व्यक्तिमत्व

सुर्वे अण्णा, एक तिरसट चेहऱ्याचा माणूस होता. त्यांचे बारिक बारिक डोळे , रुंद चेहरा, लहानसं पक्षांच्या चोचीसारखं नाक आणि त्यावर सतत बसलेला राग , कोणालाही त्यांच्या जवळ फिरकू देत नसे. त्यांचा पेहराव म्हणजे पांढरा बुशशर्ट आणि पँट . क्वचित तो बुशशर्ट चौकडीचा असे . ते टीशर्टही घालीत असत. व्यायाम करीत राहिल्याने शरीर मजबूत व पिळदार होते. वय असेल साठ बासष्ट. कोणत्याही हालचाली ते फार लवकर लवकर करीत असत. त्यांना मुळी गलथानपणा , आळशीपणा आवडत नसे. आम्हाला तर ते सांगत , " रानडे तुम्ही साठीमध्ये असे कमरेवर हात ठेवून चालणार. मी पाहा. अजून डबलबार , सिंगल बार करतो. "..... .

वाली...

का?आपल्यांनी चालल्या चाली पुन्हा !
पाठीस मीही बांधल्या ढाली पुन्हा !

दिसले तुला ते काल माझे हासणे,
सुकणार माझी आसवे गाली पुन्हा !

ठोठावते सुख आज माझे दार पण,
माझ्याच चुकचुकल्या बघा पाली पुन्हा !

माथी उन्हे पण झाड मी हिरवे जरी
झडणार मग त्या आतल्या साली पुन्हा !

जातो अता घेवून माझी वेदना,
शोधाल मग जखमेस त्या वाली पुन्हा !

प्रिय राजन सावंत......

अस्त

खंगलो उध्वस्त नाही !
झिंगलो मदमस्त नाही !

मीच भेटे ना मलाही ,
एवढा मी व्यस्त नाही !

विकत घ्यावे मज् कुणीही ,
एवढाही स्वस्त नाही !

बघ अवेळी येत आहे ,
आठवांना शिस्त नाही !

गाल देऊ मार खाण्या ?
मी तसा "नेमस्त" नाही !

रक्षका कर तूच चोरी ,
जर इमानी गस्त नाही !

तो कधी ना भेटला जो ,
आपल्यांनी त्रस्त नाही !

मी रवी आहे उद्याचा ,
कोंबड्यावर भिस्त नाही !

ओळ सुचली वाटले मग ,
आज माझा अस्त नाही !

वृत्त - मनोरमा (गालगागा गालगागा)

( सूचनांचे स्वागत )

लॉकडाऊन पोस्ट- १

आपल्या वाटणीला आलेलं भाग्याचं संचित नियती कशी क्रूरपणे हिरावून घेते... सुनील देशपांडे यांच्या आनंदी सहवासाचं भाग्य मला गेल्या काही वर्षांत लेखनाच्या निमित्ताने लाभलं. आज सुनीलजी आपल्यात नाहीत, ही दु:खद बातमी कळली. शरीरातल्या रक्ताची एक थंडगार शिरशिरी शिरापासून पायापर्यंत सरसरत सरकली, आणि मन सुन्न झालं...

तो ही माणूस निघाला !

"चव" घेता तेव्हा कळले "तो" कडवट ऊस निघाला !
मी माणव समजत होतो तो ही "माणूस" निघाला !

शब्दांच्या बाजारी ना मन माझे विकले गेले
किंमत मोठी होती की ग्राहक कंजूस निघाला !

लोकांना दिसली माझी झोळी मोठीच सुखाची
उचलून जरा ती घेता हलका कापूस निघाला !

क्षण आनंदाचा कुठला चिरकाल कधी ना टिकला
श्रावण माझा हा सरला अन् तो ताऊस निघाला !

"संत्रीची" घेत जराशी बोलून खरे ते निजले
मी जागा, हाती माझ्या संत्रीचा ज्यूस निघाला !

लावून मुखोटे मजला नुसतेच लुबाडत होते
वर दिसण्या तांबुस पिवळा खोटा हापूस निघाला !

आधी हिंदू-मुस्लिम एकतेचे मोठे समर्थक

ह भ प.
म्हटलं की डोक्यात पगडी घातलेले , घा-या डोळ्यांचे, गो-या रंगाचे , साठी उलटलेले , धोतर नेसलेले बुवा डोळ्यासमोर यायचे. गेल्या वीसेक वर्षात हे चित्र पालटले. कीर्तन म्हटलं की अभिजन या प्रतिमेला छेद गेला. त्याला कारणे देखील आहेत. परंपरागत व्यवसाय म्हणजे धार्मिक विधींचे पुरोहित, गुरूजी यासाठी अभिजन वर्गात मनुष्यबळ नाही. उच्चशिक्षण आणि परदेशी करीयर यामुळे उलट कुणी या व्यवसायात आलाच तर त्याला अर्थार्जनाची संधी आहे परदेशी.

कधीकाळी माझ्यातला आत्मविश्वास एकदम कमी झाला होता. तो मी प्रयत्नपूर्वक वाढवू शकलो. त्या टप्प्यातनं जाताना मला उपयोगी पडलेल्या या काही युक्त्या. मी डॉक्टर/ मानसोपचार तज्ञ नाही . या युक्त्या मी नुसत्या वाचलेल्या नसून मी प्रत्यक्षात वापरून मला त्याचा फायदा झाला आहे.