निसर्गाच्या गप्पा (भाग - ८)

हिरा, छान माहिती सांगितली. प्रज्ञा + १
साधना, गुहांची माहिती मस्तच.
शशांकजी प्राजक्ताची (फुलाची हां.) कविता छान.
दिनेशदा, सुंदर माहिती.
जागू, ईनमीन तीन, जो_एस, व इतर फोटो झकास.
तो लाल तांदूळ आम्ही पण पूर्वी वापरलाय(कोकणात.) चव खूपच छान असते, व वर तुपासारखा तवंग येतो. तोच ना?

अग तुपासारखा तवंग म्हणजे पेज. नविन तांदूळ असताना असा तवंग येतो.>>>>>>>अग हो. काय छान चव असते त्याची. पण आता.......................................:

स्निग्धा, फोटो का नाही डकवला ग इथे, हिरव्या चाफ्याच्या फुलांचा?

जागू, मालवणला आमच्या घरी तोच नाश्ता असे. पेज, लोणचे आणि खोबर्‍याचा तूकडा.

पक्षी छानच टिपलेत.

जागू, या नारळाच्या फुलांचे सुंदर वर्णन, ऋतूचक्र मधे आहे. मला हे पुस्तक वाचून २८ वर्षे झाली, तरी त्यातले संदर्भ आठवताहेत.

मला हे पुस्तक वाचून २८ वर्षे झाली, तरी त्यातले संदर्भ आठवताहेत.>>>>>>>>>>>भिष्म
अजुनही कधी कधी मुद्दाम जास्त पाणी घालून काढते ती पेज.>>>>>>>>>>मला ते लाल तांदूळ हवे. :हट्ट करणारी शोभा:

स्निग्धा, फोटो का नाही डकवला ग इथे, हिरव्या चाफ्याच्या फुलांचा? >>> माझ्या खिशात (प्रशीत) नसतो ग कॅमेरा नेहमी जागुतै सारखा
तसही जागुतैने आधीच डकवले आहेत की फोटो.

वा छानच चव असते लाल तांदुळाला. नुकताच मिळाला मला.

आता हा पक्षी पहा, मी पहिल्यांदीच पाहिला घराजवळ

गोल्डन ओरियोल??

दिनेशदा,
तुम्ही सांगितलेल (डॉग) कारण अगदी रास्त वाटलं,शंका क्लिअर झाली.
(राळेची चव देखील आठवली)

जागु,जो.एस
फोटो खास आलेत.
नारळ्याच्या फुलोर्‍यातली सगळ्याच फुलांच जर फळात रुपांतर होऊ शकलं तर हजारभर नारळ सहज निघतील,अस मला लहानपणी वाटायचं.
हा वरील पक्षी गावाकडे खुप पाहिल्यासारखा वाटतोय...

अनिल, त्या नारळाच्या फुलाच्या तुर्‍यात पहिले फूल मादी आणि पुढची सगळी नर असतात. त्यामूळे एक नारळ आणि पुढे ती काठी, असेच शेवटपर्यंत राहते.

हा गोल्डन ओरीओल नाही. हा चष्मेवाला. इंग्रजी नाव शोधायला हवे. आता आठवत नाहीय.

गोल्डन ओरिओलला मराठीत हळद्या म्हणतात.

नाराळाच्या झाडाबद्दल हे मला माहीतच नव्हतं, भन्नाट माहिती मिळाली ..

नाराळाच्या झाडाबद्दल हे मला माहीतच नव्हतं, भन्नाट माहिती मिळाली ..+१

ए किती गप्पा मारल्यात रात्रभरात ...:)

साधना चश्मेवाला = White eye ...nice photo...Mastach ...:)

तो लाल तांदूळ पुण्यात कोठे मिळतो का? मलापण हवाय.

व्वा! मस्त चालल्यात गप्पा(ज्ञानवर्धिनी..........हो ना वर्षू ?)खरंच!
जो एस मस्तच आहे चष्मावाला.

सुप्रभात जागू!

नारळावर गप्पा चालल्यात ...
माहेरी संपूर्ण घराभोवती १० नारळाची झाडं होती. व इतर अनेक असंख्य...म्हणजे सर्व भाज्या, फ़ळं...अगदी कॉफ़ीसुद्धा वडीलांनी लावली होती. मग त्या बीया काढून आणून ते स्वता: त्या बीया भाजून त्याची मिक्सरवर पूड करायचे आणि आम्हाला कॉफ़ी करून द्यायचे.
वडीलांना बागेची आवड होती. व्यवसाय सांभाळून ते बागकामात वेळ घालवंत. तेव्हा बंब होता. व तिकडे उन्हाळा सोडल्यास तेव्हा अंघोळीला गरम पाणीच लागायचे. तर नारळाच्या झाडाचे खूपच जळण मिळायचे. एक छोटीशी खोलीच केली होती. खोलीचं नावही जळणाची खोली. एका गड्याची फ़ॅमिली बागेच्या एका कोपऱ्यात रहायची. त्यांची चूल या जळणावर चालायची. थंडीत आम्ही सर्व सकाळी शेकोटीभोवती बसायचो. त्यातच वांगी, कांदे, बटाटे,रताळी भाजायचो. हे झालं जळणाचं.
नारळ झाले की उतरऊन नीट भोकाकडची बाजू वर करून ठेवायचे. नंतर काही दिवसांनी सोलून पुन्हा तसेच ठेवायचे. रोजच्या स्वयंपाकात नारळ असायचाच. उपमा पोह्यांवर जास्त प्रमाणात ओलं खोबरं मिळतं म्हणून मैत्रिणी आनंदाने घरी यायच्या.
हे झालं ओल्या नारळाबद्दल. काही बरेच नारळ सुकवून त्यातले गोटे काढायचे. त्याचे तुकडे करायचे. ते पोत्यात घालून घाणीवर तेल काढायला द्यायचे हे पुढचं काम. गड्याबरोबर आम्ही भावंडेही हे सर्व करायला पुढे असायचो.
आता हे तेल घाणीवरून आणल्या आणल्या आई त्यात कणीक भाजून अप्रतीम लाडू करायची...गूळ, जायफ़ळ, वेलदोडा घालून. बाकी तेल वापरायला. तेव्हा सगळे रोज डोक्याला खोबरेल लावायचे(!)..हे तेलही आत्या वगैरे जवळच्या नातेवाइकांना मिळायचे.
खूप झावळ्या पडायच्या. एक ठरलेला माणूस होता. तो बागेच्या एका कोपऱ्यात बसून त्या झावळ्यांपासून खराटे बनवायचा. खराटे बनवण्याची सिस्टीमही बघायला फार इंतरेस्टिंग असायची.
गावात सगळ्यांना नारळ मिळायचे. शुभ प्रसंगी असोला नारळही.
असं खूप काही आठवतंय. नारळावर आधारित अशी एक संपूर्ण वर्षाची सिस्टिमच होती घरात.
आता इथे माझ्या घरी २ नारळाची झाडं आहेत. त्याचंही इतक जळंण पडतय...पण त्याचं मी मात्र काही करू शकत नाही. इथे उन्हाळा इतका की बराच काळ अंघोळीला पाणी थंडच लागते. आणि दोन माणसात तसा या नारळाचा उतरवून विकण्यापलिकडे, आणि स्वयंपाकात, याव्यतिरिक्त काहीच उपयोग आम्ही करत नाही. मुलं घरात/जवळ होती तेव्हा हे नारळ नव्हते.
नाही म्हणायला हपिसातला नवरोंबाचा एक बंगाली असिस्टंट नारळाचं जळण साठवून ठेवतो व त्याच्या स्कूटीवर अधून मधून घेऊन जातो.
इति नारळ पुराणं प्रथम अध्याय(?) समाप्तम!

वाचत आहे..

मानुषी, नारळपुराण मस्त.. आवडलं

(हे आता ताजं ताजं वाचलं म्हणुन मानुषीच्या पोस्टवर कमेंट, बाकीच्यांचं पण जेव्हा जेव्हा प्रतिसाद येतायेत तेव्हा तेव्हा वाचतच आहे. फक्त दरवेळी प्रतिसाद देत नाहिये इतकच)

सगळ्या गप्पा, फोटो, माहिती मस्तच.....

नारळपुराण...... मस्तं शब्द

काल जिवावर आलं आणि चष्म्यावर निभावलं.
रात्री ऑफिसहुन घरी रिक्षातुन परतत असताना रिक्षाला अपघात झाला दोन पलटी खाउन रिक्षा उलटी झाली. शेअर रिक्षा असल्याने त्यात तीघेजण होतो. मी मध्ये बसलो असल्याने डोळ्याला आणि छातीला थोडा मुका मार लागला पण कोपर्‍यात बसलेल्या माझ्या ऑफिसमधल्याच एका कलिगच्या पायाला मात्र बराच मार लागला. अक्षरशः रिक्षा आडवी करून आम्हा तिघांना बाहेर काढले. तिला ३-४ आठवडे पूर्णपणे बेड रेस्ट सांगितली आहे. आयुष्यातील हा पहिलाच अपघात. नक्की काय करायचे तेच सुचत नव्हते. इतर लोकांनी आम्हाला रीक्षात बसवले आणि आम्ही दोघे हॉस्पिटलमध्ये गेलो. तिच्यावर उपचार झाल्यानंतर माझ्या लक्षात आलं कि मलापण थोडे लागलंय. डोळ्याला थोडा मार लागलाय आज आय स्पेशालिस्ट कडे जाण्यास सांगितलंय. छातीला थोडा मुका मार लागलाय पण काळजी करण्याचे कारण नाही म्हणुन सांगितलंय. चष्म्याची मात्र पार वाट लागली.

रिक्षा पलटी खाताना मात्र एस्सेलवर्ल्डच्या त्या रोलगोल राईडसची आठवण झालेली.

जिप्स्या काय सांगतोस? सांभाळ रे बाबा! खरंच रेस्ट घे आता.

जिप्सी... बाप्रे....
काळजी घे.....

नारिकेल पुराणः उत्तमम् || धन्यवादः ....

शशांक युवम वेलकमः!

ओह - जिप्सी - विश्रांती घे - घरीच (नाहीतर कुठल्यातरी गडावर जाशील....विश्रांतीला....)

रिक्षा पलटी खाताना मात्र एस्सेलवर्ल्डच्या त्या रोलगोल राईडसची आठवण झालेली. फिदीफिदी >>>> डोक्याला नक्कीच मार लागला नाहीये.......;) ;-)......गुड