जिम कॉर्बेट - एक दर्शन

सुंदर चित्रदर्शी लेख आणि वर्णन.
.
रच्याकने,
नकाशात बघताना कालाढुंगी >> हे गावाचं नाव एवढं comedy का आहे

सुंदर लेख !

छान लेख
फोटो इतके कमी का? असे वाटते तुझे लेख वाचताना.
गावाचं नाव कॉमेडी आहे खरंच
दर्शनमात्रे धड्याचं नाव आहे का?
ताडोबा जंगल, त्यांना बाबा आमटे घेउन गेलेले असतात, आणि वाघ दिसत नाही म्हणून बाबा ची देखील झालेली तगमग वै वर्णन आहे.
हा धडा वाचलेला / शिकवलेला तेव्हा आम्हाला सुनीताबाई / पुलं ह्यांच्या विषयी फारसे माहीत नव्हते.
बाबा आमटे विषयी थोडेफार माहीत होते.
दहावीत नसेल हा धडा बहुतेक. नक्की आठवत नाही.
पु लं चा उपास होता असे आठवतेय.

कुठल्या झोनमध्ये फिरलात? आणि राहिलात कुठे? कुठल्या तरी एका झोनच्या आत पण रहायला मिळते ना?

कान्हा, ताडोबासारखी व्यवस्थीत माहिती / ऑनलाइन बुकींग यांची नीट सोय नाही सापडली मला तरी.

घारीचा फोटो मस्त आलाय.

कुणी काही म्हणोत पण वाघ नाही दिसला तर मनातून खट्टू व्हायला होतेच थोडे तरी. कान्हाला मला वाघ निसटता दिसला होता. पण ताडोबाला मात्र अती दूरवर बसलेला वाघ (जो फक्त ४०० झूमनेच दिसू शकत होता), थोडा दूरवर पाण्याच्या काठावर बसलेला वाघ, अगदी जवळच्या गवतातून हरणांचा पाठलाग करणारी वाघीण, वाघांचे मेटींग असे मनमुराद व्याघ्रदर्शन झाले. त्यामुळे ताडोबा जरा जास्तच लाडके आहे माझे.

प्रत्येक जंगल हे वेगळे असते आणि तो वेगळेपणा अगदी आपल्यासारख्या नवागताला पण सहज जाणवतो. कान्हाचे जंगल खूप सुंदर आहे ताडोबापेक्षा.

लेख आवडला.उशीरा प्रतिक्रिया देतेय.
जिम कॉर्बेट राष्ट्रीय उद्यानाची सफर खूप छान वाटली होती.गाईडने हत्तीचा पाऊलठसा दाखवला होता.ओझरता हत्ती दिसला.धनेश आणि मोर पाहिले होते.

छान! अनुभव, लेख, फोटो..
मुंबईचे राणीबाग किंवा इथल्या कुठल्या प्राणी संग्रहालयात सुद्धा वाघाचीच क्रेझ असते. तिथेही त्याचा रुबाब वेगळाच भासतो. तर मग जंगलात मोकळा वाघ बघणे तर आणखी भारी अनुभव. लोकांना क्रेझ असणे स्वाभाविकच आहे. फोटो नसला तरी तो दिसला हाच अनुभव पुरेसा आहे ट्रिप लक्षात राहायला.
बाकी वाघाच्या नादात इतर मजा लुटायची राहिली असे होऊ नये हे बरोबर आहे.

छान लिहिलायंस वावे! अजून वाचायला आवडलं असतं - दोघांविषयी - जिम कॉर्बेट आणि वाघोबा!

“ पु लं चा उपास होता असे आठवतेय.” - ‘उपास’ अवतरणचिन्हात नसल्यामुळे वाचताना उगाचच गोंधळ झाला.

जोकर सिर्फ टाईमपास के लिए होता है. तिकटे खरीदी जाती है शेर देखने के लिये.

त्या नादात बाकीचं जंगल, बाकीचे प्राणी-पक्षी बघतच नाहीत. त्यामुळे आम्ही 'वाघ बघणं' असं उद्दिष्ट ठेवलंच नव्हतं. >>> हो हो जंगल एंजॉय तर केलंच पाहिजे. एकही प्राणी नाही दिसला तरी जंगल मस्त एंजॉय करता येतं. पण त्या जंगलात वाघ आहे, तो एक दुर्मिळ प्रजाती आहे, भारताव्यतीरिक्त फक्त सैबेरीयात आढळतो, जंगलचा राजा ही बिरुदावली सार्थ करण्याइतकं देखणं, रुबाबदार जनावर आहे - हे सगळं अ‍ॅडअप होऊन 'एक वार तरी वाघ दिसावा' अशी सूप्त इच्छा असतेच. आणि ती पूर्ण नाही झाली तर मन थोडं निराश होतंच. म्हणजे ९९% आनंद जंगल देते पण उरलेला १% वाघच देउ शकतो. ९९% आनंद ही अवस्था खूपच छान आहे पण त्याहून १००% जास्त चांगले ना?

व्यक्तीशः मला वाघ जबरदस्त आवडतो आणि थंडीच्या दिवसात वाघ आणखीनच राजबिंडा दिसतो - फर कोट पूर्ण असल्यामुळे. उन्हाळ्यात गवत आणि झुडपे कमी झाल्यामुळे वाघ दिसण्याची शक्यता वाढते पण तेंव्हा त्यांची फर झडून गेलेली असते. मग ते रंग कमी होतात.

ही ताडोबातली वाघीण (बिजली)

झकास !

छान लिहिलंय पण अजून हवं होतं असं वाटलं.
अरण्यं/अभयारण्य हा माझ्या जिव्हाळ्याचा विषय.
गेल्याच मार्चमधे मी काॅर्बेटला जाऊन आलो. तीन रात्री मुक्काम होता, (दोन ढिकाला आणि एक गैराल) म्हणजे एकंदर सात सफरी झाल्या. एक भाग कधीचा लिहून झालाय पण फोटोज चिकार आहेत आणि ते अपलोड करायच्या विचाराने लेख मागे सारला जातोय. आता तुमच्या ह्या लेखामुळे पूर्ण करु शकलो तर ते श्रेय तुमचंच..

लेख सुंदर!

(उपास नववीत आणि दर्शनमात्रे दहावीत)

जिम कॉर्बेट अभयारण्य खूपच मोठं आहे, कितीही फिरलं तरी समाधान होत नाही
जिम कॉर्बेट चे घर आणि त्याकाळी वापरत असलेली प्राथमिक दर्जाची साधने बघून अचंबीत व्हायला होतं की कसा काय हा बेधडकपणे फिरला असेल जंगलात

त्यांची लायब्ररी पण खूप सही आहे, अनेक दुर्मिळ पुस्तके जपून ठेवली आहेत

खुप छान लिहिलं आहेस वावे.
गिर ला गेलो होतो आमच्या जीपच्या बाजूने किती तरी वेळ सिंह चालत होता अगदी शांत होता आणि अजिबात भीती वाटत नव्हती. पण थोडया वेळाने पुढे गेला, झाडाच्या बेचक्यातून मान बाहेर काढली आणि खुप मोठी गर्जना केली. काय भीती वाटली होती तेंव्हा.
एक सिंहीण आणि तिच्या अंगावर खेळणारी, उड्या मारणारी तीन गोजिरवाणी पिल्लं ही बघायला मिळाली होती. जंगलात कॅमेरा allowed नव्हता त्यामुळे फोटो मात्र नाही काढता आले.

जिम कॉर्बेट vs ताडोबा काय मत आहे तुमचं.

सुंदर चित्रदर्शी लेख आणि वर्णन.

छान लेख आणि फोटो.

टायगर निकला है >> गाईड लोक ओरडण्याचा अनुभव फार विचित्र आहे

वावे,
निवांत वाचवण्यासाठी हा लेख राखून ठेवला होता.
फारच सुंदर आणि चित्रदर्शी लेख. अजून जास्त लिहिलं असत तरी आवडल असत. व्याघ्रदर्शन आणि त्यांचे फोटो यासाठी लोक फार आटापिटा करतात.
मला स्वतःला त्यापेक्षा इतर प्राणी, पक्षी, झाडे, जंगल, ते वातावरण पाहायला, अनुभवायला जास्त आवडत.
तो जंगलातील वळणाचा रस्त्याचा फोटो फारच सुंदर आहे.
दर्शनमात्रे फारच सुदंर धडा. त्यात सुरुवातीला बरच वेळ वाघ दिसत नाही म्हणून "ती वाघोबाच्या पंचांगातली निर्जळी एकादशी असणार" असे वाक्य होते बहुधा. जिम कॉर्बेट चा उल्लेख पण आहे बहुतेक.

ऋतुराज यांना मम. सुंदर फोटो, सुरेख वर्णन. दर्शनमात्रे धडा किंचित आठवला. कॉर्बेट यांचे 'a large-hearted gentleman with boundless courage' खरोखरच चपखल वर्णन आहे. वाघ हे एक अत्यंत देखणे जनावर आहे, मला सिंहापेक्षाही आकर्षक वाटतो. अशाच सहली करत रहा व छान छान लिहीत रहा.

>>>> नकाशात बघताना कालाढुंगी >> हे गावाचं नाव एवढं comedy का आहे ?>>>>
वेगवे गळ्या भाषांत एकाच शब्दाचे अनेक अर्थ असतात.
उत्तरांचल मध्ये डुंगी म्हणजे दगड व तो दगड काळा असल्यास काला
इथे काळे दगड आहेत म्हणून काला डुंगी
The name of the town Kaladhungi orginates from a place where black dunga (stone) is found. Black refers to the iron content in the stone found in Kaladhungi. The town was a centre of a thriving iron foundry industry based on local ore and forest charcoal. The foundry can still be seen here.
मी त्या भागात ७ वर्षे राहिलो आहे!!

>>>> नकाशात बघताना कालाढुंगी >> हे गावाचं नाव एवढं comedy का आहे ?>>>>
वेगवे गळ्या भाषांत एकाच शब्दाचे अनेक अर्थ असतात.
उत्तरांचल मध्ये डुंगी म्हणजे दगड व तो दगड काळा असल्यास काला
इथे काळे दगड आहेत म्हणून काला डुंगी
The name of the town Kaladhungi orginates from a place where black dunga (stone) is found. Black refers to the iron content in the stone found in Kaladhungi. The town was a centre of a thriving iron foundry industry based on local ore and forest charcoal. The foundry can still be seen here.
मी त्या भागात ७ वर्षे राहिलो आहे!!

रेव्यु, अर्थ सांगितल्याबद्दल स्पेशल आभार!....... +१.