शब्दाचे योग्य रूप कोणते?

युक्तिवाद की युक्तीवाद ?
लिहिणे की लिहीणे ?
नि:संशय, नि:संदेह, नि:संदिग्ध की निस्संशय ?
पंडीत की पंडित ?

युक्तिवाद
लिहिणे
निःसंशय
निःसंदिग्ध
पंडित

चू.भू.दे.घे.

मलाही एक प्रश्ण आहे.

दिले जाणे/केले जाणे का दिल्या जाणे/केल्या जाणे?

मला कायम दिले/केले/वापरले असा शब्द वापरायची सवय आहे, पण हल्ली काही दिवस बरेच मायबोलीकर 'दिल्या/केल्या/वापरल्या' जाणे असे रुप वापरताना दिसतात. यातील व्याकरणदृष्ट्या योग्य रुप काय?

नात्या, दिले जाणे, केले जाणे हे योग्य. पण विदर्भाकडचे लोक दिल्या जाणे, केल्या जाणे, दिल्या गेला, घेतल्या गेला असे म्हणतात.

युक्तिवाद
निःसंशय
निःसंदिग्ध
पन्डित
विसर्गाचा 'स' होतो, असा काहीसा नियम आहे.>> बहुतेक विसर्गाच्या पुर्वी/नन्तर (नक्की आठवत नाही आत्ता, झलाम जशोSन्ते असा पाणिनी तला नियम आहे बहुधा) वर्गातले (कवर्ग, चवर्गे, पवर्र्ग, तवर्ग, टवर्ग) व्यन्जन असताना असे होते

मोत्ये हा शब्द बरोबर आहे का ? एक मोती आणि अनेक मोती की अनेक मोत्ये ? अनेक पुस्तकांमधे असा शब्द वाचला आहे. उदा: मोती ओघळला, मोती ओघळले, मोत्ये ओघळली.

चिनूक्स, माहिती दिल्याबद्दल धन्यवाद. मी नंतर बघुन खात्री करते परंतु वर्‍हाडी नसलेल्या लेखक/लेखिकांनी पण हा शब्दप्रयोग केला आहे असे मला वाटते.

मोत्यें... कधी ऐकला नाही वर्‍हाडात २३ वर्ष काढुनही.

मोत्यें >>> मला पण आधी हा खास कोकणस्थी शब्द वाटला होता.

मोत्यें >>> मला पण आधी हा खास कोकणस्थी शब्द वाटला होता. >>>
मलापण. माझी आजी मोत्येंच म्हणायची.
************
धन्य धन्य हो प्रदक्षिणा सद्गुरुरायाची | झाली त्वरा सुरवरा विमान उतरायाची ||

गजानन, धन्यवाद.

शोनू, युक्तिवाद की युक्तीवाद ?>>
इथे ५.५ या नियमात दिलंय की.
आणि क्षने कालच हा दुवा तिकडे दिला होता की!

'दोन मोत्ये गळाली...सत्तावीस मोहरा हरवल्या...रुपये खुर्दा किती गेला याची तर गणतीच नाही'
पानिपतच्या या वर्णनातपण मोत्ये असं लिहिल्याचं आठवतंय.

बाबासाहेब पुरंदरेंच्या एका लेखात महाराजांच्या तोंडी 'मोतियांची माळ' असे वाक्य असल्याचा संदर्भ आहे.
मोतिये किंवा मोत्ये हा शिवकालीन शब्द असावा.
चिनूक्स ने संदर्भ दिल्याप्रमाणे मोत्ये आणि मोती दोन्हीही बरोबरंच असायला हवेत.

>>>दिले जाणे/केले जाणे का दिल्या जाणे/केल्या जाणे?
नात्या, चांगली शंका आहे. मलाही हा प्रश्न बर्‍याचदा पडलाय.

माझ्या मते दिले जाणे/केले जाणे.

>>दोन मोत्ये गळाली...सत्तावीस मोहरा हरवल्या.

ऐतिहासिक पुस्तकांमध्ये असे शब्द बरेच बघायला मिळतात. जुन्याकाळी तसाच वापर होत असावा.

आणि क्षने कालच हा दुवा तिकडे दिला होता की! >>

हे सगळे शब्द तिकडेच ( तिथे म्हणजे तुम्ही दिलेल्या दुव्यावर नाही. जिथे तुम्ही दुवा दिला होता तिथे - गृप च्या/ ग्रूपाच्या धाग्यावर) चुकीचे लिहिलेल आहेत म्हणून संशेव

कुठे? जरा link देशील का?

http://www.manogat.com/node/6734
मी तरी याच्याविषयी बोलत होतो. इथे चुका आहेत का?
<<<<<

अच्छा, अच्छा. असं होय!
पण म्हणजे, तुम्ही हे पान आधी पाहिलं होतं ना? आणि खरा शब्द कुठला हे नि:संशय दिलं आहे ना तिथे?

मोत्ये कोकणातच बोलला जातो. (मला विचित्र वाटला होता पहिल्यांदा एकला तेव्हा). ते actually मोतिये असे आहे वगैरे एक कोकणी मामी म्हणाल्या होत्या बर्‍याच वर्षापुर्वीच्या गोवा भेटीत. (अपभ्रंश का काय म्हणतात ना शब्दाचे ते आहे )
गोव्यात आणि जवळपास रहाणारे प्रकाश टाकतीलच.

अरेच्चा बोविश ने वरती लिहिले आहेच की. मी आता वाचले ते मोतिये.

मोतिये किंवा मोत्ये हा शिवकालीन शब्द असावा >> पुर्वीच्या काळी, काही जवाहिरी फक्त मोती विकत फिरायचे, त्या मोती विकनार्‍यांना 'मोतिये' असे म्हणायचे.
अनेकवचन म्हणून मोत्ये शब्द व्याकरणात्मकदृष्ट्या बरोबर नसावा कदाचित. मोती चे अनेकवचन मोतीच. आणि मोतिये ह्या शब्दाचा अपभ्रंश मोत्ये झाला असावा.

कोकणीत मोतंया अस म्हणतात.
मोतंयांचो हार. मोतंयांची काकणा..

- अनिलभाई
It's always fun when you connect.

मोती विकणार्‍यांना 'मोतिया/मोतिये' असे म्हणत पण मोत्ये हा शब्द मोती ह्या शब्दाचे अनेकवचन म्हणुनच वापरला जातो.

तसेच भाकरीचे अनेकवचन भाकरी असे नेहेमी ऐकले होते, पण इथे मायबोलीवर मात्र अनेक जणांना भाकर्‍या म्हणताना ऐकले/वाचले. तसेचे एक भजं आणि अनेक भजी, एक भांडं आणि अनेक भांडी, एक वांगं अनेक वांगी. परंतु काही जण (किंवा जन) भजे, भांडे, वांगे असे म्हणतात. हे सर्व शब्द मी बहुतकरुन खेडेगावांत ऐकले आहेत. मग हे केवळ बोलीभाषेतील शब्द आहेत की व्याकरणदृष्ट्या योग्य आहेत ?

विभक्तीचं अनेकवचन काय ? अलिकडेच कुठेतरी विभक्त्या असं वाचलंय मायबोलीवर .

भजे, भांडे ही रुपे अनेकवचनी म्हणून अशुद्ध की एकवचनात सुद्धा अशुद्धच ?

परंतु काही जण भजे, भांडे, वांगे असे म्हणतात>>
म्हणजे एकवचनात की अनेकवचनात? कारण एकवचनात बरोबर आहे की. पण "एक भजं, अनेक भजे" असं वापरत असतील तर व्याकरणदृष्ट्या अयोग्यच.

तसेच दगड - दगडं (शुद्ध अनेकवचनी प्रयोग दगड)
केस - केसं (शु. अ. प्र. केस)