डायरीतलं पान - १. आम्ही परीक्षा देतो

हं. अवघड आहे खरं.
असे इंजिनिअर्स (आणि इंजिनिअरिंग व्यतिरिक्त इतर कॉलेजेस मध्ये असे होत असेल ते) बनवून मग नक्की कुठे आणि काय काम करतात असा प्रश्न पडतो.

<<माझ्या कामाच्या ठिकाणी अडचणी येऊ नयेत यासाठी>>
धागा ग्रुपपरता मर्यादित ठेवल्यास माबो सदस्यांशिवाय कुणी वाचू शकणार नाही. हे ड्युआयडीला पर्याय म्हणुन नव्हे तर त्यात अजून एक खबरदारी म्हणुन सुचवले.

हताश करणारी वस्तुस्थिती

विषय काळजीचा असला तरी लिहिलय एकदम खुसखुशीत...
पंचेस तर एकदम भारी..

हीच उज्ज्वल उद्याची युवाशक्ती पुढे आमच्यासारख्यांकडे जाॅब मुलाखतीसाठी येते तेव्हा "आजकाल (गिटहबवरून ) गूगलवर कुठलाही (कोड ) input deck मिळतो या भरवशावर स्वतः निष्क्रिय झालेली तरुणाई बघितली की पोटात तुटतं..." हीच अवस्था होते..

चांगलं लिहिलंय.
अलीकडे ऐकलेला इंटरव्ह्यूचा एक अनुभव.
उमेदवार मुलगा इंजिनिअर, चांगले मार्क्स, लेखी परीक्षाही पार करून आलेला.
या प्रश्नापर्यंत गाडी का गेली हे इंटरव्ह्यू घेणाऱ्यालाही आठवत नाही पण असा प्रश्न विचारला गेला की ते भिंतीवर सॉकेट दिसतंय तिथे जर मल्टीमीटर जोडला तर काय रीडिंग येईल?
उमेदवार- २२०.
प्रश्नकर्ता - २२० काय?
उ. अँपियर्स
प्र. अँपियर्स? म्हणजे २२० अँपियर्स करंट?
उ. हो.
प्र. २२० अँपियर्स करंट इथे वाहत असला तर चालेल?
उ. हो.

एकंदरीत कठीण आहे!
(आम्हीही इंजिनिअरिंगच्या ओरल्समधे काही झगझगीत उजेड पाडलाय असा भाग नाही, पण इतकीही वाईट परिस्थिती नव्हती.)

हे किंवा असेच विद्यार्थी मग ओ सी आय कार्डाची वेबसाइट किंवा भारतीय रेलवेची रीझर्व्हेशन करायची वेब साइट, ट्रेन चे स्टॅटस दाखवणारी वेबसाइट बनवतात . आणि या सगळ्या साइट्स आणि अ‍ॅप्स तमाम पब्लिकला वापराव्या लागतात : कपाळबडवती:

How wealth accumulates and men decay सारखं आहे हे.
शिक्षण संस्था फोफावल्या, कमाई वाढली आणि शिक्षणाचा दर्जा खालावला.

शिक्षण संस्था फोफावल्या, कमाई वाढली आणि शिक्षणाचा दर्जा खालावला. >> दुर्दैवाने अगदीच खरे आहे. सखोल अभ्यास करण्यापेक्षा मार्क मिळविण्यासाठीच फक्त अभ्यास केला जातोय हल्ली. आयते किती मिळेल हेच बघितले जाते. कष्ट करायची तयारीच नसते.

वाचले. इंटरेस्टिंग धागा आहे.

नशीब ! तुमच्या इंजिनीअरिंग कॉलेजात अजूनही लेक्चर्स प्रॅक्टीकल्स होतात आणि कोरम भरण्यापुरती तरी मुलं मुली येऊन बसतात. मी असं समजून चाललेलो की वर्गात जाऊन बसायची पद्धत आमच्यावेळीच बंद पडली ती नंतर पुन्हा चालूच नाही झाली की काय.?

बाकी, प्राध्यापकांनी सुपरव्हिजनचं आणि एकूणच परीक्षांचं काम एवढं मनावर घेऊ नये, आणि ते तसं का घेऊ नये, याबद्दलचं बहारदार विवेचन नेमाडे आडनावाच्या एका वस्ताद मास्तराने १९७० च्या दशकात करून ठेवलं होतं, त्याच्या आठवणी ह्यानिमित्तानं जाग्या झाल्या. (काय काय करणार एक सुपरव्हायजर अडीच तीन तासांत! आणि त्याचा आऊटपुट काय! मुळात त्याला आणि समोर पेपर लिहिणाऱ्या विद्यार्थ्यांना तरी ह्या सगळ्या अर्थ हरवून गेलेल्या प्रक्रियेत डांबून कशाला ठेवायचं?)

इथे मला आणखी काही गोष्टींबद्दल पूर्वीपासूनच कुतुहल आहे. (मी उगाच उडाणटप्पू विद्यार्थ्यासारखा सगळा क्लास डिस्टर्ब करतोय, असे कृपया समजू नये. माझा बिलकुल तसा हेतू नाहीये. )
१. ती पुरवणी दोऱ्यानेच का बांधायची असते? विद्यापीठाला स्टॅपलर का बरे चालत नाही ? कुठल्याशा अगम्य परंपरेचा भंग होतो काय?
२. एनपीटीईल कोर्सेसचा दर्जा नेमका काय असतो?
म्हणजे कोर्सेरा, युडेमी, किंवा मार्केटमधले तत्सम इतर जे ट्रेनिंग कोर्सेस जे सहा महिन्यांत विद्यार्थ्याला इंडस्ट्री रेडी होण्याइतपत तरी रेटत आणतात, त्यांच्या तुलनेत?
३. जे एक्सटर्नल परीक्षक येतात, त्यांना स्वतःच्या कॉलेजमध्ये काय परिस्थिती असते, याचंही भान ठेवावं लागत असेल ना ? मुळात दिवसभर ओरल घेण्यात इंटरेस्ट/सवड उरलेले प्राध्यापक शिल्लक आहेत, हे ही जरासं आश्चर्याचं आहे.
मी तर असे ऐकलेय की टीचिंग लर्निंग फक्त वीस टक्के वेळ आणि उर्वरित ऐंशी टक्के नॅक/एनबीएचे डॉक्युमेंटेशन, संस्थाचालकाच्या-प्राचार्यांच्या भंपक निवडणूकांचा प्रचार/ ॲडमिशन्स गोळा करणे/फायली सजवणे/ डिपार्टमेंटल राजकारणांमधून स्वतःला वाचवणे/रिसर्चच्या नावाखाली अहम् अहम् (जाऊ द्या )वगैरे वगैरे गोष्टींमध्येच वेळ व्यतीत होतो.

४. बाकी, भगवान भरोसे चाललेल्या बाबा आदमच्या जमान्यातल्या विद्यापीठांचा/अभ्यासमंडळांचा/ सिनेटचा/ अभ्यासक्रम व पेपर सेट करण्याच्या सिस्टीमचा/ धंदा म्हणून इंजिनिअरींग कॉलेज चालवणाऱ्या संस्थाचालकांचा/ धोरणं ठरवणाऱ्या प्रशासकीय अधिकाऱ्यांच्या व शिक्षणतज्ञांच्या कुवतीचा /भाषणं ठोकून, अपेक्षा व्यक्त करून लंपास होणाऱ्या राज्यकर्त्यांचा रोल जर नीट बघितला तर एका मर्यादेपलीकडे विद्यार्थ्यांना त्यांच्या निष्क्रियतेबद्दल दोष देता येत नाही.

असो. प्रतिसाद टोकाचा/एककल्ली/हेकेखोर/सिनिकल/ पूर्वग्रहदूषित/ असंबद्ध इत्यादी वाटल्यास, दुर्लक्ष करून तुम्ही तुमच्या तुमच्या हिशेबाने डायरीचे पुढचे भाग मोकळेपणाने लिहावेत. कुतूहल आहेच, शुभेच्छाही आहेत.

अगदी अगदी relate झाले सगळे. आमच्या pharmacy मध्येही असेच सुरू आहे.
ह्यात अजून एक भर. एकदा ppt presentation झाले की २ दिवसांत त्याचा निदान १० पानी रिपोर्ट द्यावा लागतो with proper cross referencing. आमच्या कडे सरळ ppt च छापून देतात सर्रास. आणि क्रॉस reference नाहीच.
आता परवा एका मास्टर्स student ने ppt handout स्टाईल ने प्रिंट मारून रिपोर्ट म्हणून सबमिट केल्या.
दर वर्षी सगळ्याच परीक्षांचा दर्जा अजूनच खालावत जातो आहे ही चर्चा करायची आणि मग naac, NBA, AICTE, PCI झालेच तर विद्यापीठ ह्यांना डाटा देत बसायचं.

एकदम बरोबर आहे मेधा.
ह्य अश्याच साईटवर आम्ही काल पर्यंत डाटा भरत होता. सॉफ्टवेअर निट चालत नाही म्हणून date ३ वेळा extend झालीय.

एंजिनीयरिंग कॉलेजात संगणक विभागात सुद्धा हेच चित्र आहे, हे पाहून मला का कोण जाणे बरं वाटलं. नुकताच नवा एसर प्रकाशित झाला आहे. बारावीतल्या अमुक टक्के विद्यार्थ्यांना भागाकार येत नाही, दुसरीच्या पुस्तकातला उतारा वाचता येत नाही हे वाचल्यावर फार धक्का बसला नव्हता. आताचे बारावीतले म्हणजे लॉकडाउनच्या काळात नववी दहावी शिकलेले. कोणी परीक्षा न देताच पुढे गेलेले.
आधीही परिस्थिती चांगली होती असं नाही. पण लॉकडाउन, ऑनलाइन शिक्षण, परीक्षा नाही किंवा बहुपर्यायी यांचे परिणाम दिसणारच होते.

वर वेबसाइट्सचा उल्लेख आला आहे. इन्फोसिसने बनवलेल्या आयकर खात्याच्या वेबसाइटबद्दल खूप ओरड झाली होती.

संप्रति१, तुमचंही बरोबर आहे. फक्त विद्यार्थ्यांनाच दोष देऊन चालणार नाही.

बायको कॉलेजमध्ये आयटी शिकवते, त्यामुळे अशा गमती जमती कानावर पडतच असतात

मी नोकरी करत असताना इंटरव्ह्यू घेताना एका इंजिनियरला रेसिस्टर देऊन त्याचे पॉझिटिव्ह आणि निगेटिव्ह एन्ड कुठले विचारायचो आणि बरेच जण दाखवत असतही. काय कॉन्फिडन्स असायचा त्यांच्या चेहऱ्यावर!

मी जेव्हा नोकरीसाठी इंटरव्ह्यू देऊ लागलो तेव्हा इंटरव्ह्युत कुणाला ओहम्स लॉ सांग, घरात एसी सप्लाय असतो की डीसी, रेक्टिफायर म्हणजे काय, काढून दाखव असे प्रश्न विचारले असते तर अपमान समजला गेला असता.

मी इंटरव्ह्यू घेऊ लागलो तेव्हा सुद्धा यात फार फरक पडला नव्हता. पण २००५ आसपास आधी थोड्या गप्पा मारून अंदाज घेऊन (योग्य कँडीडेटला अपमानास्पद वाटु नये म्हणुन) मग काही कँडीडेट्स मीच असे प्रश्न विचारु लागलो किमान एवढे येत असेल तर पुढे जावे यासाठी. त्यातच बरेच नापास होत.

काही वर्षे शिकवण्याचा अनुभव असल्यामुळे अगदीच रिलेट (! मराठी प्रतिशब्द?) झाला.
फक्त भारतातच इतकी वाईट परिस्थिती आहे असं नाही, सगळीकडे असे नमुने आढळतात असा माझा वैयक्तिक अनुभव आहे, प्रमाण फक्त कमीजास्त असेल. मला पास करा असं फक्त आपल्याच बोर्डाच्या परीक्षेच्या पेपर्स मध्ये असतं असं नाही, हाही अनुभव युनिव्हर्सलच आहे!

असा एखादा तरी कपाळबडवंती योग प्रत्येक परीक्षेच्या वेळी येतोच. एक दोन उदाहरणादाखल फोटो जोडते आहे. मी नंतर नंतर मजा घेऊन सोडून द्यायला शिकले.

(खालचा फोटो सरळ का होत नाही कळत नाही.)

(हे फोटो काही वर्षांपूर्वीचे आहेत, त्यामुळे इथे चालून जायला हरकत नसावी.)

छान. रिलेटेबल.

मेघना

धमाल लिहिलं आहे.

एक किस्सा ऐकला होता. इलेक्ट्रिकल इंजिनियरिंगची व्हायवा -
परीक्षक - कॅपॅसिटर काय असतो ठाऊक आहे का?
विद्यार्थी - हो सर
प - मग सांग बरं, कॅपॅसिटर मधून एसी करंट का फ्लो होतो आणि डीसी का नाही?
वि - सर, कॅपॅसिटरचं चिन्ह --||-- असं असतं ना? डीसी (डायरेक्ट करंट) हा थेट येतो आणि पहिल्या दांडीपाशी अडतो. एसी (अल्टर्नेटिंग करंट) हा खालीवर खालीवर होत येतो आणि दोन्ही दांड्यांवरून उडी मारून पुढे जातो.

माझ्या अभियांत्रिकीमधील कॉम्पुटर च्या प्रॅक्टिकल ची आठवण झाली. त्यात चिट्ठ्या टाकून जी चिट्ठी येईल तो प्रोग्रॅम लिहायचा होता. माझ्या पार्टनर ने ती चिट्ठी न उघडताच प्रोग्रॅम लिहायला सुरवात केली. मी आश्चर्याने विचारताच म्हणाला - मी एकच प्रोग्रॅम पाठ करून आलोय. तोच लिहिणार.

अर्थात या सर्व प्रकाराला दुसरीही काही बाजू असावी. सर्वच दोष विद्यार्थ्यांचा नसावा.

मस्त!
सगळेच रिलेट होणारे किस्से.. शिक्षकांच्या नजरेतून वाचायला मजा आली...
येऊ द्या अजून किस्से.. वाचायला आवडतील

पुरवण्यांचे दोरे नीट टो़क जुळवून साधी पण पक्की गाठ मारणे हे बेसिक स्किल आहे याचा विसर पडतो मुलांना.>> मागे एकदा मी ऑफिस मध्ये एकीला मी पेपर्स पंच करायला सांगितले, फाइल मध्ये लावण्यासाठी. तर “मॅडम.. कसं पंच करायचं.. मी नवीन आहे म्हणून..” असं उत्तर आलं .

हे किंवा असेच विद्यार्थी मग ओ सी आय कार्डाची वेबसाइट किंवा भारतीय रेलवेची रीझर्व्हेशन करायची वेब साइट, ट्रेन चे स्टॅटस दाखवणारी वेबसाइट बनवतात . आणि या सगळ्या साइट्स आणि अ‍ॅप्स तमाम पब्लिकला वापराव्या लागतात >> क्या बात है मेधा !! खरच कपाळ बडवती योग आहे.

अवघड आहे एकूण. किस्से अफाट आहेत.

ते प्रतिसादातले फोटो पाहून हसू आवरता आवरत नाहीये

धमाल लेखमाला आहे ही
मुलं खूप गोंधळलेली असतात हे खरं.म्हणजे इंटरव्ह्यू घेताना एकदम भारी स्ट्रीटस्मार्ट उत्तरं देतात.मग प्रत्यक्ष कामात 'हे बघ इथे हा असा असा 2 ओळींचा बदल करून दे' असं काम, व्यवस्थित सविस्तर सांगितलं तरी येत नसतं.थिअरी सगळी जवळ आहे.गुगल चॅट जीपीटी वर सर्व एक्झाम्पल पण आहेत.पण या सगळ्याला समजून घेऊन आपल्या कामासाठी अगदी 1% करावे लागणारे बदल करता येत नाहीत.

इंजिनिअरिंग चे शिक्षक होणं हे कोणत्याही काळात एक सत्वपरीक्षाच आहे.

मेघना, ते फोटो फारच धमाल आहेत अजून काही असतील तर शेअर करा.