धागा भरकटण्याचा धोका

सामना, पूर्ण प्रतिसाद आत्ता वाचला. तसेच प्रघा यांचा आधीचा प्रतिसाद.

अभ्यासोनि प्रकटावे असा बाणा असणारे दुर्मिळ असतात (माबोवर अनेक आहेत). अशांना तात्विक वाद घालून जेरीस आणले जाते. एखाद्या अभ्यासू व्यक्तीचा बाजार उठवण्याचे तंत्र आहे. झुंड बनवून झापडबंद प्रतिसाद देऊन, विपर्यास करून नामोहरम करता येते..

राजकीय पक्षांच्या आयटीसेल मधे असे प्रशिक्षण मिळते. संघटीतपणे अडचणीच्या अभ्यासू व्यक्तीचे ट्रोलिंग होते.

सूचक प्रश्न विचारून वेगळे वळण देणे, तुम्हाला असे म्हणायचेय का या सदराखाली अनर्थ करणे यामुळे अशा व्यक्तीला कुठून यात पडलो असे वाटू लागते.

हेच या मंडळींना हवे असते.
एखादी गोष्ट उबग येईल इतक्या वेळा सातत्याने सर्वत्र चिटकवत राहणे हे खरी ओळख देणारे प्रोफाइल करत नाही. कारण वीट आणण्यासाठी खऱ्या ओळखीने मूर्खासारखे प्रतिसाद देण्याकरता उच्च कोटीचा निर्लज्जपणा लागतो.

असे लोक मुद्दा अभ्यासाने न खोडता संबंधित व्यक्तीला त्रास देऊन मानसिक संतुलन ढासळून ती व्यक्ती कधी मर्यादा ओलांडत यासाठी प्रयत्नशील असतात. मळकट पेक्षा शुभ्र कपड्यावर चिखलाचे डाग उठून दिसतात त्याप्रमाणे ट्रोल्सच्या कारनाम्यांकडे दुर्लक्ष करून लोक अशा व्यक्तीच्या तडकण्यावर जास्त व्यक्त होत असतात. कायमच तोंड दाबून बुक्क्यांचा मार सहन करणे सर्वांना जमेल असे नाही.

अभ्यासोनि प्रकटावे असा बाणा असणारे

यांनी सोशल मिडियावर लिहू नये. सरळ पुस्तक छापून प्रसिद्ध करावे. घ्यायचे ते घेतील.

प्रघा खूप आभार. डिफेन्स मेकॅनिझमची ती लिंक बघते.

यांनी सोशल मिडियावर लिहू नये. सरळ पुस्तक छापून प्रसिद्ध करावे. घ्यायचे ते घेतील. >> काहीही

धागा भटकू नये हे assumption च चूक आहे असं वाटतं...पुस्तकांचीही चिरफाड होते. अशावेळी लेखकाला समीक्षक चुकीचा वाटू शकतो.
काही लोकांनी डोक्यावर घेतलेली पुस्तकं मला अजिबात आवडली नाहीत.
शंभर टक्के परिपूर्ण लिखाण असू शकत नाही....
काही वाचक ते genuinely सुधारण्यासाठी प्रतिसाद देतील तर काही सतावण्यासाठी प्रतिसाद देतील. कुठलं गंभीरपणे घ्यायचं आणि कुठलं दुर्लक्षित करायचं लेखकाच्या हातात आहे....
लेखकाला प्रतिसाद उडवायला देणं रोगापेक्षा इलाज भयंकर वाटतो.

धागा लेखकाशी सहमत. एकवेळ पोरं बाळ भरकटली तरी चालतील पण धागा भरकटला की वाईट वाटतं.

लुक हु इज टॉकिंग

सधन नागरिकांना लुटतात म्हणून त्यांनी किंवा मुलींना छेडतात म्हणून मुलींनी घराबाहेर पडू नये या मताशी साधर्म्य असणारे मत आहे ते.

पूरर्वी ब्लॉग्ज असायचे तेव्हां अशा अनेकांना फॉलो करायचो. उपक्रम वगैरे संस्थळांचा उल्लेख झालेलाच आहे. अशा माहितीपूर्ण प्रतिसादांमुळे आपल्या उणिवा समजतात. त्या दूर करता येतात. या सर्वांनी पुस्तके कशाला लिहायला हवीत ? आणि किती जण वाचणार ? चार ओळीचा का होईना पण माहितीपूर्ण असावा इतकी माफक अपेक्षा ठेवणे म्हणजे पुस्तक छापले पाहीजे का ?

युट्यूबला सुद्धा अनेक उत्तम कंटेट क्रिएटर्स आहेत. किमान त्यांना त्याचे पैसे मिळतात. पण संस्थळे, सोमिबर मोफत लिहीणार्‍यांची ती पण अपेक्षा नाही. त्यांना लिहीण्यासाठी चांगले वातावरण मिळावे ही अपेक्षा चुकीची आहे का ?

आचार्य +१

+१११

<<पूरर्वी ब्लॉग्ज असायचे तेव्हां अशा अनेकांना फॉलो करायचो. उपक्रम वगैरे संस्थळांचा उल्लेख झालेलाच आहे. अशा माहितीपूर्ण प्रतिसादांमुळे आपल्या उणिवा समजतात. त्या दूर करता येतात. या सर्वांनी पुस्तके कशाला लिहायला हवीत ? आणि किती जण वाचणार ? चार ओळीचा का होईना पण माहितीपूर्ण असावा इतकी माफक अपेक्षा ठेवणे म्हणजे पुस्तक छापले पाहीजे का ?>>

------- सहमत...

नंतर माझ्या असं लक्षात आलं की तिथे लोकांना सहमती दाखवणाऱ्या आणि 'छान, छान' म्हणणाऱ्या प्रतिसादांचीच सवय आणि अपेक्षा होती. आणि असं असलं की 'मी तुझं कौतुक करतो, तू माझं कर' असे अलिखित संकेतही तयार होतात. एका पोस्टवर मी सभ्य शब्दांत आणि नम्रपणे असहमती दाखवून विरोधी मुद्दे मांडल्यानंतर दोन तीन प्रतिसादांमध्येच आज आपल्या संस्कृतीची किंमतच कशी कुणाला राहिली नाही, इथपर्यंत गाडी गेली. >>

@वावे, मागे मला माझ्या मित्राने अशाच एका होतकरु 'नवकवींच्या' फेसबुक ग्रुप वर ऍड केलेले, सेम प्रकार तिथेही अगदी - मी एका ला जस्ट कंमेंट केले की नाही आवडली आणखी चांगली होऊ शकली असती, तर त्याचे 'चाहनेवाले' अक्षरशः तुटून पडले... मग मी ही त्यावर एक कविता पोस्ट केली....कविता ती कसली फक्त यमक जुळवत गेलो बस्स...पण मज्जा आली, वर एक disclaimer ही चिटकवून दिलं....वाचून पहा तुम्हाला ही गम्मत वाटेल :D (ग्रुप च्या नावाची आद्याक्षरे आम होती)

आम असो वा खास असो...
कळपातच येथे जित आहे...
उंदराला मांजर साक्षी...
जगण्याची रीत हीच आहे...

आपल्या बाब्याचे बोबडे बोल...
स्वागत-दिमतीला कमेंट्सचे ढोल...
बार्टर सिस्टीमची पोल खोल...
सर्वसाक्षी ते लाईक्सचे झोल...

दाही दिशा वणवण तरीही...
पळसाच्या पानांची गत तीच आहे..
उंदराला मांजर साक्षी...
जगण्याची रीत हीच आहे...

स्पष्ट लिहावयास मन कुठे धजत असते...
हार-जितीहून कळपाने नाकारण्याचेच काहूर जास्त भासते...
काहूरांची धूळ कुठेतरी खाली बसेल..
मांजराच्या साक्षीची मग मना पर्वा नसेल..

*खंडन - प्रस्तुत कवितेतील शब्दांचे वास्तविक जीवनातील गोष्टींशी साम्य आढळल्यास निव्वळ योगायोग समजावा.