रान ओढा

व्वा

(याच्या काळजीनं, येथे एक स्पेस दिली तर अधिक सुलभ होईल अर्थ समजून घ्यायला)

मस्तच लिहिलेत

ओढा असाही असू शकतो?!
आंबिल ओढ्याकाठी आयुष्य गेले, त्यामुळे ओढा याचा अर्थ मोठे गटार एवढाच!

आवडलाच!

मस्तच लिहिले आहे.

पोचली.

कविता नेहमीप्रमाणे छान..!

कवितेच नाव वाचूनच मला छान वाटलं. ओढा, ओहोळ म्हटलं की, बालपणात शेतात , निसर्गाच्या सानिध्यात व्यतित केलेले सारे क्षण मला आठवतात. मला शेतातली शांतता खूप आवडते.

पावसाळ्यात तुडूंब भरलेले आणि खळखळाट करणारे ओढे नजरेसमोर येतात.

आमच्या वाडीच्या मागे एक मोठा ओढा आहे. मला तिथलं वातावरण खूप आवडायचं.. लहानपणी त्या पाण्यात डुंबायला मला मस्त वाटायचं..वाडी म्हणजे बागायती जमीन .. आमच्या इथे वाडी म्हणतात. लहानपणी जेव्हा वाडीत बोअरवेल नव्हती तेव्हा त्या ओढ्यातून झारीने पाणी आणून वांग्यांच्या रोपांना पाणी घालायचो.. ती आठवण चांगलीच स्मरते..

चुलत आजोबांकडे गडीमाणूस म्हणून नवसारी , गुजरातचे एक आजोबा होते.. त्यांचं नावं वेस्तादजी..त्यांना आम्ही वेस्ता बाबा म्हणायचो... ते आम्हांला त्यांच्या गावातील गोष्टी रंगवून सांगायचे.

एकदा चांदण्या रात्रीत ओढ्यावर मासेमारी करायला ते आणि त्यांचे मित्र गेले असताना त्यांच्या जाळ्यात ओढ्याच्या डोहातून जलपरी कशी सापडली होती.. ती मूकपणे त्यांना हात जोडत सोडून द्यायची विनवणी कशी करत होती .. आणि सगळे घाबरून कसे पळाले होते.. हे अगदी रंगवून सांगत .. मला ते अगदी खरंच वाटायचं..
मग लहान बहिणी सोबत ओढयाच्या डोहाच्या काठावर मी बराच वेळ बसून राहायचे.. जलपरी एकदा तरी दिसेल म्हणून...!

थोडं अवांतर झालंय पण तुमच्या कवितेने बालपणात नेलं खरं..!

>>>>मग लहान बहिणी सोबत ओढयाच्या डोहाच्या काठावर मी बराच वेळ बसून राहायचे.. जलपरी एकदा तरी दिसेल म्हणून...!
रम्य निरागस आठवणी रुपाली

छान!

रूपाली ताईंचा प्रतिसाद कवितेच्या वाटेवर भेटेल असा!

वा, मस्तच !

व्वा छान. गावातल्या ओढ्याची आठवण आली.