निसर्गाच्या गप्पा (भाग - ८)

वा जागू - काय सुरेख टिपलेस हे फूल...........

अंगकांती धवलशी
परि देठासी पोवळे
प्राजक्ताच्या फुलातून
उन हासते कोवळे..........

मानुषी, मोठी वाढणारी झाडे घरापासून जरा दूरच लावलेली बरी. सुरुचा उपयोग समुद्राकाठचे वारे थोपवण्यासाठी
चांगला होतो. सावली वगैरे फार नसते.

ओक्के मंडळी मग बहुतेक गेटपाशीच लावायला लागेल. सध्या सिटाउटात सगळ्या झाडाझुडपात निवांत बसायला मजा येते. ब्रेकफास्ट, जेवणं सगळं तिथच.

:).. प्राजक्ताच्या प्राजक्ताचा श्वास भरून सुगंध घेतला!!! आहाहा!!!

वरच्या गप्पा मस्त इंटरेस्टिंग चालल्यात.. ज्ञानवर्धिनी चर्चा..

वर्षू सुप्रभात! माझी उटीची ब्यूटी पाहिली नाहीस का गं?

दिनेशदा, राळ्याच्या पिठालाच तंबीट म्हणतात ना ! आमच्याकडे शाकंभरीच्या नवरात्रात तंबीटाचे लाडू/दामट्या लागतातच ! ( मलापण काहीतरी सांगायची संधी मिळाली तर )

शशांकजी मस्त कविता !

मानु.. न्हाय गं फोटो उघडतच नाहीये हा वाला.. परत पाठव प्लीज..
प्रज्ञा ने सांगितलेले एकही पदार्थाचं नाव ही माहीत नाही मला..

शशांक मस्त काव्य!

माझी एक मैत्रिण सांगत होती की त्यांच्या घरच्या कदंबाच्या मुळ्या जमिनीखाली बांधलेल्या पाण्याच्या टाकीत घुसायला लागल्या. शेवटी ते झाड तोडावे लागले. सो, केअरफुल. सुरूचे माहित नाही पण आंब्याच्या मुळ्या दुरवर पसरतात. वरच्या झाडाचा जेवढा पसारा तेवढाच खाली मुळांचा.

जागुचा कुत्रा ग्रेट डेन जातीचा आहे.

वरच्या झाडाचा जेवढा पसारा तेवढाच खाली मुळांचा.>>>>> सर्वच मोठ्या झाडांचा हा प्रॉब्लेम असतो - घराशेजारी झाडे लावताना फार मोठी झाडे (आंबा, फणस, नारळ, इ.) लावणे घराला धोकादायकच ठरते. घराचे आंगण, परसदार खूप मोठे असेल तर घरापासून जरा लांब ही झाडे लावल्यास ही अडचण येत नाही.

oooh.. शेपटी न दिसल्याने मला तो doberman वाटला
थांकु साधना

हं..........साधना तसं गेटपासून घरापर्यंत अंतर आहे. पण आमच्या सिटाउटाची शोभा जाइल. असो...तरी आता ते खालीच गेटजवळ लावायला लागणारच.
वर्षू तुला लिंक मेलते. मग बघ उघडतात का.

काल संध्याकाळी घरी गेल्यावर हिरव्या चाफ्याच्या झाडाजवळ थोडी रेंगाळले आणि फुल दिसताहेत का म्हणुन पाहात होते. आणि काय आर्श्चय चक्क २ - ३ फुल दिसली. मग पिवळ्या झालेल्या फुलाचा शोध सुरु झाला कारण सुगंध येत होता. पिवळी झालेली २ फुल दिसली आणि मी माझ्यावरच खुश झाले, रेंगाळण सत्कारणी लागलं म्हणुन.

याचं श्रेय मात्र सगळ्या निगकरांना. इथे झालेल्या चर्चेमुळे, डकवलेल्या फोटोमुळेच मी ते झाड ओळखु शकले, हिरव्या चाफ्याचा सुगंध घेऊ शकले. तेव्हा निगकरांनो खुप खुप धन्यवाद.

प्राजक्ताच्या प्राजक्ताचा श्वास भरून सुगंध घेतला!!>> +१
राळे ऐकलय पण पाहील नाही कधी दिनेशदा.>>> चिमण्या / लवबर्ड साठी पांढरे पिवळसर राजगीर्‍यासाठी मिळते तेच म्हणायचे आहे का दिनेशदा? ते माणसे पण खातात का

जागुताई, सनबर्ड (फुलचुख्या ???) मागे शशांकनी खुप सुंदर फोटो टाकले होते.

जागू - तो काळा-पांढरा - मॅगपाय रॉबिन - खूप गोड आवाज आहे याचा.
तो दुसरा बाकदार चोचीचा - सनबर्ड - स्निग्धा इज राईट.....

जागू सनबर्डच तो. आमच्याइथे पण शेवग्यात मनसोक्त विहरत होता.

आमच्याइथे कमानीवर चढवलेल्या कुंदाच्या वेलीवर असतो.

प्राजक्ताचा प्राजक्त मस्तच.

काळे राळे गोरे राळे - एक मस्त टंग ट्विस्टर आहे.

नितीन सह्याद्रीत झीज होऊन घडलेली पर्वत शिल्पे नाहीयेत. दिनेश म्हणतात तसे जे आहे ते बर्‍याच अंशी तसेच आहे.

चारच दिवसांपुर्वी ब्रिटीश म्यूझियमने यू ट्यूवर, म्यूझियम ऑफ लाईफ हि मालिका ६ भागात टाकलीय.
एकेक वस्तूसाठी तिथले क्यूरेटर काय कष्ट घेतात, ते बघितले तर दाद द्यावीशी वाटते. इतकेच नव्हे तर,
जीवाष्म कसे शोधायचे, याबद्दल पण रोचक माहिती आहे.

सध्या आपल्याकडे डिजीटल कॅमेरा आहेत त्यामूळे नवीन वस्तू दिसली कि फोटो काढून मोकळे होतो,
पण शतकापुर्वी वनस्पतींचे नमुने काळजीपुर्वक कागदावर प्रेस करुन जतन करत असत. असे जतन केलेले
लाखो नमुने त्यांच्याकडे आहेत. बरेचसे संशोधन या नमुन्यांमूळेच शक्य झाले.

लहानपणी ते तंत्र, आम्हाला शाळेत शिकवले होते. एक कलाप्रकार म्हणूनही हे तंत्र जोपासता येईल.
पण त्याची पूर्ण माहिती मात्र कुणीतरी, इथे लिहा.

एक अगदी छोटीशी बाब. त्या म्यूझियमच्या छतावर छोट्या चौकोनात चित्रे काढली आहेत. त्या चित्रात
चित्रकाराने, त्याकाळात ब्रिटनमधे न दिसणारी पण त्यांच्या जगभरच्या वसाहतीत दिसणारी पाने फुले
रेखाटली आहेत. आणि त्या चित्रात, चित्रकाराने आपली "प्रतिभा" पण वापरलीय. उदा. मिरीला जी
फुले येतात ती अगदीच सूक्ष्म असतात. मिरीचे तयार घोस, लाल, हिरव, काळे दिसतात पण फुले लक्षातही
येत नाहीत. त्या चित्रकाराने मात्र, त्या वेलीला फुले आलेली दाखवली आहेत. आणि हि बाब, केवळ बारीक
निरिक्षणानेच लक्षात येते, असे तिथले संशोधक सांगतात.

जसजसे ज्ञान मिळत जाते, तसतसे आपल्या समजुतीत बदल करणे पण महत्वाचे असते. तिथे डायनासोर चा जो सांगाडा ठेवलाय त्याचे डोके आधी खाली ठेवले होते. पण नंतर ज्यावेळी असे लक्षात आले, कि तो टी रेक्स, झाडाची पाने खात होता, त्यावेळी ते डोके, योग्य त्या उंचीवर ठेवले गेले !

दिनेशदा, मस्त माहिती !