Submitted by मुग्धमानसी on 21 August, 2015 - 02:26
आठवांचा जाळ होतो
त्यात मी पोळून जाते
सांज होते... राख स्मरणांची
मला चोळून जाते!
तो इथे नव्हताच तेंव्हा
मी कुठे उध्वस्त होते?
कल्पना तो हरवल्याची
का मला जाळून जाते?
गीत जगण्याच्या स्वरांचे
त्यातला वर्जित स्वर मी!
मी मनाशीही स्वत:ला
नेमके गाळून गाते!
रात्र होताना उशाशी
ठेवते खंजीर नेहमी
स्वप्नभ्याली नीज माझी
रोज मज टाळून जाते!
रोज जी अस्वस्थ होते,
निघून जाताना घरी मी...
रोज मी केसांत माझ्या
नजर ती माळून जाते!
सोस आहे अजुन बाकी
भोगण्याचा जन्म सारा
जन्म ’तो’ साक्षात होतो,
अन् मी ओशाळून जाते!
शब्दखुणा:
Groups audience:
Group content visibility:
Public - accessible to all site users
शेअर करा
सुरेख
सुरेख
:-) :-)
मस्त! सोस आहे अजुन
मस्त!
सोस आहे अजुन बाकी
भोगण्याचा जन्म सारा
जन्म ’तो’ साक्षात होतो,
अन् मी ओशाळून जाते!>> वाह वाह
>>>रोज मी केसांत माझ्या नजर
>>>रोज मी केसांत माझ्या
नजर ती माळून जाते!<<< व्वा व्वा
खुप छान !!!!
खुप छान !!!!
अतिशय सुरेख शेवटच्या दोन्ही
अतिशय सुरेख
शेवटच्या दोन्ही कडव्यांतील अनोखी शब्दकळा आणि आशयाने थरारून जायला झाले
रोज जी अस्वस्थ होते, निघून
रोज जी अस्वस्थ होते,
निघून जाताना घरी मी...
रोज मी केसांत माझ्या
नजर ती माळून जाते!>>खुप छान.
धन्यवाद!
धन्यवाद!
वाह्... अप्रतिम! रोज जी
वाह्... अप्रतिम!
रोज जी अस्वस्थ होते,
निघून जाताना घरी मी...
रोज मी केसांत माझ्या
नजर ती माळून जाते!>>खासच!