शिया आणि सुन्नी यांच्यातील ईराक, ईराण आणि सिरीया या देशातील अंतर्गत युद्धात भाग घेण्यासाठी ३०,००० सैनीक तयार केले जायचे होते. त्यातले काही तरुण या अगोदरच ईराक मध्ये पोहोचले आणी त्यांनी
यडपट राजू जेव्हा नवीन सैन्यामध्ये भरती झाला,
गावामध्ये त्याच्या छोट्या गावकर्‍यांनी कल्ला केला....
कशास जातो यड्या मराया भलता त्याला बोलून गेला,
तरी थांबला नाही राजू भरती होऊन दलात ठेला....
पूर आला कि राजू तत्पर दंगल होता राजू फ़िरला,
नेत्यांचाही बचाव करण्या राजू फ़डकत उभा राहिला....
घरी आईची बापाचीही चिंता कधीच नव्हती त्याला,
राजू बायकोपोरं सोडून युध्दभूमीवर सदा हासला....
घेत उशाशी जळती ज्वाला जमीन जखमी अंथरण्याला,
डोळे उघडे ठेवून निजता बंदूक होती पांघरण्याला...
खिंडी लढवत राजू यडपट तोफ़ेवाणी सदा वाजला,
भारत देशासाठी झगडत सीमेवरती खूप गाजला....
ह्या आधीचे.....
....... कंट्रोल रूम मधली मंडळी गोंधळली. टीम लीडरला अजून वाटत होते व विश्वास होता की काही तरी चांगला सल्ला कंट्रोल रूम मधून मिळेल म्हणून. अशा परिस्थितीत कंट्रोल रूम मधल्या लोकांनी काहीतरी सल्ला देणे भागच होते................
(मी काढलेला फोटो)
"तुझ्याकडे स्नो स्कूटरर्स आहेत? उपयोग कर त्यांचा" बेस कमांडरने टीम लीडरला रेडिओवरून सल्ला दिला.
गेल्या आठवड्यात एका व्यक्तिला आमच्या कंपनीत भाषण द्यायला बोलावल होत.
केवळ अप्रतीम व अविस्मरणीय अनुभव.
एक साधासा दिसणारा माणूस. पण ४५ मिनिटे नुसते खिळवून ठेवले.
अंगावर काटे येणे, रक्त सळसळून उठणे, आणि भावनांमुळे डोळे भरून येणे हे सर्व एकाच वेळी अनुभवले.
त्याच नाव . परमवीर चक्र विजेता नायब सुभेदार योगेंद्र सिंग यादव.
कारगील युद्धात दाखवलेल्या अतूलनीय शोर्या साठी त्यांना १९९९ साली परम वीर चक्र या सर्वोच्च पदकाने सन्मानीत करण्यात आले. त्यांच्या बद्दल माहितीजालावर जी माहिती उपलब्ध आहे. ती काही मी देत नाही.
