निसर्गाच्या गप्पा (भाग - १४)

त्यांनी सगळं आयुष्य निसर्गात वेचलं. निवृत्त झाल्यावरही त्यांचा जीव शहरात रमेना म्हणून ते परत जंगलात गेले.. त्यांच्या नखाचीही सर माझ्या लेखनाला कधी येणार नाही..

००००००००००००००००००००००००००००००

मायबोलीकर जाह्नवीने मला लुआंडा मधल्या एका दुकानाचा पत्ता दिला होता. ते शोधायच्या मोहीमेवर असताना. एका पार्किंगमधे मला भला मोठा पिंपळ दिसला. अंगोलातला पहिलाच पिंपळ बघून मी हरखलो होतो कारण त्यावेळी मी ज्या ग्राफानील भागात रहात होतो, तिथे पिंपळाचे एकही झाड नव्हते.

पण त्या क्षणभरात मला जाणवले कि तो पिंपळ वेगळा आहे. नेमका फरक लक्षात येईना. तो लक्षात आला, हि दोन झाडे, आमच्या कॉलनीत शेजारी शेजारी बघितली तेव्हा... बघा तूम्हाला फरक जाणवतोय का ?

दा दुसरा पिंपळ सर्व हातांनी आभाळ झेलत आहे आणि पहिला निसर्गमायेचं दान अनेक हातांनी वाटतोय.

शुभ दुपार नि ग कर्स!!
नेहमी प्रमाणे धागा सर सर धावतोय. छान माहिती.

पाऊस!!!!!!!!! आला आमच्याकडे...

ते पिंपळ किती वेगळे वाटत आहेत..

ते कावळ्याने काड्या जमवण्यावरुन आठवलं.. मागील आठवडयात बालगंधर्वला बसले होते. तिथे एक शोभेच्या झाडाशी काऊची झटापट चालली होती.त्याचं एक पान त्याने नीट कापून ठेवलं चोचीने. नंतर त्याला अगदी शेंड्यावरचं पान हवं होतं. पण त्या झाडाला खोड नसल्याने त्याला तिथे जाता येईना. मग त्याने झाडाला प्रदक्षिणा घालत खुप विचार केला. मधेच फ्रस्ट्रेट होऊन चोच आपटून घेतली शेजारच्या झाडावर. मग शेवटी वैतागला आणि तिसरीच काडी घेऊन उडाला..

ह्म्म्म.. दोन्ही पिंपळाच्या पानांच्या आकारात फरक आहेसा वाटतोय्..एक चिंचोळी तर दुसरी वाटोळी दिस्तायेत..

दा, पहिल्या फोटोतल्या पिंपळाचं (पानाचं) टोक निमुळतं होत बारीक रेघेसारखं असतं तसं नाहीये का? आणि फांद्याही खाली लोंबलेल्या वाटताहेत. पण दुसरा पिंपळ मात्र आपल्याकडच्या पिंपळासारखाच वाटतोय. पण मलावाटतं की आपल्याला इतके छोटे पिंपळ बघायची सवय नाहीये. कदाचित त्यामुळे सुद्धा असं वाटातंय का?

दिनेशदा,
पहिला पिंपळ आहे की पिंपरी? मागे मला पण असेच झाड दिसले होते त्याचा फोटो मागील भागात टाकला होता. शांकलीने ते पिंपरीचे झाड असल्याचे सांगितले होते.
पहिल्या फोटोतल्या झाडाचा विस्तार पण पिंपळासारखा नाहीये, फांद्या खालीपण पसरल्या आहेत.

दुसर्‍या फोटोत मात्र झाड कसे पिंपळासारखे ठामपणे उभे आहे.

मला ते दोन्ही पिंपळ वाटत नाहीयेत अर्थात ते पिंपळच असतील ही गोष्ट वेगळी,. पण इथले पिंपळ कुटूंबवत्सल दिसतात, वाढताना सावली नीट खाली पसरुन पडेल याची काळजी घेत वाढतात.

बेलफळ खूप औषधी असते. एक तर पोटाच्या विकारावर हमखास उपाय, आणि दुसरं म्हणजे उन्हाळ्यात जिरे सैंधव घालून सरबत प्यायलं तर उन्हाळाही बाधत नाही.
माझे वडील या दोन्ही गोष्टी करून ठेवायचे.

दिनेशदा, अभिनंदन!

पहिल्या पिंपळाची पाने, पातळ वाटतात. तसेच त्याच्या बहुतेक फांद्या जमिनीच्या दिशेने पसरलेल्या आहेत. ते पिंपळाचे सोंग घेण्याचा प्रयत्न केलेले झाड वाटतेय.
दुसरा पिंपळ खंबीरपणे उभा आहे. तोही फांद्याना शिस्तीत ठेऊन.आणि आकाशाला भेटायला निघालेला.

ईनमीनतीन

त्या सगळ्या रूजल्या त्याची आता छोटी छोटी रोपे तयार झाली आहेत. कुणाला पाहिजे असेल तर सांगा. >>> जिप्सी मला चालतील. फक्त ती लावायला अंगण असलेले घर पण दे

मानुषीताई, 'म्हातार्‍या' मस्त.

त्या धनेशच्या पिल्लांना दिनेशच्या हातच्या खाण्याची चटक लावली पाहिजे. मग सगळे बाबा-धनेश दिनेशच्या किचनच्या खिडकीत येतील. आपल्या पिल्लांच्या फर्माईशी पुर्‍या करायला

मी त्या पिंपळाला झुलता पिंपळ नाव ठेवलेय. दोन्ही पिंपळच आहेत. मोठे झाड असल्यावर दोन तीन मीटर लांब फांद्या झुलत असतात.
मला आणखी नवल वाटतय. कि या लोकांनी, पिंपळाची एवढी रोपे कशी तयार केली ?

पिंपळाचा आणखी एक प्रकार कोकणात खास करुन समुद्रकिनारी दिसतो. त्याची पाने जरा जास्तच पोपटी रंगाची असतात.

अबोली,

कावळ्यांचा आणखी एक खेळ असतो. समजा त्यांना हल्ला करता येईल त्यापेक्षा मोठा जर पक्षी झाडावर आला तर सुरक्षित अंतरावर ते गोलाकार बसतात आणि चोचीजवळचे पान, न तोडता केवळ ओढतात. घोगर्‍या पण दबक्या आवाजात काव काव करतात. त्यांचा तो निषेध असतो.

माधव, या धनेशांची आणखी एक गंमत. आपल्याला त्यांची चोच त्यांच्या शरीराच्या मानाने लांब आणि बोजड वाटते. पण त्यांना त्याची सवय असते.
कर्नाळ्याला एक धनेश होता, तो त्याच्या दिशेने फेकलेला कुरमुरा पण चोचीने व्यवस्थित झेलायचा.

त्या धनेशच्या पिल्लांना दिनेशच्या हातच्या खाण्याची चटक लावली पाहिजे. मग सगळे बाबा-धनेश दिनेशच्या किचनच्या खिडकीत येतील. आपल्या पिल्लांच्या फर्माईशी पुर्‍या करायला >>>>>>>>
माधव ......अगदी अगदी!

त्या धनेशच्या पिल्लांना दिनेशच्या हातच्या खाण्याची चटक लावली पाहिजे. मग सगळे बाबा-धनेश दिनेशच्या किचनच्या खिडकीत येतील. आपल्या पिल्लांच्या फर्माईशी पुर्‍या करायला >>>>>>>>+१०००००००

शेजार्‍यांचं वासरू..........

भलतचं गोड आहे वासरु, त्याला तिट लावायला सांगा बाई

गळ्यातल्या घंटेमुळे तर खुपच गोंडस दिसतेय.

खुप देखणं आहे वासरु. पांढरंशुभ्र !

वासरावरुन आठवले.

ऐशुला ८वी-१०वी संस्क्रुत होते. पण खुप सारे तिच्या डोक्यावरुन जायचे. त्यात एक धडा होता - गौरवस्य प्रिय वासरः. तिला वासरः म्हणजे वासरु वाटले. बाकी धड्यामध्ये फक्त एकदाच वासराबद्दल लिहिलेय आणि नंतर त्याचा उल्लेखही नाही म्हटल्यावर संस्कृतात अशीच पद्धत असते असा तिने समज करुन घेतला. तिने हिंदीतल्या 'मिसाल' ह्या शब्दाचा अर्थ मिसाईल असा लावलेला कारण धड्याच्या शेवटी मिसाईलचे चित्र होते.

जेव्हा सरांच्या कानावर तिने लावलेले अर्थ गेले तेव्हा त्यांनी त्वरेने एक हिंदी-संस्कृत मराठी डिक्शनरी आणुन वर्गात टेबलावर कायमची ठेऊन दिली आणि कुठल्याही शब्दाचा अर्थ आपल्या मनाने लावण्याअगोदर एकदा डिक्शनरीत डोकावुन बघा अशी सगळ्या मुलींना तंबी दिली डिक्शनरीचा फायदा झाला. हिंदी-संस्कृतमध्ये १०० पैकी ९५ मिळाले तिला.

रच्याकने वासरः म्हणजे दैनंदिनी, म्हणजे मराठीत डायरी.

वासरू छानच आहे.
आमच्याकडे लहानपणी चिनीमातीची पांढरी शुभ्र (चकचकीत) बसलेली गाय तिच्या गळ्यात लाल गोफ आणि तिला टेकून बसलेल गोंडस वासरू होत. ते इतकं छान दिसायच. पण अनेक ठिकाणी प्रवास करता करता हरवलं कुठेतरी. मला खूप वाईट वाटतं. त्याची आठवण आली की.
कुणाला असे गाय-वासरू (चिनी मातीचे-पांढरे शुभ्र चकचकीत) कुठे मिळाले तर कृपया माझ्यासाठी आणा.

साधना, वासरः म्हणजे दिवस. त्यावरून सूर्याला वासरमणी असे नाव आहे.

Madhav yes you are right. I wrote diary by mistake. In the chapter it is used for day- gaurav favourite day is sunday and chapter describes sunday.

:::

साधना, वासरः म्हणजे दिवस. त्यावरून सूर्याला वासरमणी असे नाव आहे. >>>>> पण पु. लं. नी (बहुतेक बटाट्याच्या चाळीत असावे) वासरी म्हणजे दैनंदिनी असा उल्लेख केल्याचे आठवतंय ..... ही शाब्दिक कोटी का हा खराच असा शब्द आहे ???

Vasar is day. Then vasari is dainandini. Pula, can't be wrong

साधना, ऐशूचे पण खरेच आहे. आपण मनात असेल तेच वाचतो.
व स र आणि एक काना, अशी नोंद झाली.. कि मला वारस ( वृक्ष), शांकलीला (सोन) सावर आणि जागूला रावस (मासा) दिसेल त्यात !

देखणं आहे हं वासरू!! खूप गोग्गुडं आहे. खरंच त्याची दृष्ट काढायला सांग बाई!!

व स र आणि एक काना, अशी नोंद झाली.. कि मला वारस ( वृक्ष), शांकलीला (सोन) सावर आणि जागूला रावस (मासा) दिसेल त्यात !>>>>>>>>>>>>>

कशं गोड गं!!!!!!! देखणं आहे वासरू

साधना.. मिसाल= मिसाईल .. मेले हसून हसून...

शांकली

ऐशुला ८वी-१०वी संस्क्रुत होते. पण खुप सारे तिच्या डोक्यावरुन जायचे. त्यात एक धडा होता - गौरवस्य प्रिय वासरः. तिला वासरः म्हणजे वासरु वाटले. बाकी धड्यामध्ये फक्त एकदाच वासराबद्दल लिहिलेय आणि नंतर त्याचा उल्लेखही नाही म्हटल्यावर संस्कृतात अशीच पद्धत असते असा तिने समज करुन घेतला. तिने हिंदीतल्या 'मिसाल' ह्या शब्दाचा अर्थ मिसाईल असा लावलेला कारण धड्याच्या शेवटी मिसाईलचे चित्र होते.>>>>>>>>>>>>