निसर्गाच्या गप्पा (भाग - ८)

सुप्र..

जागु ने अगदी मध्यरात्री काढलेलं दिसतय नवीन पान (झाडांची पानं-फुलं रात्रीची काढता येत नाहीत म्हणुन की काय?)

अरे वा... आठवा भाग..

सर्वांना निरनिराळी फुले, फळे, झाडे, पक्षी, किटक, प्राणी भरपूर पहायला मिळोत ------------

आठव्या भागाबद्दल अभिनंदन

आठव्या भागानिमित्त सर्वांचे अभिनंदन!!!!!!

व्वा!!!! मस्तंचं....
आठव्या भागानिमित्त सर्वांचे अभिनंदन...

शशांक, जो मस्त प्रचि..

जिप्सी, ते दुसर्‍या चित्रावर माझी प्रतिक्षिप्त क्रिया अशी होती, पानावर तो डोळा असल्यासारखं वाटतय.. पण फिरुन निट पाहिल्यावर कळलं की तो डोळाच आहे.. सापच आहे ना तो? वाघोबा मस्तय

अरे वा, आठव्या भागाबद्दल अभिनंदन!

हा सब्जा.

माधव मस्त फोटो

सापच आहे ना तो?>>>>येस्स चिमुरी. हरणटोळ आहे तो.

वाव... आठ॑वा भागही आला... सगळी फुले फळे पाने अगदी मस्त.

जिप्सी वाघ कुठे भेटला?

अगा वृक्षासी पाताळी | जळ सापडे मुळी | ते शाखांचिये बाहाळी | बाहेरी दिसे ||१८०||
का भूमीचे मार्दव | सांगे कोंभाची लवलव | नाना आचारगौरव | सुकुलीनांचे ||१८१|| ज्ञानेश्वरी अ. १३. श्लो. ५, ६

एखाद्या वृक्षाला खोल जमिनीखालील पाणी मिळाले आहे हे कसे समजते तर त्याच्या हिरव्यागार बहरलेल्या फांद्यांवरुन.
तसेच एखादी भूमी किती उत्तम प्रतीची आहे हे तिथे उगवलेले कसदार धान्य (कोवळे लुसलुशीत गवत, वगैरे) यावरुन समजते - तसेच सुकुलीन कोण हे त्याच्या वागण्या-बोलण्यावरुन (आचारावरुन) समजते.

नेमके मी गावी जायच्या वेळेस इथे कॅमे-याला काम असते..... त्यामुळे दोन्ही वेळेस फोटो काढता आले नाही.

मराठी भाषांतराची ज्ञानेश्वरी मिळेल का ?

मिळते की.. माझ्याकडे ज्ञानेश्वरी आणि तुकारामगाथा दोन्ही आहेत अजुन वाचले मात्र काहीही नाही.

जिप्सी वाघ कुठे भेटला?>>>>साधने, विसरलीस का महाराष्ट्र नेचर पार्क गटग?

अरे यार.. तेरे फोटू की जादू.. मै तो इस्को खराच समझी.....

अगं पंकजच्या धाकट्या भावाच्या कॉलेजात दोन्ही वेळेला काहीतरी फाल्तु कार्यक्रम होते, एकदा डोम्बलाचा टाय डे आणि यावेळी सेंडॉफ. हा उगीचच पोरींवर शायनिंग मारायला कॅमेरा घेऊन जातो आणि काढत बसतो फोटो...

आजचे 'ओळखा पाहू':

ही फुले अगदी नखाएवढी होती. मुद्दाम लावलेले झुडुप नसावे पण फुलांचा रंग आणि नक्षी बघितल्यावर फोटो न काढणे अशक्य होते.

जागू - साखरेमहाराजांची, पूजनीय सोनोपंत दांडेकरांची तसेच श्री. जोशी यांची सुबोध ज्ञानेश्वरी अशा अनेक उपलब्ध आहेत - त्यातील जी रुचेल, भावेल ती घेणे - पण मूळ ज्ञानेश्वरीची गोडी काही औरच. काही शब्द खूपच जुने असल्याने त्यांचा अर्थ आजच्या काळात कळणे कठीण, पण ते अर्थ कळले तर मूळ ज्ञानेश्वरी फार म्हणजे फारच गोड आहे. न कळता वाचत गेलो तरीही माऊलींच्या कृपेनेच हळूहळू अर्थ समजायला लागेल..... अनेक विद्वानांनी त्यातील सौंदर्यस्थळे, उपमा, दृष्टांत यावर लिहिले आहे - ते वाचूनही थोडेफार समजू शकेल..... प्रयत्न करीत रहाणे, खूप ओढ/तळमळ लागली तर माऊली काही ना काही सोय करेलच करेल.....

मस्तच फुले आहेत.. बाकी कॅमे-याने काहीही करता येते. नखाएवढी वस्तुही मोठ्ठी करता येते..

ह्या फुलांची जातकुळी ओळखीची वाटतेय. मॉर्निग ग्लोरीची फुले लागायची पद्धतही अशीच असते. कोणीतरी सांगा ह्याचे नाव..

फर्गेट मी नॉट मधील कुठलेतरी असावे - Cynoglossum या जीनसमधील.....
पान, पूर्ण झाड/ झुडुप्/वेल, लांबून कशी दिसतात - असे जरा फोटोसेशन केल्यास ओळखता येईल असे वाटते - नुसते फुल / फळ / पान पाहून ओळखणे हे बहुतेक दिनेशदा / शांकली / अन्य जाणकारांनाच शक्य होईल - ये अपने बस की बात नही है.......

अंगणात कंदफुले छान बहरली आहेत, पण फोटो काढायला कॅमेराच नाही.

सुस्वागतम् बंडोपंत - अंगण आहे, त्यात कंदफुले आहेत, ती तुम्ही पाहून आनंदित होताय या कितीतरी एकापेक्षा एक चांगल्या, सुखावणार्‍या गोष्टी आहेत......... (कॅमेरा नसला तर कुठे बिघडले.... वैयक्तिक मत..)

८ व्या भागाबद्दल सर्वांचे अभिनंदन!.

सर्वांचे फोटो सुंदरच!.
शशांक अगदी खर. कॅमेरा नाही तेच चांगल कारण फोटो चांगल्या काढण्याच्या फंदात आपण नैसर्गिक नैत्रसुख कमी घेतो अस मलाही वाटू लागल आहे.>>>>>>>>जागू, १००% सहमत. माझही असच होतं. मग लक्षात येत, अरेरे ते नीट पहाताच आल नाही.
पण फोटो नाही काढले तर आपण ह्या गोष्टी शेयरही नाही करू शकत.>>>>>>>>>१०० मोदक.

जागू हो पाने पोपटी रंगाची होती.