परशुराम

आई

आई तुझ दुःख मला दे
माझ सुख तुला घे

आई तुझे अश्रु माझ्या डोळयातुन वाहु दे
माझ्या गालावरच हसु तुझ्या गालावर उमटु दे

आई तुझ्या वेदनेचा हुंदका माझ्या गळयात दाटुन येऊ दे
तुझ्या जखमेच्या वेदना माझ्या शरीरावरून पसरू दे

आई तुझ्या काळजावरचे घाव - आघात मला सोसु दे
तुझ्या नशीबातले कठोर भोग मला भोगु दे

आई तुझ हालाखीच जीण मला जगु दे
तुझ्यावरचे अन्याय-अत्याचार मला झेलु दे

आई

आई तुझ दुःख मला दे
माझ सुख तुला घे

आई तुझे अश्रु माझ्या डोळयातुन वाहु दे
माझ्या गालावरच हसु तुझ्या गालावर उमटु दे

आई तुझ्या वेदनेचा हुंदका माझ्या गळयात दाटुन येऊ दे
तुझ्या जखमेच्या वेदना माझ्या शरीरावरून पसरू दे

आई तुझ्या काळजावरचे घाव - आघात मला सोसु दे
तुझ्या नशीबातले कठोर भोग मला भोगु दे

आई तुझ हालाखीच जीण मला जगु दे
तुझ्यावरचे अन्याय-अत्याचार मला झेलु दे

अग्रतः चतुरो वेदाः पृष्ठतः सशरं धनुः ।
इदं ब्राह्मम् इदं क्षात्रं शापादपि शरादपि ।।

अर्थः चार वेद मुखोद्गत आहेत (संपूर्ण ज्ञान) आणि पाठीवर बाणासह धनुष्य आहे (शौर्य) - म्हणजेच ब्राह्मतेज आणि क्षात्रतेज दोन्ही असल्याने शाप अणि शस्त्र अशा दोन्ही गोष्टींचा उपयोग जो जाणतो [तो परशुराम].