छोटीसी आशा

वाह मस्तच

सकाळी उठावे. ऑफिसला जावे. दिवसभर काम करावे. काहीतरी अचीव करून संध्याकाळी आनंदाने घरी यावे. बस्स!
हो. स्टुपिड आहे पण सध्याच्या काळात हीच छोटीसी आशा आहे.

तुम्ही छान लिहिलेय.
पुलं देशपांडे एका मुलाखतीत म्हणाले होते "माझं आयुष्य म्हणजे एक दीर्घ सुट्टीचा काळ आहे असे मला कधीकधी वाटते"
ते आठवले.

अतुल, माझे अगदी उलट आहे, मला wfh किमान पुढची दोन वर्षे संपूच नयेत असे वाटते.
आधी सकाळी 7 ची ट्रेन पकडायला लागायची, हल्ली सकाळी 9 पर्यंत लोळत पडते

माझी फँटसी आहे भारतवारीची. केरळ-बँगलोर-कन्याकुमारी-बेल्लूर हळेबिड. आहाहा. बरोबर बाबा, भाऊ, वहीनी, भाचा आणि अर्थात नवरा व मुलगी. मस्त विमानाने फाईव्ह स्टार हॉटेलात येणे जाणे. तोशिस नको. मस्त भटकायचं, खायचं प्यायचं. पर्यटन करायचं. देवळं, शिल्पं, निसर्गसौंदर्य.

VB हो खरे आहे. तुमच्यासाठी वरदान ठरलेय एका अर्थाने हे चांगलेच आहे.
एकेकाळी wfh ला मी सुद्धा आसुसलेला असे. पण हे जरा अतीच झालेय या वर्षी.

मस्त आहे. माझी लिस्ट बरीच मोठी आहे. हजारो ख्वाहिशे ऐसी

किल्ली तै, भारिये
कोरोना यायच्या आधी माझं आयुष्य असंच चाललेलं..
लास्ट इयर असल्यामुळं जास्त विषय पण नव्हते दोन्ही सेमिस्टरला. त्यात शुक्रवारी एकच तास असायचं कॉलेज अन् शनिवार, रविवार सुट्टी.
दिवस सगळा बोंबलत फिरण्यात जायचा.. संध्याकाळी खाऊ गल्लीत जायचं, जे परवडेल ते खायचं, परत हिंडायचं.
संध्याकाळी मग सगळे मित्रमैत्रिणी दरबारात जमायचो. (आमच्या कॉलेजमध्ये राजवाडा आहे ) सबमिशन, प्रोजेक्ट सगळं एकत्र बसून चाललेलं असायचं. एखाद्या दिवशी नदीवरच्या गणपती मंदिरात जायचो.

किल्ली, अगदी माझ्या मनातलं बोललात! हे सगळेच केले आहे नि पुन्हा करायला सुद्धा कचरणार नाही! खूप बरे नि छान वाटते असे मनाप्रमाणे जगायला! आता सोपे झाले आहे कारण घरात मुलं नाहीत आणि छोट्या नातीला मुलीच्या घरी जाऊन सांभाळायचे असते. त्यामुळे एखाद्या रविवारीच असा प्रोग्राम असतो. लिहित रहा! पुलेशु!

मला किमान २ दिवस तरी सुट्टी हवी आहे. कोणीच नको घरात. आरामात झोपायचंय. सगळ्यांंच्या खाण्यापिण्याच्या वेळा सांभाळायचं टेन्शन नाही. हवं तेव्हा हवं ते करून खायचं. पसारा अजिबात आवरायचा नाही. टीव्हीसमोर लोळत पडायचं नुसतं. फोनवरसुद्धा कोणाचा डिस्टर्बन्स नको.

हे स्वप्न लॉकडाऊनमुळे, जास्तच हवहवंसं वाटायला लागलंय.

किल्ले, तुला घाबरवत नाहीये पण आता रमा किमान 18 वर्षांची होईपर्यंत हे स्वप्न स्वप्न च राहणार आहे हे लक्षात ठेव

किल्ली च्या सुकन्येचे नाव रमा आहे तर. छान छान !!!
तुझे स्वप्न बहूतेक स्वप्नच रहाणार. गेले ते दिवस, राहिल्या त्या आठवणी.
पोरगी थोडी मोठी झाली की घरात धुडगूस घालेल तिच्याबरोबर नक्की कर एन्जाॅय. ते सुख तुझ्या तमन्नेपेक्षा नक्की मोठ्ठे आहे.
नाहीतर काय होईल, DDLJ ची फरीदा जलाल, काजोल ला तीची स्वप्नं सांगत बसेल.
खुप खुप शुभेच्छा!!!!!!
( रच्याकने किल्ले तू सध्या थोपु वर ॲक्टिव्ह नाहीस का? मेसेज केला होता.)

किल्ली- छान लिहिले आहे..

कशाला ऑफिसमध्ये जायचं. मला तर खूप कंटाळा येईल पुन्हा ऑफिसमध्ये जायला. मस्त सकाळी उठायचं, रनिंग, सायकलिंग करायची, नन्तर ट्रेडिंग करायची, मग थोडा वेळ ऑफिस काम करायचं, दुपारी मस्त झोप काढायची, संध्याकाळी आयपीएल, आवडती सिरीयल बघायची. आवडतं वाद्य वाजवायचं. छंद जोपासायला आणि नवीन छंद सुरू करायला वेळच वेळ आहे. नको ते ऑफिस परत, सगळ्यांचे पडलेले चेहरे, पॉलिटिक्स, एकमेकांवर कुरघोडी, बॉसच्या चेल्यांचे नखरे सहन करणे. नकोच परत.

मस्त स्वप्न आहे.
दोनतीन वर्षांपूर्वी एकदा अगदी असं नाही, पण बऱ्यापैकी स्वप्न पूर्ण झालं होतं माझं. (मुलं आणि नवरा गणपतीसाठी पुण्याला गेले होते आणि त्यामुळे मी एकटीच तीन दिवस घरात ) तेव्हा एका परीक्षेचा अभ्यास करत होते म्हणून मी गेले नव्हते आणि तो अभ्यासही तेव्हा केलाच अर्थात, पण बाकी स्व-तंत्र.

भारी लैच्च आवडलय
काश अशी स्वप्न खरी झाली असती

छानच आहे!
स्टुपिड नाही पण अशक्य, अतर्क्य एक इच्छा आहे. द्रौपदीसारखी एक थाळी मिळावी पण इतर काय पदार्थ नाही फक्त रोज भेळ आणि पाणीपुरी देणारी असावी... (बाकी अशी थाळी असतानाही ही बाई वनवासात कशी म्हणायचे???? )

>>>>इतर काय पदार्थ नाही फक्त रोज भेळ आणि पाणीपुरी देणारी असावी..>>>>> हाहाहा

तथास्तु गं.
यातल्या बऱ्याच गोष्टी पि. सौ.मध्ये राहणारे(हे रिजनिस्ट विधान नव्हे, मी जास्त फक्त याच एरियातले लोक वर्षानुवर्षे बघतेय त्यामुळे त्या एरियाचा उल्लेख) एरवी पण करतातच.
एक दिवस किंमतीचा, कॅलरी चा विचार न करता पूर्ण दिवस सकाळ संध्याकाळ डबल चीज पिझ्झा खावे हे माझं स्वप्न आहे
शिवाय ते पिक्चर मध्ये निळे किंवा पांढरे शुभ्र समुद्र किनारे दिसतात अश्या एखाद्या ठिकाणी झुला बांधून त्यात एकटंच चहा कॉफी सिप करत पडावं(आजूबाजूला सेल्फी घेणारी कुटुंबं नसावी) हेही स्वप्न आहे.एकदा न्यूज बरोबर जाहिराती येतात त्यात मालदीव चं एक रेझोर्ट पाहिलं होतं.काचेच्या भिंती वाला(पडदे असतील, चिंता नको) एक एक प्रायव्हेट व्हीला, त्यातून थेट समुद्रात जाणारी वॉटर स्लाईड असा थाट होता.रेट काहीतरी 2700 डॉलर पर डे. मग सुनामी येईल का, स्लाईड मधून पाण्यात घसरून लाटेने लांब वाहून गेलं तर काय वगैरे येडछाप विचार यायला लागून लिंक बंद केली.
आता भारताला 13 देशांना व्हिसा ऑन अरायव्हल आहे. कधीतरी आली लहर केला कहर करायला हवा.

किल्ले, आता स्वप्न पण बघणे अवघड आहे, रमाबाई लगेच ओढतील एका बाजूने

हो तशी काचेचे तंबूवालीपण एक जाहिरात पाहिली होती. कुठल्याशा बेटावर. नो लाईट पोल्यूशन. रात्रभर तारे बघत आरामात पडून रहा. (मला आकाश पहायला आवडतं)

मी घर बांधेन तेव्हा सर्वांत वरची रुम काचेची करेन, आकाश बघायला

झक्कास गं किल्ले! मी सद्ध्या थोडं थोडं हे स्वप्न जगतेय wfh मुळे. उठायची कटकट नाही ट्रेन पकडायची गडबड नाही. कधी जावं लागलंच ऑफिसला तर उबर आहे. पण मी ऑफिस आणि ट्रेन आणि मैत्रिणी जाम मिस करते

आता स्वप्न पण बघणे अवघड आहे, ....

मला दोन्ही बाजूंनी दोघे ओढतात,स्वप्न सुरू होताच विरून जाते...

तुमच्या अहोंनी मनावर घेतलं तर स्वप्न सत्यात उतरणं शक्य आहे. त्यांना सांगा - एक दिवस माझा.

खूप मस्त स्वप्न. खरेच असा एक दिवस तरी मिळावा.. तुमचा लेख वाचल्यावर हे लक्षात आले, की आपल्याही डोक्यात कित्येकदा असा विचार येऊन गेला आहे.. पण थोडा वेळ रेंगाळण्यापूर्वीच त्याला परतवून लावावे लागले आहे.

किल्ली... फारच सुंदर छोटीसी आशा... एकेक गोष्ट अगदी माझ्या मनातली. या छोट्याशा आशेमध्ये माझी अजून एक आशा आहे. कमीतकमी आठवड्यातून एक दिवस,दिवसभर निवांत "मायबोली" वरती तुम्ही सगळ्यांनी लिहलेलं लिखाण मनसोक्त एन्जॉय करून वाचायचं.