त्यात जाताना पडली. डोक्याला खोक पडुन खुप रक्त वाहु लागले. नेमका त्याच दिवशी रिक्षाचा संप! रस्त्यात पण कोणी थांबेना एवढ्यात एक मुस्लिम गृहस्थ पांढरी सलवार कमीज आणि डोक्यावर टोपी, लांब दाढी, स्कुटर चालवताना थांबले आणि आईला घेउन पटकन दवाखान्यात गेले. दवाखान्यात उपचार झाल्यावर पण आईला बरे वाटत नव्हते आणि घर पण लांब होते, एवढ्यात हेच गृहस्थ परत स्कुटरवरुन आले आणि आईला म्हणाले की त्यांच्या लक्षात आले की आज रिक्षाचा संप. ते परत आईला घेउन घरी आले.
आपल्याला माणसांचे वेष, धर्म यावरुन अनेकदा पुर्वग्रह असतात पण आयुष्यात असे अनुभवच आपल्याला
यापलिकडे पाहण्यास मदत करतात.

आपल्याला माणसांचे वेष, धर्म यावरुन अनेकदा पुर्वग्रह असतात पण आयुष्यात असे अनुभवच आपल्याला
यापलिकडे पाहण्यास मदत करतात. >> +१
धन्यवाद ! इथे लिहिल्या बद्दल निलुताई ....

शोभा , खरच काय मस्त अनुभव आहे .......

नीलीमा - दादाश्री , आप्ल्याशी मि १००% सहमत आहे......पुर्वग्रह दुषीत हे सन्कल्पना नष्ट केली पहिजे मह्न्जे सगले नितळ होयिल ...स्वच्छ.........

ऑस्ट्रेलियातील प्रशिक्षणासाठी पुण्याच्या सिद्धीची निवड

मुंबई- कुमार गटातील राज्य, राष्ट्रीय मैदानी स्पर्धेत चमकदार कामगिरी करणाऱ्या पुण्याच्या सिद्धी हिरे हिची ऑस्ट्रेलियातील प्रशिक्षणासाठी निवड झाली आहे.
कोच स्पोर्टसच्या सहकार्याने संपूर्ण भारतात घेण्यात आलेल्या "स्पीडस्टार' गुणवत्ता शोधमोहिमेअंतर्गत सिद्धी हिची निवड करण्यात आली. या योजनेतून 12, 14 आणि 16 अशा तीन वयोगटांतील प्रत्येकी एका मुलामुलीची निवड ऑस्ट्रेलियातील आठवड्याच्या प्रशिक्षणासाठी निवड करण्यात आली. लंडन ऑलिंपिक विजेत्या शॅली पिअर्सन हिचे प्रशिक्षक शेरॉन हॅन्नन या सहा खेळाडूंना मार्गदर्शन करणार आहेत. संपूर्ण भारतात ही गुणवत्ता शोधमोहीम राबविण्यात आली. त्यातून भारताची "स्प्रिंट क्वीन' पी. टी. उषा हिने मुंबईत के. जे. सोमय्या क्रीडा संकुलात झालेल्या अंतिम चाचणीतून या सहा खेळाडूंची निवड केली.
निवड झालेले खेळाडू ः
12 वर्षांखालील मुले ः निलेख बात्रे (मुंबई 13.31 सेकंद), मुली ः शबनम नाईक (दिल्ली, 14.04 सेकंद), 14 वर्षांखालील मुले ः पी. सिवा (हैदराबाद, 11.72 सेकंद), मुली ः सिद्धी हिरे (पुणे, 13.01 सेकंद), 16 वर्षांखालील ः मुले ः एम. एस. अरुण (चेन्नई, 11.14 सेकंद), मुली ः अनिता दास (कोलकता, 12.79 सेकंद)

क्रिकेट शिवाय इतर खेळांना असे प्रोत्साहन मिळाले की बरे वाटते.

नमस्कार मायबोलिकर,
मी तसा माबोवर नविनच; पण धागा वाचून प्रेरणा मिळाली म्हणून लिहिण्याचा प्रयत्न करतोय.
मी आणि माझे काही मित्र जेमतेम बारावी न॑तरच आपापल्या व्यवसायाला लागलो. मात्र आमच्यातीलच
एक मित्र खुप मेहनती व हुशार होता. घरची परिस्थिती ठिक नसल्याने नववीला असतानाच मेडिकलमध्ये कामाला लागला. आम्ही बारावी पर्य॑त सोबत शिकलो. त्यान॑तर तो एकटा वगळता सर्वजण व्यवसायाला लागलो. त्याला मेडिकलच॑ शिक्षण घ्यायच॑ होत॑ पण आर्थिक परिस्थिती वाईट होती. त्याची शिकण्याची जिद्द पाहून आम्ही सर्व मित्रा॑नी त्याच्या दोन वर्षाच्या शिक्षणाचा खर्च उचलला. आज तोच मित्र एका नामा॑कित औषध क॑पनीचा एम. आर. (क्षमस्व : पर्यायी शब्द माहित नाही, कॄपया सुचवा) म्हणून तिन जिल्ह्या॑मध्ये काम करतोय आणि आम्ही सर्व मित्र आयुष्याच्या सुरवातीलाच काहीतरी चा॑गल॑ केल्याच्या समाधानाने पुढील वाटचाल करतोय.

'मानवता हाच खरा धर्म.'

हा अनुभव मी आधी पण लिहिला होता. तरीपण या बाफ वर असावा म्हणून लिहितोय.

मी गणपतीपुळ्याला काहि दिवस एका लेखनाच्या प्रकल्पासाठी राहिलो होतो. असेच एका सकाळी मालगुंडला गेलो होतो. लेखन करता करता कागद संपले, असे लक्षात आले. कुठे मिळाले तर घ्यायचे होते.

मालगुंड हे तसे निवांत गाव. दुकाने दिसत नव्हती. तेवढ्यात ५/६ मुलींचा एक घोळका, रमतगमत रस्त्यावरुन जाताना दिसला. शाळेच्या गणवेषात होत्या. पाचवी ते सातवीतल्या असाव्यात. कागद कुठे मिळतील, हे विचारण्यासाठी मी त्यांच्याजवळ गेलो. त्यातल्या एका मुलीने कसले कागद हवेत ( मला लाईनवाले फुलस्केप हवे होते.) ते विचारले आणि दुकानाचा ठावठिकाणा नीट सांगितला. मी आभार मानून निघालो.

तिने सांगितलेल्या दुकानात कागद मिळाले. परत जाताना तोच घोळका रस्त्यावर दिसला. मी मुद्दाम हॉर्न द्यायला सांगितला आणि गाडी हळू चालवायला सांगितली. गाडी जवळ आल्यावर त्याच मुलीने हात करुन गाडी थांबवायला लावली.

आणि मला विचारले, " काका, मिळाले ना कागद ?". मी हसून हो म्हणाल्यावर टाटा करुन निघूनही गेली.
मी काही बोलूच शकलो नाही.

आज दहा वर्षे झाली, मी तिचा चेहरा आजही विसरलेलो नाही. चार शब्दात बरेच काही शिकवले तिने मला.

नमस्कार,

मी पहिल्यादा मायबोलीच्या एखाद्या धाग्याला प्रतिक्रिया देत आहे. मी मिडिया क्षेत्रात असल्यामुळे चांगली ( याअर्थाने कि सकारत्मक )बातमी असली तरी तिला किती जागा मिळते. पहिल्या पानावर का नसते अश्या अनेक प्रश्नाची उत्तरे माहिती असून फार काही करता येत नाही. काम करताना काही नक्की चांगल्या बातम्या द्यायच्या प्रयत्न तेवढा करत असते.एखादी सकारात्मक बातमी लावण्यासाठी वरिष्ठच्या किती प्रश्नांना उत्तरे द्यावी लागतात. त्याच वेळी एखादी खून ची बातमी किवा आता रोजच होत असलेले बलात्कार असो या बातम्या लगेच लागतात याविषयी प्रतिकिया न दिलेली बरी
माझे अनेक मित्र काही सामाजिक संस्थामध्ये काम करतात त्यातील अनेकजण समाज कल्याणसाठी नवीन नवीन प्रयोग करत असतात.मी मीडियात असून हि त्यांना योग्य प्रसिद्धी बोला किवा त्यांचे काम जगासमोर आणू शकत नाही. या धाग्यामुळे काहीना तरी नक्की न्याय देता येईल. अशी आशा आहे, यासाठी मी मायबोलीची खूप आभारी आहे.

एक चांगली बातमी

पुण्यात लीला पूनावाला आणि फिरोज पूनावाला हे लीला पूनावाला फौंडेशनच्या माध्यमातून मागील काही वर्षापासून मुलीच्या शिक्षणासाठी कार्य करत आहेत. सातवी इयत्ता पासून पदव्यूत्तर शिक्षणापर्यंत फौंडेशन गरजू आणि हुशार मुलीना शिष्यवृत्ती देत आहे. या उपक्रम अंतर्गत पुण्याजवळील गावडे वाडी या गावातील शाळेत फौंडेशनच्या वतीने फाइव स्टार शैचालाय बांधण्यात आले आहे. अनेक गावात शाळेत शैचालय नाही यामुळे मुलीना शाळा सोडावी लागते. यावर उपाय म्हणून फौंडेशनने मुलीसाठी खास सोय केली आहे. त्याच बरोबर लहान मुलाला खेळायला झोके, घसरगुंडी अश्या सुविधा मिळाव्या यासाठी शाळेला या वस्तू दिल्या आहेत. तसेच आजच्या काळाची गरज संगणकही दिले आहेत.
या सगळ्या वस्तू आणि सुविधा पाहून सगळी बच्चे कंपनी जाम खुश आहे. तशाच काही मुलीना बारावी पर्यंतच शिक्षणचा खर्च फौंडेशनच्या वतीने केला जाणार असल्यामुळे शाळेत उपस्थिती आणि पटसंख्या वाढली आहे.
या सोबत काही फोटो जोडले आहे या वरून तुम्हाला कल्पना येईल कि एखाद्या खेडेगावात फाइव स्टार शैचालाय कसे आहे.याचे त्या शाळकरी मुलांना किती अप्रू असेल .

..

पुनावाला फौंडेशनने हे चांगले केले आहे असे पुर्णपणे म्हणता येत नाही दुर्दैवाने.
कारण हे असे करणे किती ठिकाणी शक्य आहे ? एखाद्याच ठिकाणी अगदी पंचतारांकित सुविधा देण्यापेक्षा अनेक ठिकाणी किमान चांगल्या सुविधा उपलब्ध करणे जास्त योग्य वाटत नाही का ?

महेश >> किमान चांगल्या सुविधा शासनाने पुरवायला हव्यात , <<<<पुनावाला फौंडेशनने हे चांगले केले आहे असे पुर्णपणे म्हणता येत नाही दुर्दैवाने.>>>> तुम्ही कधी शाळेतल्या सु.ल.भ. चा अनुभव घेतलाय का? मी अश्या कित्येक शाळा पाहिल्या जिथे मुली शैचालयात जाउच शकत नाहीत अन गेल्या तर भयानक वास्तवाला त्यांना सामोर जाव लागत जे या धाग्यावर लिहिण्याचा अन इथ चर्चा करण्याचा विषय नाही , माझ ठाम मत महिला वर्गाला उत्तम प्रसाधन ग्रुह हवीत नाहीतर किमान चांगली पाडली तरी चालतील
<<<अनेक गावात शाळेत शैचालय नाही यामुळे मुलीना शाळा सोडावी लागते. यावर उपाम्हणून फौंडेशनने मुलीसाठी खास सोय केली आहे.>>>>>

यशाच्या कमानीवर केली ऋणांची उतराई

कोल्हापूर - आयुष्यात उभे राहायचे असेल तर प्रत्येकाच्या वाट्याला संघर्ष ठरलेला असतो. संघर्षानंतर यश मिळते. ज्या समाजाने आपल्याला साथ दिली त्याची आठवण प्रत्येकाला राहिलच, असे नाही. पण, याला अपवाद ठरत राजारामपुरीतील सागर विरभद्र मुडलगे याने समाजातील गोरगरीब विद्यार्थ्यांसाठी शिक्षण, रोजगार, नोकरीसंबंधी मार्गदर्शन करणारी स्वतंत्र वेबसाईट सुरू केली आहे.

सागर मुडलगे हा वडार समाजातील, तसेच घरात प्रचंड गरिबी. शिक्षण घेण्याऐवजी हातात घण घेऊन दगड फोडण्याचा पारंपरिक व्यवसाय करण्याची वेळ आली असती. पण, जिद्दीने शिक्षणाकडे लक्ष देऊन त्याने वेगळ्या वाटेने जाण्याचा निर्णय घेतला. नानासाहेब गद्रे हायस्कूलमधून तो 77 टक्के गुण मिळवून तो दहावी झाला. त्यानंतर विवेकानंद महाविद्यालयात प्रवेश घेऊन बारावीच्या परीक्षेत 81 टक्के गुण मिळवले. ग्रुपची टक्केवारी 90 टक्के इतकी होती. वेळ मिळेल तेव्हा कुटुंबाला हातभार लागावा, यासाठी छोटी-मोठी कामे केली. बारावी झाल्यावर भारती विद्यापीठात इलेक्‍ट्रॉनिक्‍स अँड टेलिकॉम शाखेत प्रवेश मिळवला. प्रवेश सहजासहजी मिळाला नाही; पण अनेकांनी हात दिला. याच काळात वडील आजारी पडल्याने चार-पाच वर्षे उत्पन्न काहीच नाही पण, खर्च होत होता. पुस्तके मिळवणे कठीण झाले. या वेळी धावून आले ते कलाकल्पनाचे संजीव चिपळूणकर. त्यांनी लागणारी पुस्तके निरपेक्षपणे उपलब्ध करून दिली. याशिवाय सागरने कधी किराणा दुकानात तर कधी जिममध्ये क्‍लार्कची नोकरी केली. बगीचामध्ये काम केले. सॉफ्टवेअर इंजिनिअर झाल्यावरही नोकरी लागेपर्यंतच्या सहा महिन्यांच्या काळात एका महाविद्यालयात तासिका तत्त्वावर काम केले. मध्यस्थ संस्थेच्या माध्यमातून काम मिळाल्याने त्याचा मोबदलाही त्या संस्थेने दिला नाही.

आता सागरची निवड पुण्याच्या कॉग्नीझंट या सॉफ्टवेअर कंपनीत झाली आहे. केलेल्या कष्टाचे फळ त्याला मिळाले आहे. वर्षाला सात लाख रुपयांचे पॅकेज त्याला मिळाले आहे. एकाचवेळी दोन ठिकाणी निवड झाली पण, त्याने कॉग्नीझंटला प्राधान्य दिले आहे. नोकरीला हजर होतानाही त्याच्याकडे जायला पैसे नव्हते. पुन्हा चिपळूणकर यांनी हातभार लावला. आता तो कामावर रुजू झाला आहे.

ज्या परिस्थितीला तोंड देत आपण गेलो, ती लक्षात ठेवून त्याने वडार समाजातील गोरगरीब, संधीच्या प्रतीक्षेत असलेल्या विद्यार्थ्यांसाठी मार्गदर्शन व्हावे, यासाठी "वडेर असोसिएशन डॉट कॉम' ही स्वतंत्र वेबसाईट तयार केली आहे. त्यामध्ये शिक्षणासाठी उपलब्ध असलेल्या संधी, मिळणाऱ्या शिष्यवृत्ती, तसेच नोकरीच्या संधी, जॉब फेअर याबाबतची अद्ययावत माहिती उपलब्ध करून दिली आहे. त्याचा निश्‍चितच लाभ होणार आहे.

भरपूर टॅलेंट
आपल्याकडील मुलांमध्ये भरपूर टॅलेंट आहे. त्यांची काम करण्याची तयारीही आहे. योग्य मार्गदर्शन आणि मदत मिळत नसल्याने अनेकजण अडखळत आहेत. त्यांना मदत व्हावी व आपल्या वाट्याला आलेला संघर्ष त्यांच्याबाबतीत थोडा तरी सुसह्य व्हावा, अशी त्यांची इच्छा आहे. ग्रामीण भागातील वडार समाजातील विद्यार्थ्यांपर्यंत पोहोचण्याचा आणि त्यांना मार्गदर्शन करण्याचाही त्याचा मानस आहे.

@दादाश्री :
मला काय म्हणायचे ते कदाचित तुम्ही वेगळ्या अर्थाने घेतलेत असे दिसते.
माझे म्हणणे शौचालयाची सोय न करता इतर सोयी कराव्यात असे नव्हते.
तर "पंचतारांकित" पेक्षा किमान चांगल्या दर्जाच्या शौचालयाची सोय असावी आणि ती देखील अनेक शाळांमधे.
म्हणजे थोडक्यात काय तर "पंचतारांकित" चा खर्च विभागला गेला तर अनेक शाळांना लाभ होऊ शकेल.

वरच्या फोटोंमधे नक्की काय पंचतारांकित आहे? वॉशरूम्समधे किमान एवढ्या तरी सोयी असणे अशी अपेक्षा "पंचतारांकित" ठरते का?

हर्पेन आणि दादाश्री धन्यवाद...
आणि महेश, तुझे मत मांडले यासाठी धन्यवाद .पण मी तुझ्यामताशी पूर्णपणे सहमत नाही. शैचालाय बंधणे हे काम सरकारच आहे. शिक्षण हक्क कायद्यानुसार सर्व मुलांना देणे बंधनकारक आहे तरी आपल्याकडे काही शाळाना छत नाही तर काहीना चार बंधिस्त भिंती नाही, शिक्षक नाही, मग अश्या वेळी अन्य सुविधा तर खूप दूर आहेत. लीला पूनावाला फौंडेशन हि छोटी संस्था आहे. अनेक ठिकाणी या सुविधा देणे त्याची अमलबजावणी करणे याला खूप मनुष्यबळ आणि पैसे लागणार तेव्हा आपल्याला जमेल तेवढे च करताना उत्तम करणे यावर भर देत हे काम केलेले आहे.

हर्पेन आपण जी लीला मॉम विषयी माहिती दिली याबदल खूप आभारी आहे. लीला मॉम विषयी बोलाल तेवढे कमी आहे. त्यांचे कार्य खूप महान आहे. त्याच बरोबर तुम्ही जी फौंडेशनच्या माहिती साठी दुवा (लिंक ) यासाठीही खूप धन्यवाद ...

बातमी चांगलीच आहे..... पण काहीशी 'हटके'..... एवढ्यासाठी हटके की ही एका 'कैद्या' विषयी आहे....ज्याला फॉरेन एक्सचेंज रेग्युलेशन अ‍ॅक्टचे उल्लंघन केल्याप्रकरणी सरकारकडून दोषी ठरवण्यात आले. त्यानंतर त्यांना जानेवारी २००५ ते डिसेंबर २०११ या सहा वर्षाच्या काळासाठी तुरुंगवास भोगावा लागला होता.

' शिक्षा ' या शब्दाचा अर्थ 'यातना' असा न घेता ' शिक्षण ' असा घेतला तर आयुष्य बदलू शकते हे पेशाने डॉक्टर असणा-या ५७ वर्षीय भानू पटेल यांनी सिद्ध केलंय. आयुष्यातील एका अपराधाची शिक्षा भोगत असताना डॉ. पटेल यांनी तुरुंगातूनच तब्बल ३१ पदव्या मिळवल्या आहेत.

माणूस हा आयुष्यभर विद्यार्थीच असतो असे म्हटले जाते. पण हे विद्यार्थीपण त्याने प्रयत्नपूर्वक जपावे लागते. या सा-या सुवचनांना डॉ. पटेल पुरेपूर जागले. आपल्या एका चुकीची शिक्षा म्हणून ते तुरुंगात पोहचले. पण या कारावासाचा खेद करता, त्यांनी आपले सगळे लक्ष अभ्यासावर दिले. तुरुंगातच अभ्यास करताना त्यांनी ३१ अभ्यासक्रमांच्या पदव्या मिळवल्या. त्यांच्या या अनोख्या जिद्दीमुळे ते ' तुरुंगात असताना सर्वात जास्त शिक्षण घेतलेला मनुष्य ' या अनोख्या विक्रमाचे मानकरी झाले आहेत.

पटेल यांना ' युनिक वर्ल्ड रेकॉर्ड्स ' आणि ' एशिया बुक ऑफ रेकॉर्ड्स ' या दोन संस्थांनी त्यांना विक्रमाचे प्रमाणपत्र देऊन त्यांचा गौरव करण्यात आला आहे. तसेच २०१३ च्या ' लिम्का बुक ऑफ रेकॉर्ड्स ' च्या २०१३मधील आवृत्तीमध्येही त्यांचे नाव छापून येणार आहे.

पटेल यांनी आपल्या प्रवासाबद्दल बोलताना माझी शैक्षणिक पात्रता पाहून माझी ड्यूटी तुरुंगाच्या दवाखान्यात मदतनीस म्हणून लावण्यात आली होती. नंतर मला जेव्हा साबरमतीच्या तुरुंगात पाठवण्यात आले तेव्हा ग्रंथालयात मदतनीस म्हणून काम देण्यात आले होते. त्यादरम्यानच मला तुरुंग अधिका-यांनी मुक्त विद्यापीठाबद्दल माहिती दिली. माझे इंग्रजी चांगले असल्याने मला डॉक्टर बाबासाहेब आंबेडकर मुक्त विद्यापीठात (बीएओयू) प्रवेश मिळ्याने मी पुन्हा कधी मागे वळून पाहिले नाही, असे सांगताना पटेल यांचा आत्मविश्वास दिसून येतो.

बीएओयूत प्रवेश मिळाल्यानंतर पुढील सहा वर्षात पटेल यांनी एम.एससी., बी.कॉम., एम. कॉम. च्या पदव्यांसहीत अनेक डिप्लोमा कोर्सेसचा अभ्यासक्रमही पुर्ण केला. त्यांची शैक्षणिक पात्रता पाहून तुरुंगवास संपल्यानंतर त्यांना याच विद्यापीठाने "काउन्सिलेट" पदावर नेमले. २०१२मध्ये असे पहिल्यांदाच झाले असेल जेव्हा एखाद्या व्यक्तीने तुरुंगात राहून विद्यापीठातील तज्ञाची भूमिका बजावली आहे.

सध्या बीएओयू मार्फत गुजरातमधील २६ केंद्रांमध्ये चालवण्यात येणा-या सर्व कोर्सेसचे समन्वय अधिकारी पदाची जबाबदारी पटेल यांच्याकडे सोपवण्यात आली आहे. नेटची परीक्षा दिल्यानंतर ते विद्यापीठामध्ये शिक्षक म्हणूनही काम करु शकतील.

[हर्पेन..... का कोण जाणे मला डॉ.पटेल यांनी तुरुंगात शिक्षा भोगत असताना केलेली ही 'अनोखी कमाई' शुभ वर्तमान धाग्यासाठी योग्य आहे असे वाटल्याने इथे सविस्तर माहिती दिली आहे. तुम्हास तसेच अन्य सदस्यांना एखाद्या कैद्याविषयी इथे लिहिणे योग्य वाटत नसेल तर हा प्रतिसाद डीलेट केला तरी हरकत नाही.]

अशोक पाटील

त्रिपुरामध्ये नुकत्याच झालेल्या विधानसभेच्या निवडणुकीसाठी ९३ टक्के इतके विक्रमी मतदान नोंदविले गेले. यापूर्वीचा विक्रमही त्रिपुराचाच २००८ च्या विधानसभा निवडणुकीतील ९१.२२ टक्के मतदानाचा होता.

ओके अ‍ॅन्ड थॅन्क्स हर्पेन..... तुमचे मत हे इथे सहभाग देणार्‍या अन्य सदस्यांचेही असू शकेल असेच गृहित धरीत आहे. [इंग्रजी कोटेशनही छानच आहे.]

@ भरत मयेकर ~ तुमचे विशेष आभार अशासाठी की 'मतदान करणे' ही बाब 'शुभ वर्तमान' सदरासाठीही येऊ शकते हे तुम्ही मानल्यामुळे. अशी जागृती सर्वत्र होणे खूप खूप गरजेचे आहे. अन्यथा मला कित्येक सुशिक्षित लोक {स्त्रियांही आहेत त्यात} माहीत आहेत की मतदानाला चला असे म्हटल्यावर जे अगदी गवारीची शेंग मोडल्यागत सहज बोलून जातात, 'ख्खाय फरक पडतोय पाटीलसर....आम्ही मतदान केलं नाही तरी...?"....आणि मारुतीचा दरवाजा उघडून बायकोला घेऊन मतदानाची सुट्टी पन्हाळ्यावर हिंडण्यात आणि खाण्यात घालवितात.....परत दुसर्‍या दिवशी हीच मंडळी आपापल्या कार्यालयात 'सरकार किती निष्क्रिय आहे....देशाचे भवितव्य कसे काळवंडलेले आहे..." अशी तावातावात दुसर्‍याच्या चहावर गप्पा हाणीत बसलेली असतात.

"९३ टक्के..." अशी आकडेवारी महाराष्ट्रात जर दिसली तर किती आनंद होईल !!

अशोक पाटील

अशोक.,

>> तुमचे विशेष आभार अशासाठी की 'मतदान करणे' ही बाब 'शुभ वर्तमान' सदरासाठीही येऊ शकते हे
>> तुम्ही मानल्यामुळे.

माझेही याच कारणानिमित्त आभार.

आ.न.,
-गा.पै.

http://zeenews.india.com/marathi/news/%E0%A4%AD%E0%A4%BE%E0%A4%B0%E0%A4%...

येत्या सहा महिन्यात सरकारी बँका सुमारे ५६,५०० जणांना नोकरी देणार असल्याचे गुड न्यूज समोर आली आहे. गेल्या दहा वर्षातील ही सरकारी बँकांमध्ये सर्वात मोठी नोकर भरती असल्याचे म्हटले जात आहे.

रिझर्व बँकेने नवे बँकिंग लायसन्स दिल्यानंतर बँकांमध्ये स्पर्धा वाढली असून त्यामुळेच इतक्या मोठ्या प्रमाणात नोकर भरती करण्यात येणार आहे.

देशातील सर्वात मोठ्या १२ हून अधिक बँकांना सुमारे ३० टक्के भरती करणार आहेत. यामुळे बँकिंग क्षेत्रातील बिझनेस इन्व्हायरमेंटर अधिक चांगले होणार असल्याचे मत बहुतांशी बँकांनी केले आहे. द इन्स्टिट्यूट ऑफ बँकिंग पर्सोनेल सिलेक्शनने दिलेल्या माहितीनुसार स्टेट बँक ऑफ इंडियाला वगळता २० सरकारी बँका २२,४१५ अधिकारी आणि ३२,४३५६ क्लार्कची भरती करणार आहे. बँकांचे विस्तारीकरण आणि निवृत्ती झालेल्यांच्या जागेवर ही भरती करण्यात येणार आहे. तर स्टेट बँक ऑफ इंडिया १५०० अधिकाऱ्यांची भरती करणार आहे.

हो ना अशोक, मतदानाला आपण "हक्क" मानतो, "कर्तव्य" नाही.