बोट - लोभाविरुद्ध लढण्यास सद्हेतू नसे पुरेसा

अरे बाप रे ! काय म्हणावं कळत नाहीये.

बापरे... नियम तोडून कोणाचं भलं करायला जाऊ नये हेच खरं.

बापरे! खुपच वाईट.

बापरे... नियम तोडून कोणाचं भलं करायला जाऊ नये हेच खरं.

<<

सहमत !

भयानक आहे सर्व.

धडा शिकवणारी गोष्ट....
बाईचे नातलग किती "पोहोचलेले" असतील , (व असेच सर्वदूर असतातही, फक्त तुमच्या वाट्याला आलेले नसतात) याचीही कल्पना येते

बापरे... नियम तोडून कोणाचं भलं करायला जाऊ नये हेच खरं.

+१

किंबहुना असे म्हणता येईल की कोणाचं भलं करायला देखील नियम तोडू नयेत.

बापरे.. भयानकच आहे हे.

बापरे... नियम तोडून कोणाचं भलं करायला जाऊ नये हेच खरं.>>> खरयं!

पण बर्‍याचवेळा बोटीसारख्या कामात महिनोंमहिने घरापासून दूर कित्येक दिवस एकत्र राहिलेल्यांचे सुखदु:ख एकच त्यामुळे सर्वजण जणू एकच कुटुंब झालेले असतात आणि एकमेकांसाठी तिथे ते काहिही करायला तयार होतात... त्याचे पर्यावसान अश्या प्रकारात जेंव्हा होते अत्यंत क्लेश कारक!

याच असल्या अपपवृत्तींमुळे पुढे समाजाचे किती नुकसान होते हे या दळभद्री लोकांना कळत नाही. (ते नातेवाईक). ही गोष्ट कळलेले कुणीही आता कितीही गरजू असला तरी नियमावर बोट ठेऊनच काम करतील, आणि कितीही गरजू असला तरी डोळ्यावर कातडे ओढून घेतील. कुणी सांगितलीये ना फुकट फौजदारी.

ही घटना बोटीवर घडलेली आहे. मात्र ती कुठेही घडू शकली असती आणि त्याचे परिणाम तितकेच तीव्र होऊ शकले असते.

अगदी खरंय, म्हणूनच लोक अपघातात फारसे मदत करायला उत्सुक नसतात. आपण बघ्यांची गर्दी म्हणून हिणवतो पण आपल्या परोपरकाची फेड आपल्याला इतका मनस्ताप देऊ शकते हा विचारच फार त्रासदायक होतो.
मला आठवत असलेली आणि आजही त्रास देत असलेला प्रसंग आठवला या निमित्ताने. कॉलेजमध्ये असताना आमच्याच वर्गात असलेल्या एका मुलीला रस्ता क्रॉस करताना एका मोटरसायकलवाल्याने उडवले. आम्ही सगळे तिथेच कटट्यावर चहा मारत बसलेलो. धावत गेलो, तिला रिक्षात घातले आणि हॉस्पीटलला अॅडमिट केले. तिची परिस्थिती बेताची असावी (कपड्यांवरून वाटत होते). घरी फोन करून कळवले तिच्या पण तातडीने दाखल करून घेणे आवश्यक होते कारण डोक्यालाही मार लागला होता आणि जवळपास बेशुद्धीच्या अवस्थेत होती. मीच नसती खाज असल्यासारखी वडीलांना फोन करून बोलावले आणि त्यांना म्हणले आता आपण दाखल करण्यापुरते पैसे भरूया.
त्यांना वाटले माझी चांगली दोस्ती असेल आणि दोस्तच मदतीच्या वेळी कामाला येतो म्हणून पैसे भरले अॅडव्हान्स. लगोलग तिला सर्जरी करयाला नेले, ट्रीटमेंट देऊन रुममध्ये आणले तोवर घरचे येऊन दाखल झाले.

मला वाटले की घरचे किमान कुणी आणले विचारणा करतील, आभार मानतील. छे, उलट म्हणे, कुणी त्या मोटरसायकलवाल्याचा नंबर कसा घेतला नाही. असले कसले चु लोक तुम्ही वगैरे वगैरे. ही मुक्ताफळे तिच्या वडीलांची. आणि आईने तर कहर केला. म्हणे तिच्या पर्समध्ये दोन-तीन हजार रुपये होते ते दिसत नाहीयेत आणि संशयाने आमच्याचकडे बघायला लागली.

मरुंदे म्हणलं, आणि त्यांना मी अॅडव्हान्स भरल्याचे सांगितले तर उलट माझ्यावरच डाफरले की कुणी सांगिलते होते इतक्या महागड्या ठिकाणी आणायला. आम्ही येईपर्यंत का थांबला नाही.

मी अक्षरश हतबुद्ध झालो, की मुलीच्या जीवाची काहीही पर्वा नव्हती नुसते पैशाचे पडले होते. वेळेवर आणले नसते तर पोरगी गेली असती. नंतर ती बरी होऊन घरी गेली, कॉलेजला परत काय आलीच नाही म्हणून चौकशी करायला आणि मिळाले तर पैसे घ्यायला घरी गेलो तर इतकी वाईट वागणूक मिळाली की बस्.

तेव्हापासून कानाला खडा की कुणाला मदत करायला जायचे नाही.

OMG!!

साधारण एक वर्षानी सेकंड इंजिनियर सुट्टीवर असताना त्याला पोलीस स्टेशनमध्ये बोलावलं गेलं. त्याच्यावर मनुष्यवधाचा आरोप ठेवला गेलेला होता! >> हे वाचताक्षणीच काय झाले असेल याचा अंदाज येऊन प्रथम फुटकन हसू आले. पण खरेच बिच्चारा!!

नियम तोडून कोणाचं भलं करायला जाऊ नये हेच खरं. >> +१

एक मार्ग (पश्चातबुद्धि म्हणून तसा पूर्णतः निरुपयोगी) --- तसेही सगळ्यांनी दोन दिवसाचा पगार दिला म्हणजे सगळे मदत करायला उत्सुक होते, तर सगळ्यांनाच OT लावून त्यांचे सगळ्यांचे OTचे पैसे देता आले असते. ऑफकोर्स त्यातून मग काय इमेर्जेन्सीसाठी सगळ्यांना OT करावा लागला त्याचे स्पष्टीकरण द्यावे लागले असते कदाचित...

बायदवे, सारंगच्या घरच्यांना हा OT प्रकार कसा कळाला? कदाचित बोटीच्या व्यवस्थापनातील कुणी कळवले असावे...

बापरे... नियम तोडून कोणाचं भलं करायला जाऊ नये हेच खरं.>>> अगदी खरं.. आपण जातो भलं करायला आणि अंगाशी भलतेच येते.

बाकी त्या सेकंड इंजिनियर करता वाईट वाटले बिचाऱ्याने प्रामाणिकपणे मदत केली आणि हे फळ मिळालं ..

आशुचाम्पचा अनुभव देखील पटला. हे असलं लोक करत असतील का जातील बाकीचे मदत करायला ?.

बाप रे

बाप रे, भयानक अनुभव..

पण कोर्टाच्या कामकाजात होणार्‍या दिरंगाईचा गैरफायदा घेणे .. हे मात्र सार्वत्रिक आहे !

भयानक अनुभव !

बापरे.. खूप वाईट वाटतयं त्या सेकंड इंजिनियर साठी..

डेंजर! फुल्ल फिल्मी

खरंच! सेकंड इंजिनियरला आलेला अनुभव फारच दुर्दैवी होता. असं ध्यानीमनी नसताना अचानक एखाद्यावर खोटा आळ येऊन तुरुंगवासाची वेळ येणे खरोखरच क्लेशकारक आहे. ती नऊ वर्ष त्यांनी कसे काढली असतील ह्याचा विचारही करवत नाही.

आमच्याही कंपनीत एक वरिष्ठ नावाजलेले हॉकी खेळाडू होते. त्यांनी कंपनीला पुष्कळ मेडलस् मिळवून दिली होती. त्यांनाही बरेच मानसन्मान मिळाले होते. एकदा त्यांनी अजाणतेपणी स्पोर्ट्सलिव्ह वेळेवर भरल्या नाहीत. टाईम डिपार्टमेंटने त्यांचे काम चोख केले. आणि जास्त बिनपगारी सुट्ट्या झाल्या म्हणून त्यांच्यावर चार्जशीट भरण्यात आली. अक्षरशः त्यांची नोकरी जायची वेळ आली होती. कित्येक महिने केस चालू असेपर्यंत त्यांना ह्या साहेबांकडून त्या साहेबांकडे वणवण भटकताना पहावत नव्हते. दाढी वाढलेली आणि कपड्या लत्त्याची दुर्दशा झाली होती. नंतर त्यांची चूक जाणून घेऊन त्यांची चार्जशीट मागे घेण्यात आली. हा अनुभव ते पचवू शकले नाहीत. आणि त्यांनी कायमचे हॉकी खेळणे सोडले.

अरे देवा! सारंगने आत्महत्या केली तेव्हा बायकोचा विचार कसा नाही केला? आणी आत्महत्या झाली तर विधवेला फारसे पैसे मिळणार नाहीत हे ठाउक होते का त्याला देव जाणे. कुणाचा अविचार आणि शिक्षा कुणाला. असो, अंती हिशोबा चांगलाच होतो. सेकंड ईंजिनिअरचे पुण्य त्याच्या कामी येवो.

बापरे. सगळंच भयानक . एवढी मदत करूनही काय त्या सेकंड इंजिनियर ची दुर्दशा <<नियम तोडून कोणाचं भलं करायला जाऊ नये हेच खरं.>>ज्याचं करायला जावं भलं तो म्हणतो माझच खर .
माझ्या हि बाबतीत असं घडलेलं आहे. तेव्हा पासून कानाला खडा .कोणालाही वाकडी वाट करून मदत करायची नाही .
काही वेळा आपल्याला भारी पुळका येतो पण शेवटी त्या सगळ्याचा आपल्यालाच त्रास होतो
आशुचॅप अख्या पोस्ट ला + १११

बाप रे !

अरे देवा वाईट वाटलं वाचून...

खुप क्लेशकारक घटना आहे. त्या सेकंड इंजिनियरच्या पुर्ण करियरची वाट लागली. या अश्या घटना घडतात त्यामुळेच कोणी मदत करायला पुढे येत नाही हे आज पटलं.

आसुचँपच्या संपुर्ण पोस्टला.+१

'भांडण सोडवायला गेलेल्याचा खुन'
हे पण बर्‍याच वेळेला वाचलय वर्तमान पत्रात.

बेकार आहे हे.करायल काय गेला आणि झालं काय, अश्या प्रकारचं. पण यातून हाही धडा मिळतो की इम्पल्सिव्ह चांगलं काम पण लगेच मनात आलं म्हणून करु नये.
या इंजिनीयर ला बॅक अप करणारा आणि खरी परिस्थिती समजावणारा कोणी वरिष्ठ नव्हता का?पैसे देताना बायकोला हे मेन्शन केले असते तर हे सर्व पुढचे टळले असते का?

दुर्दैवी प्रकार. पण काही शंका/प्रश्न मनात येतात:

१. माझ्या आकलनानुसार त्या काळात ओटी, हजेरी इत्यादी नोंदी पेनाने कागदावर करत असत. कोर्टाच्या तांत्रिक टीम ने इन्व्हेस्टिगेशन केले असते तर ओटीच्या नोंदी एकाच पेनाने एकाच वेळी केल्यात हे कळणे अवघड नव्हते.

२. केवळ ओटी करायला लावला म्हणून मनुष्यवधाचा गुन्हा? कि आत्महत्येला कारणीभूत ठरल्याचा? कोणताही असला तरीही कोर्टात (केवळ ओटीच्या नोंदी व तो फोटो यांच्या आधारे?) हि केस इतकी वर्षे टिकलीच कशी याचे आश्चर्य वाटते.

३. >> खरं काय झालं ते जाणणारे आम्ही सगळे - या सर्वांना भेटून खरं काय काय झालं याची स्टेटमेंट्स घेतली. काहींनी द्यायचं नाकारलं! कठिण समय येता, कोण कामास येतो!
इथे तुम्ही काय भूमिका घेतलीत? ज्यांना खरे काय झाले आहे ते सगळे (तुम्ही पण त्यातले एक) एकत्र आले असते व त्यांनी कोर्टात तशी साक्ष दिली असती तर सेकंड इंजिनियरला मनुष्यवध ऐवजी फारफार तर खोटे ओटी लावल्याची शिक्षा झाली असती.

@ इनामदार, +१ सहमत.

@ स्वीट टॉकर, सेकंड इंजिनियरने सारंगच्या विधवेला जी काही (कंपनीच्या जीवावर) मदत केली त्यात त्याचा काहीही वैयक्तिक स्वार्थ नव्हता, हे सर्वजण जाणतातच. पण दुर्दैवाने त्याच्यावर मनुष्यवधाचे बालंट आले. सर्वांनाच सेकंड इंजिनियरबद्दल सहानुभूती निश्चितच वाटतेय. बऱ्याच कंपनीतील साहेब आपल्या हाताखालील कर्मचाऱ्यांना अशा प्रकारची मदत नेहमीच करीत असतात. आणि अयोग्य असली तरी हि समाजमान्य रीतच आहे. तरी पण तुम्ही लेखाला 'आयजीच्या जिवावर बायजी उदार' असे शीर्षक देऊन आपण त्या सेकंड इंजिनियरला हिनवताय असा समज होतोय. कृपया शीर्षकासंबंधी आपण पुनर्विचार करावा अशी आपणांस नम्र विनंती आहे. चुकभुल द्यावी, घ्यावी.

तरी पण तुम्ही लेखाला 'आयजीच्या जिवावर बायजी उदार' असे शीर्षक देऊन आपण त्या सेकंड इंजिनियरला हिनवताय असा समज होतोय>>>>> पटले नाही.
ते शीर्षक सारंगच्या बायकोच्या नावाखाली सेकंड इंजिनियरकडून पैसे उकळन्यारा माणसाकरता आहे.

@ स्वीट टॉकर, माझ्यासारख्या नवलेखकाला आपण समजून घेताहात, ह्यातच आपला मोठेपणा दिसून येतोय. सहकार्याबद्दल आपले शतश: आभार!