अनि

"Thank You. तू खूप समजूतदार आहेस हे माहित होत मला. लग्नाला बोलाव"...
गुड बाय.
त्याचे ते वाक्य पूर्ण होईपर्यंत मनु तिथून निघाली होती.
धावतच ती गाडीकडे आली आणि गाडी चालू केली. जोर जोरात रडत होती. सगळ आयुष्यच उध्वस्त झाल्यासारखे वाटत होते. सुसाट गाडी चालवत होती. तिला आता स्वतःचाच खूप राग येत होता. इतकी वर्ष जर तो आपल्याला भेटत नाही, बोलत नाही तरी आपण वेड्यासारखे त्याची वाट बघत का बसलो? आधीच का नाही सगळ clear करून घेतलं? तिला आत्ता ह्या क्षणी जगावस वाटत नव्हत, काय करू, कुठे जाऊ?

मनुने खूप विचार केला पण अनि ला भेटल्याशिवाय काही कळणे अशक्यच होते. मनुने अनिकेतला फोन केला. काहीही झाल तरी आपण आता परत अनिकेतचा विचार करायचा नाही असे मनुने ठरवले होते. त्याला भेटण्याचे एकंच कारण होते... तिला जाणून घ्यायचे होते, असं काय झालं की तो आपल्याशी असं वागला... आज सगळ्या गोष्टींचा खुलासा करायचाच होता.
ठरल्याप्रमाणे ती अनिकेतला भेटायला गेली.

पत्र उघडताना हृदयाची धड धड होत होती..

प्रिय मनु,

Sorry, तुला मनु म्हणायचा मोह नाही आवरत आता. मनु , मनु , मनु, माझी मनु.. तुला काय सांगू आणि किती सांगू अस झालाय मला.. इतके दिवस फक्त मनातल्या मनात ह्या सगळ्या गोष्टींचा विचार करत होतो आज कागदावर लिहितोय..
तुला जेव्हा पहिल्यांदा पहिले तेव्हाच मला काहीतरी झाले. किती सुंदर दिसत होतीस तू.. तुझे ते ओले झालेले केस, किंचिंत बाजूला झालेली ओढणी, मला धडकल्यावर तुझ्या expressions, किती गोड दिसत होतीस.. अगदी निरागस... जागेवर जाऊन बसल्यावर माझ्याकडे चोरून बघितलं. पण मी, माझ लक्ष असूनही नाहीय अस दाखवत होतो.. नकळत तुझ्याकडे ओढला जात होतो...

पूर्वार्ध -

मनूला तिच्या college मधील मित्र अनिकेत चा फोन येतो.. आणि तो तिला आपण परत friends नाही का होऊ शकत असं विचारतो.. ती विचार करायला वेळ मागते..

अनिकेत प्रधान!!! अनि....

नमस्कार मंडळी .. हा माझा लेखनाचा पहिलाच प्रयत्न आहे . कृपया आपल्या प्रतिक्रिया आणि टिपण्णी जरूर द्या ..

"चलो एक बार फिरसे अजनबी बन जाये हम दोनो" ... FM वर गाणं चालू होत..