अभयलेखन

भारी पडली जात

पोळून गेले तरी कधीच मी, आखडले ना हात
तुझे जिंकणे असे भावले, की खात राहिलो मात

बोलत होती ती अशी की, मी गुंतून गेलो पार
जरा न कळले केव्हा कशी ती, उलटून गेली रात

वाटेवरती काटे बोचरे, पसरून होते दाट
आता पोचलो कसाबसा मी, कित्येक खस्ता खात

एकच गुन्हा समान झाला, परी सजा वेगळी त्यात
आतंकवादी मजेत बाहेर, साध्वी सडते आत

सूर बोबडे ऐकून माझे, मुरडून घेती नाक
नसेल जर का आवड माझी, मी बसू कशाला गात?

नारळ फुटला, प्रसाद वाटू, बोलून गेलेत काल
वाट पाहतोय इथे अजूनी, घासून बसलो दात

गुणवत्तेचा गळा दाबुनी, हा निकाल आला आज

सोकावलेल्या अंधाराला इशारा

सोकावलेल्या अंधाराला, इशारा आज कळला पाहिजे
वादळ येऊ दे कितीही पण, हा दीप आज जळला पाहिजे

आंब्याला मानायचे कांदा, किती काळ असेच चालायचे?
डोळे उघडून तू वाग जरा, नकोसा वाद टळला पाहिजे

गाय इकडे आणि कास तिकडे, चारा मी घालायचा कुठवर?
कधीतरी इकडे; या बाजूस, दुधाचा थेंब वळला पाहिजे

प्रवेशदाराचा ताबा घेत, का उभा ठाकला आहेस तू?
माझा प्रवेश नाकारणारा, इरादा तुझा ढळला पाहिजे

आता थोडे बोलू दे मला, ऐकणे तुही शिकायला हवे
हे आवश्यक नाही की तूच, दरवेळेस बरळला पाहिजे

निर्भीडतेने 'अभय' असा तू, यज्ञकार्य असेच चालू ठेव

सावध व्हावे हे जनताजन

मळभटं सारी द्यावी झटकून
सावध व्हावे हे जनताजन ....॥१॥

कुणी फ़ुकाने लाटती पापड
कुणी झोपला ओढुनी झापड
मुखा कुणी तो कुलूप ठोकुनी
चिडीचिप झाला मूग गिळून ....॥२॥

आग लागुनी जळता तरूवर
म्हणती आहे मम घर दूरवर
सोकाविती मग कोल्हे-दांडगे
आणिक पिती रक्त पिळून ....॥३॥

किमान थोडा लगाम खेचा
नांगी धरुनी त्यांची ठेचा
झोपेचे हे सोंग फ़ेकूनी
अभय पहा तू डोळे उघडून ....॥४॥

गंगाधर मुटे
.................................................

हसायदान

आता माबोत्मके देवे । ना वाग्यज्ञे वैतागावे ।
तोषोनि माबोकरांस द्यावे । हसायदान हे ॥१॥

जे एकमेकांप्रती जळे । कळे तरीही ते ना वळे ।
तया परस्परांचे लळे । लागावेजी ॥२॥

आयड्यांचे घमेंड जावो । कंपूबाजी अस्त पावो ।
जो जे वांछील तैसा लाहो । प्रतिसाद ॥३॥

तू खाजव पाठ माझी । मग मीही खाजवितो तुझी
ऐसी सांठगाठ खुजी । जावो लयासी ॥४॥

काव्यत्त्वही जे रसहीन । ललीतही जे तथ्यहीन ।
तरीही रसिक सज्जन । सोयरे होतु ॥५॥

कुणी नर असो वा नारी । नसो लेखणी विखारी ।
अनवरत माबोवरी । नांदो संवादू ॥६॥

चला अॅडमिनचे गावी । तया ऐकवू कविता काही ।

गंधवार्ता..... एका प्रेताची!

"दाsssदा, भाऊ गेलाsssss रेsssssss"
असा आर्त टाहो कानावर आदळताच आपल्या कामात मग्न असलेला भरत खाडकन भानावर आला. नजर उचलून पाहताच त्याला समोर जे दृश्य दिसलं ते पाहून तो हादरून गेला. काहीतरी भयानक विपरीत घडलंय याची जिवंत वार्ता घेऊन ती बातमीच त्याच्याकडे धावत येत होती.

सध्या माबोवर हबेश्वरी पारायण सप्ताह सुरू आहे. तीन अध्याय झालेत.
आणि चवथा अध्याय यायला अवकाश दिसतोय.
तोपर्यंत जरा टाईमपास.....
..................................................................................
गाणे बदनाम वाले

कोण्या एका गावामाजी । वार्ता एक मिळाली ताजी ॥
की कोणी साधू बुवा संताजी । गावामध्ये प्रवेशले ॥१॥

वार्ता पसरता सार्‍या नगरी । गोळा होय सभ्य गावकरी ॥
म्हणती घ्यावा सप्ताह तरी । आता सत्संगाचा ॥२॥

त्यात एक सद्‍गृहस्थ । म्हणे होणार जगाचा अस्त॥
भक्तीमार्गे जावे समस्त । मोक्षप्राप्ती मिळविण्या ॥३॥

तार मनाची दे झंकारून

सूर शब्दांचे अलगत छेडून
तार मनाची दे झंकारून ....!!

भावबंध हे मनगर्भिचे
उधळण करतील चितरंगाचे
सुप्तभाव ते पुलकित होता
हात मोकळे तू द्यावे सोडून ....!!

मेघ गर्जुनी करतील दाटी
सुसाट वारा रेटारेटी
मनी विजाही करता लखलख
थेंब टपोरे तू जावे वर्षून ....!!

मनफ़ुलांनी गंधीत वारा
दे दरवळूनी भावफ़ुलोरा
बोल अभय जे कानी येईल
तन्मयतेने घ्यावे ऐकून ....!!

गंगाधर मुटे
..........................................

जा रे कान्हा नटखट : गौळण (नाट्यगीत)

राधा : जा रे कान्हा नटखट, तू सोड माझे मनगट
मोडेन तुझी खोड कान्हा सारी रे
मला समजू नको भोळीभाळी रे ......॥१॥

कृष्ण : तू मस्त मदनाची नार, गोमटी झुंजार
बोलीचालीत अंगार सखे, भरला गं
तुझ्या पदराला हात राधे धरला गं ...॥२॥

राधा : अधरी धरुनी पावा, का रे धून छेडीते?
सुरांच्या लहरीने, धुंदी मज जडते
नंदाच्या नंदलाला, रंगीला रंगलाला
मुरलीचा मोह नच पाडी रे
मला समजू नको भोळीभाळी रे ......॥३॥

चोरटा मुरारी - गौळण

शिंके हा तोडी, माठ हा फ़ोडी
सांगा याला कोणी
कान्हा रे माझ्या माठात नाही लोणी... ॥धृ०॥

शेला पागोटा काठी हातात
अवचित येवुनिया घुसतो घरात
खिडकी हा तोडी, काचा हा फ़ोडी
बांधा याला कोणी
कान्हा रे माझ्या माठात नाही लोणी... ॥१॥

यमुनेचा चोरटा, मथुरा मुरारी
पकडाया जाता, होतो फ़रारी
चव हा चाखी, ओठ हा माखी
टांगा याला कोणी
कान्हा रे माझ्या माठात नाही लोणी... ॥२॥

व्दारकेचा व्दाड, ऐकेना कुणाशी
अरविंद मागे लोणी, हरी चरणाशी
कमरेशी बांधा, पायाशी टांगा
कोंडा याला कोणी
कान्हा रे माझ्या माठात नाही लोणी... ॥३॥

गंगाधर मुटे