Submitted by पुरंदरे शशांक on 7 March, 2013 - 00:20
हे मनदेवा !!
लख्ख प्रकाशानं जाई
कधी उजळुनी मन
काळोखात बुडुनिया
जातं तेच वेडं मन
कधी सामोरं जातंया
येईल त्या क्षणांनाही
तेच पाठ फिरवूनी
कसं दाही-दिशा होई
अशा लाटा-तरंगात
पार काढी बुडवूनी
घुसमटे जीव असा
नाकातोंडा शिरे पाणी
विनवितो तुम्हालागी
मनदेवा कृपा करा
घुसळून काढताना
जरा दाखवा किनारा..
शब्दखुणा:
Groups audience:
Group content visibility:
Public - accessible to all site users
शेअर करा
'फिटे अंधाराचे जाळे' चे सूर
'फिटे अंधाराचे जाळे' चे सूर उगीच घुमले मनात ही कविता वाचताना.मन या अथांग विषयावरची एक चांगली रचना.मनाकडेच सोल्यूशन मागणारी हे वेगळेपण.
खूप छान समारोप भारतीताईंशी
खूप छान समारोप
भारतीताईंशी सहमत
घुसळून काढताना जरा दाखवा
घुसळून काढताना
जरा दाखवा किनारा..
मस्त ओळी आहेत.
विनवितो तुम्हालागी मनदेवा
विनवितो तुम्हालागी
मनदेवा कृपा करा
घुसळून काढताना
जरा दाखवा किनारा..
सुंदर ,मना सज्जनाला मनदेव केल्याने तो लवकर पावो.
सर्वांचे 'मनापासून' आभार ....
सर्वांचे 'मनापासून' आभार ....
छान कविता. आवडली.
छान कविता. आवडली.
छान कविता
छान कविता
शेवट छानच!
शेवट छानच!
सुंदर.
सुंदर.
मस्त . आवडली .
मस्त . आवडली .
मनाला उद्देशून मनाचीच मागणी
मनाला उद्देशून मनाचीच मागणी !!
खूपच सुरेख !!
छान आहे कविता! आवडली.
छान आहे कविता! आवडली.
छान.... शेवटचं कडवं अधिक
छान.... शेवटचं कडवं अधिक आवडलं.
सर्व रसिक मान्यवरांचे
सर्व रसिक मान्यवरांचे 'मनापासून' आभार ....