अमोल रसाळ

ओल्या कोरड्या जखमांवर आज मीठ चोळूनी गेली ती
नागिणीची चाल तिची अन कात टाकूनी गेली ती..

भरलेल्या या जखमांवरती कुणी कसा आघात करावा
तो तयार नव्हता घात सोसाया मात देऊनी गेली ती...

सुटका यातून करेल कशी तो आठवणींचे जाळे हे..
तयार झाला दिस उजडला अन रात देऊनी गेली ती..

चवदार जेवण खाण्यासाठी केला होता हट्ट उरी
सपक पांढरा होता तसाच भात देऊनी गेली ती..

राजा होता राष्ट्राचा तो जगावर तो राज्य करी..
जग घेतले राष्ट्र घेतले प्रांत देऊनी गेली ती..

कधी एकटा कधी वेगळा जगण्याच्या गर्दीत असतो मी
फरक मला ना पडतो तयांचा माझ्या तंद्रीत असतो मी..

कत्येक स्वप्ने विस्कटलेली कितीतरी बेचिराख झाली..
कित्येक दुःखे कवटाळून ही त्यांना परतीत असतो मी..

लाचखोर जग झाले आहे पण मला भावले ना कोणी
कित्येकानी पोशाख बदलले माझ्या वर्दीत असतो मी..

आजारांना ना घाबरतो आणि कोरोनाशी लढतोही
डोके थोडे दुखते माझे अन माझ्या सर्दीत असतो मी..

कित्येकांची चव बदलली कित्येकांचे ध्येय बदलले
पण ध्यासाला कवटाळून आहे माझा गंधित असतो मी..