द्वंद्व

गप्पांच्या ओघात बघ प्रवेशली पहाट
सगळीकडे दाटून आले धुके दाट दाट.
असं असावं आयुष्यात कोणीतरी
ज्याच्याशी बोलणं होईल थोडफार
हायसं वाटेल अगदी अन
मोकळा होईल मनावरील भार.
बोलण्याच्याही आधी कळावं जिला सारं.
मधूनच कुठूनतरी यावं सुखद गुलाबी वारं
कोणीतरी खास असावं असं आयुष्यात.
आयुष्यात पुढे जात राहावं ज्याचा पकडून हात.
असावं असं कुणीतरी ज्याने माझा आरसा व्हावं,
जगापेक्षाही खरं ज्याने माझं प्रतिबिंब दाखवावं.
प्रेमाच्या अन विश्वासाच्या धाग्याने विणलेलं घट्ट नातं असावं.
मनमोकळ्या संवादाच्या पलीकडे काही काही मागणं नसावं

सध्या मला एक मोठाच प्रश्न सतावीत आहे मला. सर्वच बाबतीत असे नाही पण बऱ्याच बाबतीत मला कोणतीच बाजू ठामपणे घेता येत नाही. सगळ्यांचे सगळे बरोबरच वाटते आणि त्याचबरोबर चुकीचेही वाटते. आता सैफ-करीना ने आपल्या मुलाचे नाव तैमूर ठेवले त्यावरून एवढा गदारोळ माजला. सुरुवातीला मला पण थोडे विचित्र वाटले पण मग मी विचार केला की माझ्या मुलाचे नाव ठेवताना ना मी आई- वडिलांना विचारले ना सासूसासऱ्यांना मग सैफ-करीना ने काय म्हणून जनतेचा विचार घ्यावा (किंवा करावा)??? हेही पटले. पण तरीही तैमूर नाव ठेवायला नकोच होते हे ही पटले.