जुनेच रस्ते दिशा जुन्या हा नवीन कुठला प्रवास नाही
उगीच वळणे हवीनकोशी अजून कुठलाच ध्यास नाही
खरेच का मी मनापासुनी करीत नव्हतो तुझी प्रतीक्षा?
तुला पाहता समोर, गेला कुडीस सोडून श्वास नाही!
कुठून आला ठराव की दर्वळलोसुध्दा नाही?
अरे इथे तर अजून मी सळसळलोसुध्दा नाही!
उगा भिडवली नजर जगाच्या अथांग डोळ्यांशी मी
असा हरवलो पुन्हा मला आढळलोसुध्दा नाही
मला तरी शांत वाटले फुंकरीत एका विझलो
गूढ तव डोळ्यात केंव्हा, चांदणे हसलेच नाही
तू तमाला झेलले, नाही कधी म्हटलेच नाही
केवढी तलखी उन्हाची, सावली झालीस माझी
पोळ्ले तव पाय तरिही, मागुती वळलेच नाही
संधिकाली शांतवेळी, दाटले डोळ्यात पाणी
आसवे हा मानला मी दोष नाही
एवढा माझा खुजा संतोष नाही
छेडल्या तारा मनीच्या आर्जवाने
'हा तराणा एकटा'- हा घोष नाही
ना तरी नव्हतीच आशा सोबतीची
जाउ द्या माझा कुणावर रोष नाही
वेदनांचा कैफ इतका मस्त होता
नेमस्त अंत ज्याला, तो हा प्रवास नाही
मार्गातही जळाचा कुठलाच भास नाही
मी या जगात आहे हे ही तुला न ठावे
हेतू तुझ्याविना अन् या जीवनास नाही
डोळ्यासमोर आहे, तो चेहरा हटेना
कानात शब्द गुंजे, प्राणांत श्वास नाही
कशाची टोचणी नाही, कुणाचा जाच नाही
चला! मेलोच असलो पाहिजे! शंकाच नाही!!
तुला मी पाहताना लाजुनी हसलीस तूही
पुढे हातात अपुल्या मामला उरलाच नाही!
अचानक कारणावाचून विस्कटतात स्वप्ने
असे रात्रीसही होते मला, दिवसाच नाही!
भेटलो शब्दात नाही...
आणि प्रत्यक्षात नाही!
जमवले कित्येक मोती
गोवले धाग्यात नाही
बांधतो मी रोज पुल.. पण
सांधणे हातात नाही
पेरतो वाटेत काटे
फूल मज भाग्यात नाही
साजरे केलेत सण मी
'घर' जरी वाड्यात नाही
देव हा ही पावतो ना?
काय वाटते कुणास हे अजमावत नाही
कारण तुलाच माझी कविता भावत नाही
ज्याच्या त्याच्या तोंडी गप्पा कलंदरीच्या
(कोण सुखाचा चाकर होउन धावत नाही?)
आज कोसळू पाहे सारे तिने दिलेले...
उगाच कोणासाठी नभ पाणावत नाही
तत्व माझे फार काही थोर नाही
मी कुणा राजादिकाचा पोर नाही
सांगणे माझे जगाला हेच आहे
वाटतो मी फक्त,हेकेखोर नाही
सारखी धास्ती रुढींची, बंधनांची
हाय, जगणे येथले बिनघोर नाही
गुंतलो ध्यानी तुझ्या इतका सखे मी
का बंध रेशमाचे जुळले कधीच नाही
चित्रात रंग माझ्या भरले कधीच नाही
त्या सावळ्याच होत्या रात्री फिरून माझ्या
देहात चांदणे मग फुलले कधीच नाही
बरसात ही सुरांची तव मैफ़लीत होते
मज त्या सरींत भिजणे जमले कधीच नाही
