थरार कथा

सकाळी अचानक दारावरची बेल वाजली! 
यशवर्धन राजे ला आश्चर्य वाटले की एवढ्या 
सकाळी कोण भेटायला आले असेल. तो अनिच्छेनेच बऱ्याच वेळाने अंथरुणातून उठला आणि दार उघडल्यावर त्याला उभा असलेला पोस्टमन दृष्टिस पडला. यशवर्धनने  रजिस्टरवर सही केली आणि पत्र हातात घेतले. पोस्टमन ने जाताना रागाने बघितले.
यशवर्धन  पत्र घेऊन पलंगावर बसला 
आणि शिक्क्यावरील गावाचे नाव वाचले, त्याच्या मनात आठवणींचा पूर आला. ते पत्र किरदुर्ग गावातील त्याचा मित्र सुधाकर चे होते आणि नाव वाचल्यावर कॉलेज चे दिवस आणि आज पर्यंतचा भूतकाळ त्याच्या नजरे समोर उभा राहिला.

एकोटाक्याच्या कभिन्न चखण्यारात्री पाय मोकळे करायला बाहेर पडलो होतो.

नीलदंती शीतललहरींनी अंगावर शहारे येत होते. अंगावरील गात्रे नि गात्रे नीलदंतीच्या प्रभावाखाली हुडहुडत फिस्कारत होती. माझं एक पाऊल शिखरावर होतं आणि दुसरं पायथ्याशी. माथ्यावर हिमवर्षाव होत होता. घामाच्या धारा लागल्या होत्या. पायथ्याला किरमिजी सूर्य आग ओकत होता. थंडीने टाच दुखायला लागली होती.
अलगदच पलिकडच्या जंगलात शिरलो तेव्हां त्रिमितजाणिवा आकुंचन पावत होत्या. अर्धउन्मिलित नेणिवांच्या शृंखलाहीन प्रदेशात मी आक्रसत चाललो होतो..