"माझ्या बकेट लिस्टचा प्रवास- निरु"
बकेट लिस्ट म्हटल्यानंतर बहुतेक लोकांच्या मनातल्या इच्छा या कळत्या वयामधल्या असतात.
कुठेतरी बकेट लिस्ट हा शब्द ऐकलेला असतो, बर्यापैकी वाढलेल्या वाचनात आलेला असतो…
कुठेतरी, कोणाच्यातरी बकेट लिस्टबद्दल माहिती आलेली असते, तर कधी चित्रपट आलेले, पाहिलेले असतात.
इकोनॉमिक्स शिकताना आम्हाला एक सूत्र अगदी सुरुवातीस लक्षात ठेवावे लागलेले; WANTS ARE UNLIMITED, MEANS ARE SCARCE . त्या फुलपाखरी दिवसांत अर्थातच ह्याचा प्रत्यय आला असला तरी, जाणीव व्हायला बराच काळ जावा लागला. एकीतून दुसरी इच्छा जन्म घेते, तिच्या पूर्ततेचे समाधान किती काळ मनास सुखवते, ते याच प्रतीक्षा यादी वर ठरत असावं बहुतेक!
त्यामुळे माझ्या बकेट लिस्ट चा प्रवास लिहायला बसलेय खरी; परंतु निवड करताना जरा गडबड उडेलशी वाटतंय. आणि हे, आत्मस्तुतीची छ्टा न येऊ देता लिहिणं अवघड आहे.
बकेट लिस्ट हा शब्दप्रयोग मला अगदी अलीकडच्या काळात कळला. त्या आधी माझ्या फक्त इच्छा होत्या. इच्छा हा शब्दही मी चुकीचाच वापरतेय. जे काही होते त्यातल्या काहीना मुंगेरीलाल के हसीं सपने म्हणायला हवे. थिंक बिग ड्रिम बिग वगैरे मोटीवेशनल स्पिकरवाल्यांच्या बाता कानांना कितीही गोड वाटल्या तरी जर्रा फुलके आफताब नही होता हेच खरे.
