न बोललेलं काही....

तरी मी काही सगळंच सांगत नाही तुला.
कितीही बोललो आपण तरी...
काही थोडं उरतंच!

काही मुद्दाम राखलेलं,
काही नकळत राहिलेलं,
काही 'यात काय सांगायचंय'
अन काही 'हे नकोच!'
.....असं चाललेलं.

या न बोललेल्याचं कोवळं धुकं
तू नसतानाच्या लांबलचक संध्याकाळी
सावळे ओले बाष्प होऊन
नजरेवर बसतं

थोड्याची अल्लाद वाफ होते.

थोड्याचे टपटप थेंब
तळाशी साठून
एक गढूळलंसं तळं होतं!

मग कुठल्याश्या उन्हाळ्यात
त्याचीही वाफ होऊन
तुझ्या- माझ्या आकाशात ते निरर्थ तरंगत राहतं.

तळ्याच्या काठाशी बसलेल्या...
तुला कळतं. मला कळतं.

पाऊस मात्र पडत नाही!