सकाळी सकाळी रसिकाला लगबगीने तयारी करतांना पाहून आजीने विचारलेच "आज काय विशेष ? लवकरच उठलीस ते!" "अगं , आज मम्माचा वाढदिवस नाही कां ? आज मी तिला ट्रीट द्यायचं ठरवलंय . सकाळीच सगळी तयारी करून ठेवेन आणि संध्याकाळी बँकेतून आले की बनवूया सगळं ." रसिका उत्तरली . "काय की बाई फॅड ती !" रसिकाने आजीचा टोमणा कानाआड केला आणि आवरायला घेतलं.
गावोगावी उगवलेले बुवा-बाबांचे पीक, त्यांनी केलेली फसवणूक, नरबळी, लूट या गोष्टी आपल्याला नवीन नाहीत. किंबहुना आपला देश 'फॉरेन' च्या तुलनेत किती अंधश्रद्ध नि मागासलेला आहे हे दाखवायला अनेक लोक उत्सुक असतात पण असा अंधविश्वासू वर्ग अगदी अमेरिकेतही अस्तित्वात होता, आहे आणि असतो हे अगदी ठळकपणे दाखवून देणारे 'एका आत्महत्या पंथाची अखेर' हे पुस्तक आहे. ज्येष्ठ पत्रकार, 'सकाळ'चे माजी संपादक विजय कुवळेकर यांनी अतिशय अभ्यासपूर्वक आणि तपशीलवार लिहिलेले हे पुस्तक वाचले तेव्हा अक्षरशः चक्रावून गेलो होतो.
सगळेच क्षण कसे निपचित होत गेलेले
वारयाचे श्वासही मंदावलेले
धुळीचे पंखही झडलेले
आसमंताला माध्यान्हग्लानी येताना
सहस्रारातील कमळ मुडपलेले
तशातच जून कढीनिंबाच्या फांदीवरती
पाहताना लाल काळपट फळे झुलणारी
कोकिळाने दिलखुलास तान फेकलेली
अचानक बुलबुलांच्या जोडीने
हल्ला करून त्यास पिटाळलेले ...
तीच उन्हे गर्द पिकलेली वेळ
फक्त समोर जानाई मळाईच्या डोंगरमाथ्यावर
मेघसावली निवांत पहुडलेली .
ह्ल्लख पाचोळ्याची मंद गिरकी
फिस्कटल्या रांगोळीने झेललेली
रक्तातली ओहोटणारी विलंबित लय
शुन्य पोकळीतली संथ धडधड
अनिच्छेनेच ऐकताना
विजनवासी अस्तित्वाचे ढिसाळ वारुळ
