थंडीच्या आठवणी

सामो, तुम्ही भारतात आलात आणि शालींची आवड असेल तर मी तुम्हाला शिमल्यातल्या एका दुकानाचा पत्ता देईन. तिथे जरूर भेट द्या. नेपाळी शाली मिळतीलच, तिबेटी शाली पण मिळतात तिथे. लेह लडाखला गेला असाल / जाणार असाल तर प्रश्नच नाही.
( मला डिस्कीट मधल्या स्थानिकांकडून चार शाली सत्कार म्हणून मिळाल्या होत्या. . बाकीच्या अगदी थ्रो अवे प्राईस मधे मिळाळ्या होत्या. त्यामुले मार्केट प्राईस मला सांगता येत नाही. )

नक्की शामा. लक्षात ठेवन. धन्यवाद.

वॅाव सामो, शालीचा रंग मस्तच आहे

ऋन्मेष खरं? मजेशीर आहे हे.
म्हाळसा धन्यवाद. केशरी रंग जीव की प्राण आहे माझा.
काय जॉयस, जॉयफुल, आनंदी आणि अशादायक रंग आहे. उगवत्या सूर्यनारायणाचा.

आई ग्ग!! तुम्हीही भगवीच शाल हाहाहा!!
सेम हियर.

मुंबईत फक्त तीनच घरे असल्याने नेत्यांचा सत्कार करायची वेळ तुमच्या सारख्या मध्यमवर्गीयावर आली असेल. अन्यथा त्यांनीच तुमचा सत्कार केला असता सर.

स्वेटर आवडू लागले ते शाहरूखच्या मै हू ना आणि मोहोब्बतेपासून ... त्या माणसाच्या ड्रेसिंग सेन्सच्या पहिल्यापासूनच प्रेमात होतो.+++1
याला म्हणतात खरा फॅन

तुम्ही भारतात आलात आणि शालींची आवड असेल तर मी तुम्हाला शिमल्यातल्या एका दुकानाचा पत्ता देईन. >> शामा , द्या पत्ता. मी जाणार आहे पुढच्या महिन्यात.

शिमला शाल एम्पोरियमच्या बाजूला अनिल सूद यांचे ट्रॅव्हल्सचे दुकान आहे. त्यांचा रीजवरच्या काचेच्या प्रदर्शन केंद्रात स्टॉल असतो तेव्हां स्वस्तात दर्जेदार उत्पादने मिळतात. तिथे अनिल सूद असे विचारले तर सांगतात. माझ्याकडचे त्यांचे व्हिजिटिंग कार्ड हरवले आहे. ते शिमला मनाली कार पुरवतात आणि मनालीत स्वस्तात चांगली हॉटेल्स बुक करून देतात.

यानंतर लक्क्ड बाजार मधे एक फक्त शालींचे दुकान आहे. इथेही शाली चांगल्या आणि स्वस्तात मिळतात.
शिमला शाल एम्पिरोयममधे सुद्धा उत्तम शाली आहेत. पण किंमत महाग आहे. त्यापेक्षा कुलूला थोडा वेळ थांबून शाली घेतल्या तर स्वस्तात पडतील.

माझ्या लहानपणीच्या थंडीच्या आठवणी आई बाबा आणि आजोबांचे एकत्र मद्यपान आणि गप्पा अशा आहेत. लहानपण ची आठवण म्हणजे पुण्यातली जोरदार पुर्वीची नोव्हेंबर डिसेंबर ची थंडी आहे. संध्याकाळची वेळ आहे. बाबांनी कुठलीतरी भारतीय व्हिस्की आणि सोडा मिसळला आहे. आजोबा दररोजच्या शिरस्त्या प्रमाणे फिरुन आले आहेत. बाबांनी त्यांचे आणि आईचे ग्लासेस तयार केले आहेत. मग ते घेत घेत गप्पा. कधी माणूस मधे आलेल्या लेखावर गप्पा, कधी पेपर मधे आलेली बातमी, राजकारण, साहित्य, समाजकारण, कधी काही family issues वर dicusssion तर कधी काहीही. त्या गप्पा फार बोरिंग वाटायच्या (कळायच्या च नाहीत तर काय!) पण माझ्यासाठी प्लस पॉइंट म्हणजे बुधानीचे वेफर्स!! व्हिस्की आणि गप्पांचा बेत असला की बुधानी पाहिजेच. ते कधीतरीच आणले जायचे त्यामुळे मोठ्यांचा plan असला की आपण लई खुश!! सिनियर कॉलेजला गेल्यावर मलाही एका नोव्हेंबर मधे त्यांना join honyachi offer झाली. मग घरातील वडीलधाऱ्या लोकांच्या साक्षीने पहिले तीर्थपान झाले तेव्हा वय पण असे होते की त्यांच्या गप्पा समजू लागल्या होत्या. मग आपल्या पांचट पिंका टाकायला सुरवात झाली. पण मोठ्यांनी कधी अक्कल काढली नाही (जरी मी तसा स्कोप य वेळा दिला) दुसरे म्हणजे दारु कडे बघण्याचा एक perspective set झाला. एक तर दारु चे नाविन्य राहिले नाही. "हे नको करुस, हे खाऊ नकोस, हे पिवू नकोस" अस ऐकाव लागलं तर तेच खावस प्यावस वाटतं. तसे झाले नाही. दारु पिणे end goal नसतो दारु एक catalyst आहे हे नक्की कळलं. लई भारी गोष्ट म्हणजे चर्चा ऐकून भाग घेऊन थोडे तरी समाजवादी संस्कार झाले. त्यांच्या "सर्कल" मधे माझे initiation थंडीच्या साक्षीने घडले म्हणून थंडी प्रेमाची. आता मागे पाहताना छोट्या छोट्या गोष्टी लक्षात येतात. व्हिस्की आणि गप्पांचा बेत असेल तर cooking quick असायचं. म्हणजे रॉयल काहीतरी चिकन मटण ई नाही. Something that could be cooked with minimal supervision. उदा मुगाची खिचडी आणि पापड. म्हणजे सगळ्यांना एकत्र गप्पा मारायला बसता येईल असे. ते पण आई च करेल असे नाही in fact बाबांनी खिचडी कणभर जास्त पॉप्युलर होती डिस्कशन नेहमी गोड गुलाबी असायचे असे नाही. काही वादळी डिस्कशन आठवतात. नंतर कधीतरी आई बाबांकडून समजले की तेव्हा खूप तावातावाने बोललो तरी the bottomline was - put everything on the table, nothing is beyond discussion. (माझा गेस आहे थोडे inhibitions कमी करायला अल्कोहोल ची मदत होत असणार.) या बाळकडूचा आता खूप फायदा होतो. सर्कल मधले initiation अजूनही कामी येते. मोठे झाल्यावर "गुलाबी गुलाबी" थंड्या तर बऱ्याच आल्या पण मोठे करणारी थंडी मात्र एकच.

आवड तर एक नंबर आहे.

उत्तम संस्कार आहेत. डूख धरणे आणि फेक प्रोफाईल बनवून स्कोअर सेटल करायचै संस्कार पण थंडीतच झाले का?

पुण्यातही पहिल्यासारखी थंडी राहिली नाही, हे पण तितकेच खरे. मी पुण्यात होतो तेव्हा थंडीत बोलताना अक्षरशः तोंडातून वाफा निघत आहेत असे वाटायचे कधी कधी. आता तितकी थंडीच नसते.

हो, काही ठिकाणचे त्या बुजगावण्याला बुढ्ढा असेही म्हणायचे आणि खिश्यात दारूच्या रिकाम्या बाटल्या, सिगारेटची पाकिटे वगैरे ठेवायचे. म्हणजे तो एक व्यसनी बुड्ढा असायचा. वाईट सवयींना आणि दुर्गुणांना जाळले जायचे.
तसेच जुन्या वर्षाचे प्रतीक म्हणून जाळा असेही असू शकते. काही ठिकाणी त्यावर नेत्यांची नावेही लिहीली जायचे तर कुठे भ्रष्टाचार, महागाई वगैरे पाट्या लावल्या जायच्या. __________लहानपणी पाहिलंय आताशा कुठे नाही दिसलं असं काही। बाकी त्याला बुढ्ढाच म्हणत।

लहानपणी पाहिलंय आताशा कुठे नाही दिसलं असं काही। बाकी त्याला बुढ्ढाच म्हणत।>>> हो बुढ्ढा किंवा ओल्ड मॅन म्हणतात. भांडूप ईस्टला अजूनही वर्षा अखेरीस बुढ्ढा जाळतात.