शशक पूर्ण करा-बुंदीचा लाडू-अस्मिता

काहीच सुचत नाहीय. सगळीकडे फक्त अंधारच अंधार. कानावर फक्त पाण्याचा आवाज पडतोय. मनाला एक अनामिक हुरहूर लागून राहिलीय. तेवढ्यात दरवाजा उघडला जातो....

       आई म्हणाली होती बरं की या खोलीत झोपू नको पण ही वाड्याच्या एका बाजूला , सज्जात लावलेला जुईचा वेल, कसं शांत शांत वाटत होतं पण ........

    किंकाळी......

    घाबरू नकोस, दर अमावस्येला या नळातून पाणी ठिबकतं.  तुझे खापरपणजोबा रघोत्तमराव त्यांनी बांधलायं हा वाडा, त्यांचे भाऊ माधवराव यांचा मी मुलगा, शिक्षणासाठी पाठवलं होतं मला. याच वाड्यात, माझी मुंजही झाली होती. भली मोठी इस्टेट होती. सगळं आलबेल होतं. एके दिवशी शाळेतून घरी आल्यावर खूप भूक लागली होती. रघूतात्याने मायेने बुंदीचे दोन लाडू भरवले फक्त मलाच....मलाच !!मगं इस्टेटीचे दोनंच वारस राहिले.  तेव्हापासून या दिवशी मला तहान लागते आणि मी या खोलीत येतो, पाणी दे , पाणी.........

©अस्मिता.
गणेशोत्सव २०२१