Submitted by प्रतिक सोमवंशी on 21 March, 2019 - 02:42
वाट्याला माझ्या आले हे रिते पेले किती
स्वप्न पाण्याविन तडफडूनी हे मेले किती
उसावलेल्या धाग्यांचा गुंता सोडविताना
तलम रेशमी हे माझे फाटले शेले किती
बघतो तर दिवसाला ग्रासतो अंधार आहे
उजेडाचे दिवे भरून हे त्याने नेले किती
उगा थैमान घालतो माजलेला हा वारा
मी घातललेे साकडे याने पुरे केले किती
जागताना रात्रीला ‛प्रति' ला प्रश्न पडतो
माझ्याच डावातले फरेबी हे चेले किती
©प्रतिक सोमवंशी
insta @शब्दालय
Groups audience:
Group content visibility:
Public - accessible to all site users
शेअर करा
