पाउसमय

***
फेर धरला वार्‍याने दाटुनी आले आभाळं
मळभ साचला वातावरणी, धावुनी आली शितलहर
सोसाट्याच्या वार्‍याने उडाले छत बावरुन
धुळ्-केराने घेतल्या गिरक्या
झाडे-झुडुपे.. नतमस्तक...

पाहुनी नभी अवाढव्य काळे हत्ती
प्राणी मात्रांत पसरली एक भिती
अकस्मात हे आज घडले
सुर्याने ही तोंड लपविले
भरदुपारी अंधारुन आले
होते नव्हते सगळे धावपळीला लागले..

विद्युलता ती कसली भिती तिज
काळ्यामधुनी ती 'शुभ्र' चमकली
मेघांच्या गर्भातुनी, अवकाशाच्या कवेतुनी
माणिक-मोत्यांची क्षणांत तिने सुटका केली...

पाहताक्षणी 'धरे'ला त्यांनी घर आपले ओळखिले
स्वःअस्तित्त्व त्या मोत्यांनी या मातीला समर्पिले

माझ्या कोकणची माती
जशी अत्तराची खाण
नभरस कोसळता
देते सुगंधाचं वाण

आला मेघराज नभी
धरा कुंकवाची डबी
हिरवं सोनं लेउनिया
दिसे नववधू छबी

गोड लागतो खायला
ऐन उन्हाचा व्यायला
बाळंतपण लेकीचं
लागे काळजी आयेला

आता पुरवेल लाड
लाडावेल झाड झाड
उफाळल्या दर्यासंगे
डोलू लागतील माड

हरवता पायवाटा
गावे तेरडा टाकळा
नाही कुणाचंच भय
रवळनाथाचा हा मळा

घेता पागोळ्या ओच्यात
त्यात मिळे पारिजात
मळा मेंदीभरले हात
त्यात तरारेल भात

नभं थेंबानी चुंबता
लाज लाजली लाजाळू
तिला छेडते आबोली
किती किती गं मायाळू

बघ सरेल श्रावण
मग येईल भादवा
माहेरवाशी गौवरया
बाळा गातील जोजवा