पोपट झाला रे

अर्र्र्र्र एकदा नशीब फक्त नवर्‍यापुढेच पोपट झालेला. मी 'अल्टिरीअर मोटिव्ह' च्या जागी 'इन्टिरीअर मोटिव्ह' म्हटलेले

>>>>>>>ट्रोलिंग करु नका. मौज मस्ती ठीक आहे.
+१०१

सर इतकी मोठी पोस्ट वाचायची???

आदल्या रात्री
उल्कावर्षाव बघायला म्हणून खास नोव्हेंबरच्या थंडीत ताम्हिणीला गेले होते ग्रुपबरोबर. झालाच नाही उल्कावर्षाव! एरवी कुठल्याही रात्री दिसतात तशा दोनतीन उल्का दिसल्या जेमतेम!

काय पोपट झाला असावा???

पोपट झाला असावा हे पुरेसे नाही का? आता काय पोपट झाला हेही सांगायचं म्हणजे सर तुम्ही फारच परिक्षाबघून राहिले राव

शाळेत पहिल्यांदा भाषण द्यायला गेलो. भाषणही मीच तयार केलं होतं. सुरवात: "आज गांधी जयंती आहे हे आपणा सर्वास ठाऊक आहेच. त्यानिमित्ताने मी चार शब्द बोलणार आहे".

पण एक पंचाईत खाली माझ्या भाषणा आधीच एकाने दोन शब्द बोलणार आहे आणि एकाने चार शब्द बोलणार आहे असे भाषणात म्हटले.

मग माझा नंबर आल्यावर मी स्टेज वर जाऊन म्हणालो "आज गांधी जयंती आहे हे आपणा सर्वास ठाऊक आहेच. त्यानिमित्ताने मी चार आठ शब्द बोलणार आहे".

हे ऐकताच स्टेजवरील शिक्षक मंडळींना हसू आवरले नाही, सगळे मोठ्याने हसले. त्यातील एकांना तर अजिबात रहावले नाही. "सगळे चार शब्द म्हणताहेत... म्हणुन या आठ शब्द... हॅ हॅ हॅ!"
मग सगळे मुलंही हसायला लागले.
मग मी स्टेजवरून पळून गेलो.

मित्र मला नंतर आठ शब्द म्हणुन चिडवायचे. ते पुढे मी एकदा वादविवाद स्पर्धेत उत्स्फूर्त भाषण देइ पर्यन्त.

म्हणजे शब्दांनी परत एकदा पोपट केला.

माझाच पोपट झालेला हे कबूल करताना किर्ती कॉलेजचीही माफी मागतो>> सर अशी माबोवर माफी मागुन कॉलेजपर्यंत पोहचेल का?

तेव्हा जरी मी किर्तीला असलो तरी खालसाला पडीक असायचो. त्यामागचे कारण पुन्हा कधीतरी. स्वतंत्र धाग्याचा विषय मी असा प्रतिसादात वाया घालवणार नाही>> हायला, मी पण खालसात नव्हते पण तीथेच पडिक असायचे (२००४-२००७).. त्यामागचे कारण तुमच्या येणाऱया धाग्यातच लिहीन..इथे प्रतिसाद वाया का घालवा

पोपट झाला असावा हे पुरेसे नाही का? आता काय पोपट झाला हेही सांगायचं म्हणजे सर तुम्ही फारच परिक्षाबघून राहिले राव>>हसून हसून डोळ्यात पाणी आलं

सरांच्या धाग्यावर शाहरुख हे ट्रोलिंग असेल तर सरांना धक्का बसेल. सर तर खंडोबाच्या धाग्यावर पण शाहरुख ला लीलया बोलवतात.
मानवजी मैने आपको क्या समझा था, और आप क्या निकले?
आप ने तो जिंदगी से सांस ही छीन ली

एकदम गरमागरम ताजाताजा किस्सा आहे..अगदी दोन मिनिटांपूर्वीचं झालाय पोपट.. नुकतेच बाहेर वॅाकला जाऊन आले..घराजवळ येत असताना नेहमीप्रमाणे गाणी ऐकत आणि व्हॅाट्सॲप चॅट करत करतच येत होते.. घराचा दरवाजा उघडला आणि बघते तर घरका पूरा नक्षाईच बदल गया था बॅास..दोन घर सोडून तिसऱ्याच घरात घुसले होते

त्या विजेटीआय मागचा म्हणजे युडीसीटीच्या बाजूचा झेरोक्सवाला, म्हात्रे चाय समोसावाला, या कट्ट्यावर कधी फिरत फिरत यायचा का? >> नाही.. मी अरोराजवळच्या झेरोक्सवाल्याकडे जायचे.. खालसा जवळचा प्रितम कॅार्नर आणि अन्नपूर्णामधे खायचे

अगं, इथे काय लिहीत बसली.. आधी ते कुलूप-किल्ली/कोड बदल प्लीज. तुझी किल्ली त्या घराला लागली म्हणजे कदाचित त्यांनाही तुमच्या घरात येता येईल. ते ओळखीचे असतील तर ठीक. नायतर आधी आज झटपट स्टेप्स घेणे जरूरी.

सी, मी घर कधी लॅाक करून जात नाही.. नुसता नॅाब फिरवला की दार उघडतं .. माझ्या सारखेच इतर बरेच जण घर लॅाक करत नाहीत हे आज कळालं.. ज्यांच्या घरात गेले ते ओळखिचे नव्हते..सॅारी बोलून बाहेर आले.. आजपासून ते दार आतून लॅाक करतील बहुतेक

नो! नो!! नो!!! अजिबात बदलू नका.
किल्ली हरवली तर या शेजार्‍यांकडे मागायला जा. होम डीपोत न जाता ड्युप्लिकेट किल्ली कट करुन मिळाली आहे तर सोडू नका!

आजपासून ते दार आतून लॅाक करतील बहुतेक >> नाही! नवरा बायकोत भांडण लावून आलात तुम्ही! घर उघडं सोडतो म्हणून मला फटके पडतात नेहेमी. आता हा डेमो .. म्हणजे कोणीही घरात शिरू शकतं... जर चुकीच्या पार्टनर घरात असताना मिळाला असेल तर योग्य पार्टनरची काही खैर नाही!

साधारण पंधरा वर्षापूवीची गोष्ट. माझे लग्न होऊन नुकतीच सौ. घरी आली होती. सौ शीच लग्न झालं होतं त्यामुळे कृपया गोंधळ वाढवू नये. ( सौ माझ्याच घरी आली होती). तिची हौसमौज पुरवण्यात दिवस चांगले चालले होते. तिचा पहिलाच नोव्हेंबर असल्याने तो साजरा करण्यासाठी आम्ही दापोलीला पिकनिकला जाण्याचे ठरवले. आम्ही नुकतेच एक विमान खरेदी केले होते. सर्वांनी ठरवले कि विमानानेच जाऊ. माझी सौ, एम ए, पीएचडी, मातोश्री, एम (ऑनर्स), पिताश्री (बालिष्टर) आणि मी स्वतः (बारावी नंतरची प्रमाणपत्रे सापडत नाहीत) असे चौघे दापोलीस विमानातून कूच करते झालो. जाताना आम्ही वरंधा घाटातून जायचे ठरवले. त्या वेळी टोल नाका असल्याने या संधीचा फायदा घ्यावा असे ठरले. रस्त्याने मीच विमान चालवत होतो. साठच्या पुढे वेग नको असे पिताश्रींनी बजावल्याने त्यांच्या आज्ञेचे तंतोतंत पालन केले. हास्यविनोद करीत आणि गाण्याच्या भेंड्या खेळत आम्ही दापोलीस पोहोचलो. जेवण वगैरे करून विमानाने कर्दे या गावी पोहोचलो. दिवसभर समुद्र्वर मजा केल्यावर अंधार पडायच्या आधी निघावे असे ठरले. कारण या आधी विमानाने कुठेच गेलेलो नसल्याने हेडलाईट आणि डीपर ( डिप्पर) चालतात किंवा नाही याबद्दल काहो कल्पना नव्हती.

जाताना ताम्हणी घाटातून जायचे ठरवले होते. ताम्हणी घाटातून जात असताना ब्रेक दाबलाच जाईना. बाका प्रसंग होता. आम्ही सगळे खूपच घाबरलो होतो. तरीही एका हाताने विमानाचे स्टियरींग सौ ला पकडायला सांगून मी खाली वाकून पाहीले तर काय, ब्रेकच्या खाली फूटबॉल आलेला ! आम्ही बीच वर व्हॉलीबॉल, फूटबॉल, बॅडमिंटन हे सगळे खेळ खेळल्यानंतर ते सगळं साहीत्य मागच्या सीट्खाली टाकलेलं. हा बॉल घरंगळ येऊन कधी ब्रेकखाली आला कळलंच नाही. जेव्हां बॉल काढला तेव्हां ब्रेक लागायला सुरूवात झाली. सगळ्यांच्या जिवात जीव आला.

आम्ही आता वर चढून जंगलात आलो होतो. आजूबाजूला चिटपा़खरूही नव्हते. आमचे विमान आणि आम्ही इतकेच काय ते हलत होतो. अंधार मी म्हणत होता. आणि इतक्यात रस्त्यावर काहीतरी चमकलं. पुन्हापुन्हा पाहील्यावर खात्रीच पटली. शंकाच नको. दोन डोळे होते ते. सर्वांची भीतीने गाळणच उडाली. अचानक कुठलं जनावर पुढ्यात येऊन ठाकलंय याची कल्पना नव्हती. मागच्या मागे जाणं धोक्याचं होतं. वळणं वेडीवाकडी होती आणि विमान रिर्व्हर्समधे चालवायची माहिती नव्हती. घरी गेल्यावर काशीहून तज्ञांना बोलावून शिकून घ्यायचा मनोमन निश्चय केला. पण सध्या वेळ मारून न्यावी लागणार होती.

पिताश्री मनाचा हिय्या करून खाली उतरले. ( आमच्यापुढे भविष्यकाळ होता तर पिताश्रींकडे भूतकाळ ). हेडलाईटच्या प्रकाशात चमकणा-या डोळ्यांकडे ते सावकाश जाऊ लागले. मला हेडलाईट बंद करायला लावला. जवळ गेल्यावर ते डोळे इकडे तिकडे पळू लागले. पिताश्रींनी देखील त्यांचा पाठलाग केला आणि जवळचा टॉर्च काढून त्यांच्यावर प्रकाशझोत सोडला. त्याबरोबर डोळे गायब झाले.

पिताश्री विजयी मुद्रेने परत आल्यावर विमानातील दोन्ही महिलांनी प्रश्नार्थक नजरेने त्यांच्याकडे पाहीले. पिताश्रींनी सांगितले आता घाबरायचं कारण नाही. पण कुठले जनावर होते हे विचारल्यावर पिताश्रींनी हसतच उत्तर दिले, तो एक मोठ्या आकाराचा उंदीर होता. हे ऐकताच मातोश्री आणि सौ किंचाळल्या. त्याबरोबर आम्ही हसत सुटलो.

आजही तो प्रसंग आठवल्यावर आम्ही खूप हसतो. पोपट झाला तो वेगळाच पण त्याच वेळी जर खरंच एखादं मोठं जनावर असतं तर ? या विचाराने अंगावर शहारा येतो.

(हा किस्सा मागच्या कुठल्यातरी एका जन्मातला आहे).

ताम्हणी घाटातून जात असताना ब्रेक दाबलाच जाईना. बाका प्रसंग होता. आम्ही सगळे खूपच घाबरलो होतो.
>>> मनाचा ब्रेक मारायचा ना... मनाचा ब्रेक उत्तम ब्रेक...

मनाचा ब्लेक या जल्मात सलांमुले समजला. त्या जल्मात सल माहित नव्हते. तर ब्ल्रेक कुतुन माहित असनार ?

<<ट्रोलिंग करु नका. मौज मस्ती ठीक आहे.>> या कॉमेंटवर काहीजण तूटून पडतील, पंधरा वीस पोस्टी तरी ही कॉमेंट घेईल असे वाटले होते.

पण तसे काहीच झाले नाही, अन माझा पोपट झाला.

पण तसे काहीच झाले नाही, अन माझा पोपट झाला. >>> ट्रॉलिंग नको हे सरांच्या धाग्यावर सांगितल्यावर अजून काय होणार ?

वेंधळेपणाचा धागा असाही बंदच झालाय मग तसे किस्से ईथे लिहिता येतील..

शांत माणूस तुम्ही गेल्या जन्मात मुक्तीपीठावर होता काय
तिथे एक काकांनी असाच किस्सा लिहिला होता सेम