कविता

ऐकलं आहे
निखळणार्या तार्याकडे मागितलेलं मागणं नक्की मिळतं.
तसा माझाही विश्वास नाही अंधश्रद्धांवर
पण कधी कधी तो आधारही अश्रूमोलाचा ठरतो

आज इतकंच मागणं त्या निखळणात्या तार्याकडे -

माझा आवाज हरवलाय असं कळल्यावर
ते सर्व गोंगाटवादी धावत आले.
त्यांच्या डोळ्यांत चिंता होती,
त्यांच्या आवाजात सहानुभूती होती.
मी काही बोलायच्या आतच त्यांनी
माझ्या आवाजाला शोधायला सुरूवात केली...

जेंव्हा भळभळत असतात
जखमा आणि कवी भेटतो
काय बघतो? काय दिसते?
काय घेउन जातो?

तुमच्यावर इलाज करण्यासाठी
एखादा डॉक्टर येइल कदाचीत नाही
कवी साथ देइल? दिली तर कोणाची देइल?
कवीसाठी सगळ्याच जखमा साथीच्या असतात

सहज गीत ओठी कुणी गुणगुणावे
असे प्रेम देवा नशीबी असावे
जणू शिंपल्यातून मोती वसावे
असे प्रेम देवा नशीबी असावे

किती छाटले झाड फुटती धुमारे
किती मेघ आले विझे सूर्य कारे ?
किती, वार झेलूनही ना मिटावे
असे प्रेम देवा नशीबी असावे

घर सजलं
अंगण भिजलं
... पावलांची प्रतीक्षा !

*******************

तानपुरा आणि ती -
तत्सूर ...
विधात्या, नाहीच कुठे कसूर !

******************

अनेक दिवस, २,३ वर्षही असेल, मी हितगुज वाचत होतो. बरेचदा आपणही लिहावं असं मनात येत असे. पण कृतीत येत नव्हतं. पण एक दिवस अचानक मनात आलं, त्या वेळी पहीलीच केलेली पोस्ट म्हणजे, कोणीतरी टाकलेल्या चित्रावर केलेली ही चित्रकविता होती.

'सांध्यपर्वातील वैष्णवी' हे कवी ग्रेसच्या कवितासंग्रहाचं नाव आहे. ग्रेसच्या पुस्तकाच्या नावाचा अर्थ विचारतोस तू? शिव शिव!!
शोनूने त्यावर छानच आणि समर्पक लिहिले आहे.

श्री गणेशाय नमः!

इथे सध्या काहीच नाहीये. माझ्या लेकाच्या कवितेने सुरूवात करते. Massachusetts Science Poetry Competetion मध्ये थर्ड ग्रेडसाठी त्याला चौथे बक्षिस मिळाले.

EARTH

My home in universe
Is called Earth
Millions of years ago
Sun gave it birth

It looks blue
From the outer space
But when you are on it
It's a colorful place

आकाराची रेघ काचते अव्यक्त आतली बोली
पाय उचलता दिशा जन्मते ही कसली रे खेळी?
ज्या ढोलावर थाप घालता घुमे निवळ शांतता...
त्या जातीचा शब्द रचण्या, तुझी याचतो तुर्यावस्था