गूढ नजर - एक वेगळी‌ रहस्यकथा

गूढ नजर - एक आगळी रहस्यकथा

रात्रीचे साडेसात वाजलेले. मृणाल हॉलमधल्या सोफ्यावर बसून तिची आवडती सिरीयल बघत होती. तिचा नवरा अमित आज सकाळीच ऑफिसच्या कामानिमित्त बाहेरगावी गेला होता. आता पुढचे काही दिवस, मृणाल घरात एकटीच होती. पण, खरंच ती एकटी होती का ?
नाही. तो होताच की तिच्यासोबत. तो, आणि त्याची ती नजर. सतावणारी, सारखी अस्वस्थ करत राहणारी. आताही, तो सोफ्यावर तिच्या शेजारीच बसला होता. टीव्ही बघत होता, आणि अधूनमधून तिच्याकडे पाहत होता. मृणाल सिरीयलवर मन एकाग्र करण्याचा निष्फळ प्रयत्न करत होती. पण तिचंही सगळं लक्ष त्याच्याकडेच लागलेल. बिचारीला अगदी जखडून टाकल्यासारख वाटत होतं.
हे सर्व केव्हापासून सुरू होत, हे तिलाही नीट सांगता आलं नसतं. पण आता एवढ्यातच या सगळ्याला सुरुवात झाली होती, एवढ नक्की. तो कोण आहे ? त्यांच्या घरात कसा शिरला ? ते कळायला काहीच मार्ग नव्हता. अमित घरी असतानाही ' तो ' सतत तिच्या आजूबाजूला असायचाच, पण अमितच्या नजरेस कधीच पडला नाही. कधी अमित हॉलमध्ये बसला असेल, आणि ती किचनमध्ये असेन अशावेळी अचानकपणे तो तिच्या जवळ प्रकट व्हायचा. ती अमितला हाक मारायची, पण अमित किचनमध्ये पोहोचण्याआधीच तो गायब.
‌मृणालने हलकेच मान वळवून त्याच्याकडे पाहिलं. तो तिच्या कडेच पाहत मिष्कीलपणे हसत होता. त्यामुळे तर ती अजूनच घाबरली. नाही, त्याच हसणं भेसूर वैगेरे नव्हतं. उलट तिला त्याच्या हसण्याची, भुरळच पडली होती. स्वत: मृणाललाही त्याबद्दल आश्चर्य वाटायचं. एकदा अमितशी बोलताना ती म्हणाली होती - ' त्याची भीती वाटत असली, तरी तो हसताना मात्र खूप क्यूट दिसतो. तेव्हा त्याच्याकडे पाहत राहावंसं वाटत.' ते ऐकून अमितचा चेहराही ' पाहण्यासारखा ' झाला होता. पण जेव्हा ' तो ' असा हसतो, तेव्हा त्याच्या डोक्यात नक्की काहीतरी शिजत असतं, हे तिला नंतर अनुभवाने समजू लागल होतं. कारण हसल्यावर तो असं काहीतरी करायचा, ज्याची ती कल्पनाही करू शकत नव्हती. ती दचकायची, किंचाळायची. त्यामुळे नंतर नंतर त्याच्या हसण्यानं मोहवून जाण्याऐवजी ती सावध राहू लागली. पण त्याचा फायदा व्हायचा नाही. त्याला जे अपेक्षित होतं तेच व्हायचं. ती घाबरायची. तसं अजून तरी त्याने फार भयंकर असं काही केलं नव्हतं, पण त्याचा काय भरवसा.
हाताची मुठ घट्ट आवळून, सावध होऊन मृणाल शांतपणे बसली होती. मघाशी ती त्याच्याकडे दुर्लक्ष करायचा प्रयत्न करत होती, पण आता डोळ्यांच्या कडांनी अधूनमधून त्याच्यावर नजर टाकत होती. कान त्याच्या हालचाली ऐकण्यासाठी टवकारले होते. इतक्यात लाईट गेली आणि तिच्या मनावरचा तोल ढळू लागला. तिने मूठ अजूनच जोरात दाबली. बाजूला हालचाल झाल्यासारखं तिला वाटलं. पाठोपाठ ' त्या ' च्या खुसखुसत हसण्याचा आवाज. इतक्यात तिच्या खांद्यावर काहीतरी पडले. मृणालने घाबरून ओरडत खांदा झटकला. अर्ध्या मिनिटात लाईट आली. तिने वाकून खाली जमिनीकडे पाहिलं. एक कोळीण लादीवर पडली होती. काळीकुळकुळीत, अनेक पायांची, भयानक ; पण नकली. तिने कपाळावर हात मारून घेतला. पुन्हा त्याच्या हसण्याचा आवाज आला. तिने त्याच्याकडे बघितलं. आता तो मोकळेपणाने, खळखळून हसत होता. मृणाल सावरून बसली. आणि मख्खपणे त्याच्याकडे बघू लागली. तिचा चेहरा.. पूर्ण कोरा होता. तो अजूनही हसतच होता. अचानक -
मृणालने त्याचे दोन्ही दंड पकडून, त्याला जवळ ओढले. आणि आवेगाने त्याच्या कपाळ, गाल, हनुवटीचे मुके घेऊ लागली. चिंटू आईच्या प्रेमाच्या अनपेक्षित वर्षावाने सुखावला.

" बदमाश झालायेस अगदी. मी किती घाबरले होते, माहिती आहे ? " त्याचा गालगुच्चा घेत ती म्हणाली.

" ममा, मी तुझ्या खांद्यावर खरा स्पायडर टाकेन का कधी ? माझी लाडकी ममा आहेस ना तू." तो आपल्या गोड आवाजात, लाडाने म्हणाला.‌ त्याचे ते शब्द ऐकताच तिने आवेगाने त्याला अजूनच जवळ ओढलं. आणि छातीशी कवटाळून धरलं.

समाप्त
@ प्रथमेश काटे