आधार

मायबोलीच्या जुन्या धाग्यांचे उत्खनन करताना मधुरिमा यांचा हा धागा सापडला

आई वडिलांची काळजी http://www.maayboli.com/node/2577?page=1

योगयोगाने मी सुद्धा नोकरी साठी आई वडिलांपासून दूर राहतो आहे, माझ्या एकदोन कलीग्स न आलेले अनुभव, अडचणी यांनी एकटे असणारे सिनिअर सिटीझन्स हे समस्या प्रकर्षाने समोर आली.
एकटे आणणाऱ्या सिनिअर सिटीझन्स (सध्या तरी फक्त पुणे शहर) साठी एक service चालू करण्याचा विचार मनात मूळ धरतो आहे.

१) व.ना चा एक वर्ग आहे जो उठून अथश्री सारख्या सोसायटी मध्ये जाऊ शकतो,

दादर माटुंगा बांद्रा माहिम या परिसरातील समुपदेशकांबद्दल माहिती हवी आहे. जवळच्या नात्यातील एका व्यक्तीला डिप्रेशन सिंड्रोम्स दिसत आहेत. कृपया कोणाला एखाद्या चांगल्या समुपदेशकाबद्दल माहिती असल्यास सांगा. धन्यवाद.

नमस्कार

सद्गुरु, गुरुसंस्था, कुलदेवता, पितृदेवता व समस्त हिंदू बांधवांना सविनय सादर दंडवत करून अल्पशी सेवा सादर करतो..

भाद्रपद कृष्ण पक्ष अर्थात् पितृपक्ष हा पितृगणांची सेवा करायचा विशेष काल आपल्याला पूर्वसुरींनी सांगितला आहे.

गेल्या काही दिवसांपूर्वी पुण्यात अतिशय दुर्दैवी आणि भयानक घटना घडली. एका १२ वर्षाच्या मुलीवर ३ जणांनी बलात्कार केला. मला त्यातील पूर्ण बातमी बघायला मिळाली नाही बाकी कुठेही. पण मिळालेल्या माहितीप्रमाणे, ती मुलगी रात्री लहान बहिणीला घेऊन बाहेर शु करायला गेली असताना हे सर्व झालं. बहीण बिचारी घाबरून पळून गेली. आणि हे तिघे मुलीला घेऊन फरार झाले. पुढे सोसायटी मध्ये हेही कळले की, मुलीला आमच्या सोसायटीतील एकजण भेटायला जाऊन आल्या आणि त्यांनाही ती अतिशय घाबरललेली दिसली. त्या मुलीला, तिच्या घरच्यांना आपण कुठल्या प्रकारची मदत करू शकतो यावर बोलणेही झाले.

जुने भागः http://www.maayboli.com/node/59488

ती (लाडाने) : तुला लक्षात आहे ना माझा वाढदिवस?

तो: म्हणजे काय? मला जगायचंय अजून.

ती: ह्या ह्या ! फालतू जोक मारू नकोस.

तो: मग काय करू? तुझा बड्डे म्हणजे महिन्यभराचा प्रोग्रॅम असतो. कसं विसरेन?

ती(हिरमुसून): हे बघ असं असतं. काहीही बोलायची सोय नाही.

तो: बरं सांग, त्याचं काय?

ती: हां ! मला या बड्डे ला सरप्राईज हवंय.

तो: सरप्राईज? आणि ते असं सांगून?

ती: मग काय? इतक्या वर्षात न सांगून तुला कळत नाही, म्हणून आता सांगून, मागून घेतेय.

तो: आता हे असं सांगितल्यावर ते सरप्राईज होत का?

कामाठीपुरयाच्या ज्या 'आशियाना' मध्ये #हिराबाई राहायची तिथलीच ही एक छोटीशी नोंद जी त्या पोस्टमध्ये करायची राहूनच गेली. त्यावर हे चार शब्द.... १९७७ ला युपीच्या मुरादाबादमधून हिरा कामाठीपुऱ्यात आली. तिला दोन वेळा विकले गेले, तिचे कर्ज फेडण्यासाठी तिच्या मुलीला,ताजेश्वरीला 'लाईन'मध्ये आणण्याचे प्रयत्न झाले. मात्र तिची रवानगी कोलकत्याच्या कामाठीपुऱ्यात - सोनागाछीत झाली. पण तिला आपल्या देहाचा कापूर करायची वेळ आली नाही. आपल्या मुलीसाठी पैसे जमवताना हिराबाईने १९९८ मध्ये जेंव्हा पहिल्यांदा आपल्या अंगावरचे कपडे उतरवले तेंव्हाची ही गोष्ट...

मागच्या आठवड्यात भारतात पोचले. ४-५ दिवसांत बरीच सेट्ल झाले. मला तिकडून निघायला अजून एक आठवडा होता तेव्हा एका टीम-मेटने सोमवारी सकाळी एकदम आनंदाने विचारलं,"अरे तू आहेस होय अजून? मला वाटलं तू निघून गेलीस आणि मला बाय पण करता आलं नाही." तिच्या या वाक्याने मला थोडा का होईना आनंद झाला. आम्ही निघायच्या आधी अजून एक मैत्रिणी घरी येऊन गेली. मी हक्काने तिला नाश्ता करून आणायला सांगितलं आणि तिनेही मस्त उपमा, मेदू वडा बनवून आणले. निघायच्या दिवशी शेजारच्या काकूंनी आठवणीने विचारून डब्यात पराठे बांधून दिले. एक दोन मित्रांनी विचारलेही की एअरपोर्टला सोडायला येऊ का? एकाने सोडलेही.

http://www.maayboli.com/node/58714
http://www.maayboli.com/node/59360

अलार्म वाजला आणि ती धडपडत उठली. आज ओळीने चौथा दिवस तिने केलेला निश्चय पाळायचा.

तो: उठलीस?

ती: हं . (अजून झोपतच)

तो: कशाला नसते उद्योग लागतात तुला काय माहीत.

ती: हं . (अजून झोपतच)

तो: जा बरं झोप जा जरा वेळ.

ती: अं हं .

बंद डोळयांनीच तिने फ्रिजमधली भाजी काढली. एका भांड्यात पीठ घेऊन कणिक मळून घेतली.

तो: अगं काय हे? किती वेळा सांगितलंय मला रोज डबा नसला तरी चालतो.

ती: हो पण मला चालत नाही ना. (आता ती जरा जागी झाली होती. )

तो: नुसती फिल्मी आहेस बघ.

गेल्या वर्षी नोकरी शोधत असताना एक वेगळाच अनुभव आला. इंटरव्ह्यूला गेले तर तिथे ज्यांनी इंटरव्ह्यू घेतला ते मॅनेजर पाकिस्तानी होते. इंटरव्ह्यू छान झाला. अर्थात सर्व बोलणं इंग्लिश मधेच होत होतं आणि तेही अमेरिकेत त्यामुळे तसा विचार करायचं काही कारण नव्हतंच. सर्व बोलणी झाल्यावर मला त्यांनी एक प्रश्न विचारला,"तुम्हाला काही प्रॉब्लेम तर नाही ना की आमचं ऑफशोअर चं ऑफिस पाकिस्तान मध्ये आहे?" खरंतर भारतीयांनी जगात आय टी मध्ये इतकं नाव मिळवलं आहे (चांगलं आणि वाईट दोन्हीही) की पाकिस्तान वगैरे मध्ये ऑफशोअर म्हणल्यावर मला जरा हसूच आलं. कधी असा विचारच केला नव्हता. अर्थात मला काय इथे बसूनच काम करायचं होतं.