" कथा, कविता, लेख लिहिण्याची उदासीनता!"

....... खरं तर या विषयावर लेख लिहिण्याचा विचार खूप दिवसांपासून मनामध्ये घोळत होता. आज लिहू, उद्या लिहू असं करता करता राहूनच जायचं,! जाम कंटाळा यायचा. अशा प्रक्रियेला 'प्रोक्रास्टीनेशन' म्हणतात.म्हणजे आजचं काम उद्यावर आणि उद्याचं काम परवावर! तसं बघितलं तर प्रत्येक उदयोन्मुख लेखकाच्या मनामध्ये खूप सार्‍या कल्पना आकार घेत असतात. काही तो कागदावर उतरवतो तर कधी तो विचार मनातच राहून जातो. याला कारण म्हणजे आपल्या मनातील अनामिक भीती! आपले लिखाण इतरांना आवडेल की नाही! त्यांची काय प्रतिक्रिया असेल यावर, काय प्रतिसाद देतील. ही माझी कल्पना बालिश तर नाही ना वाटणार! असे असंख्य विचार मनाला स्पर्शून जातात मग एखादं काव्य महाकाव्य किंवा एखादी कल्पना कादंबरीचे मूर्तिमंत स्वरूप घेण्याचं राहूनच जातं.

.......प्रत्येक मायबोलीकरामध्ये एक महान लेखक, कवी, कादंबरीकार लपलेला आहे. फक्त ते आपण स्वीकारायला हवं. प्रत्येक श्वासात एक 'वादळ' लपलेलं असतं. मातीच्या प्रत्येक कणात एक 'पहाड' दडलेला असतो तर प्रत्येक संमशेरीत एक भव्य 'सैन्य' आकार घेत असतं! ती प्रतिभा आपल्यामध्ये पण आहे फक्त आपल्या अंतर्मनाला ते कळायला हवं! कधी-कधी तुम्ही अनुभव घेतलेला असेल आपल्या मनात आलेला विचार आपण कागदावर उतरवतो नंतर ते प्रकाशित करायचं राहूनच जातं! काही दिवसानंतर ती कवितेची वही, ती कथा आपल्या दृष्टीस पडते आणि आपल्याला एक आश्चर्याचा धक्काच बसतो. खरच ही कलाकृती मी केलेली आहे‌. खरंच इतकी सुंदर कल्पना माझी असू शकते मग उगाच स्वतःला कौतुकाची थाप द्यावीशी वाटते की मी पण काहीतरी घडवू शकतो.‌ मी हे नाही म्हणत की तुम्ही लगेचच 'वि. वा. शिरवाडकर', 'वि. स. खांडेकर', 'आचार्य अत्रे', 'पु.ल.' किंवा 'केशवसुत', 'गोविंदाग्रज' यांच्या पंक्तीत जाऊन बसणार पण नाही कळसी तर पायथ्याशी तर आपण नक्कीच जाऊ शकतो.
........तसं बघितलं तर प्रत्येक गोष्ट आपल्या मनाप्रमाणे घडेल असं क्वचितच घडतं. प्रत्येकाला जे हवं ते आयुष्यात मिळेलच याची काही शाश्वती नसते. पण ते आत्मसात करण्याचा प्रयत्न तर आपण करूच शकतो.
ख्यातनाम शायर 'निदा फाजली' च्या शब्दात सांगायचं झालं तर,

"कभी किसी को मुकम्मल जहां नहीं मिलता!
कहीं जमीन तो कहीं आसमान नहीं मिलता!!"

तर कंबर कसून सज्ज व्हा, आपण जे स्वप्न उराशी बाळगले आहे ते सत्यात उतरवणार! कल्पना करा की आपण व्यासपीठावरून स्वत:च्या प्रकाशित झालेल्या पुस्तकाचं वाचन करीत आहात. आपल्या काव्याला, लेखनाला श्रोत्यांचा प्रचंड प्रतिसाद मिळत आहे. टाळ्यांच्या कडकडाटाने सर्व हाल दुमदुमून गेला आहे.खरतर हे भविष्यात होणार म्हणजे मी साहित्यविश्वात एक आगळीवेगळी छाप सोडणार अशी कल्पना उद्या करण्याऐवजी ती आजच करा, हो मी आहे एक मोठा प्रसिद्ध कथा लेखक, कवी, कादंबरीकार!

तुम्हा सर्व प्रिय मायबोलीकरांचं यावर काय मत आहे ते नक्की कळवा ही नम्र विनंती!!!!

"अभी तो असली मंजिल पाना बाकी है,
अभी तो इरादों का इम्तिहान बाकी है!
अभी तो नापी है मुट्ठीभर जमीन;
सारा आसमां अभी बाकी है!!"