परी

११ ऑक्टोबर २०१६

"पप्पा तू ईथे झोप, उठू नकोस", काल रात्री जेवल्यावर तिने मला सोफ्यावर आडवे केले. मग आतल्या खोलीतून मोबाईलचा चार्जर घेऊन आली. स्वत:च्या गळ्याभोवती लटकावला. माझी बनियान वर सरकवली. आणि त्या चार्जरच्या वायरचे टोक माझ्या उघड्या पोटावर टेकवून म्हणाली, "मी तुला तापवते"

मी हडबडलो.. तापवते !! चार्जरने??

पण तिच्या गळ्यात लटकावलेल्या चार्जर कम स्टेथोस्कोपवरून काय ते समजलो..
मी तुला तपासते

मग मला बाऊ झालाय हे डिक्लेअर करून रीतसर औषध दिले गेले. पण सोबत आईसक्रीम सुद्धा दिले. हे कशाला विचारले, तर उत्तर आले, याने तुझा बाऊ बरा होऊन तू मोठा होशील.

९ ऑगस्ट २०१६

हल्ली आम्ही एक नवीन प्रकार सुरू केला आहे. डोळ्यावर हात ठेवून गुडघ्यात डोके खुपसून बसायचे आणि आपण लपलो असे डिक्लेअर करायचे. मग पप्पा उगाचच्या उगाच शोधायचे नाटक करणार आणि ती अचानक भॉ केल्याच्या आवेशात मोठ्याने किंचाळणार..

तर गेल्या रविवारी असाच काहीसा खेळ मॅकडोनाल्डमध्ये चालू होता. दरवाज्याजवळच्या पॅसेजमध्ये अशीच ती स्वत:ला लपवून बसली होती. जवळून दोन अठरा-वीस वर्षांची मुले गेटबाहेर पडत होती. ईतक्यात अचानक बॉम्ब फुटावा तशी ही किंचाळत उसळली. या अनपेक्षित प्रकाराने तिच्या जवळून जात असलेला मुलगा अक्षरश: अंग काढून दचकला. तर त्या बरोबरचा दात काढून हसायला लागला.

१ जुलै २०१६

मल्हारी आमचे आधीपासूनच फेव्हरेट गाणे. परवा त्याला जरा तडका दिला. मी परीच्या मम्मीचा एक येल्लो कलर कुर्ता घातला आणि त्या गेटअप मध्ये परीसोबत नाचू लागलो. परीच्या मम्मीच्या शिव्या खाऊनही फार धमाल आली. परीलाही नक्कीच आली असणार. कारण काल पुन्हा ती मम्मीचा एक दुसरा कुर्ता घेऊन माझ्याकडे आली.. आणि म्हणाली, "हे घाल तू.. मल्हारी नाचूया" .. मग काय, धिस टाईम विथ ब्ल्यू कुर्ता.. सोबत परी गळ्याभोवती मम्माची ओढणी लपेटून.. आणि पुन्हा एकदा मल्हारी.. बजने दे धडक धडक.. ढोल ताशे धडक धडक
..

३ जून २०१६

जेव्हा केव्हा रस्त्याने येता जाता आम्हाला डॉगी दिसतो .. अर्थात मुंबईच्या रस्त्यावर दर चौथ्या पावलावर कुत्रे दिसतेच .. तेव्हा त्याला बघून परीची बडबड अशी असते,
"मम्मा भूभूऽऽ ...
मम्मा भूभूला घाबरते
माऊ भूभूला घाबरते
अर्चू माऊ भूभूला घाबरते
अप्पू माऊ भूभूला घाबरते ..
परी भूभूला घाबरत नाही
.
.
(कारण...)
....
...
..
परीचे पप्पा भूभूला फाईट देतात
फिलींग सुपर डॅड ..
(फक्त भूभूला आमची भाषा समजत नाही हे माझे नशीब!)

.
.

६ जून २०१६

९ एप्रिल २०१६

आजी आजोबांनी नातवंडांचे हात धरून अक्षरे गिरवायला शिकवायचा काळ केव्हाच ईतिहासजमा झालाय.
सध्या आमच्या रात्रशाळेत प्रौढशिक्षणाचे वर्ग भरतात.
ज्यात परी आजीआजोबांचे बोट पकडून त्यांना स्मार्टफोन वापरायला शिकवते

.
.

१७ एप्रिल २०१६

बाबड्या चुरूचुरू बोलायला लागलीय तशी कॉमेडी, आगाऊ आणि बरेच काही झालीय. प्रत्येक गोष्टीत आपले लॉजिक लावू लागलीय.

२१ डिसेंबर २०१६

खाली डोके वर पाय, शीर्षासन करणे..
पाठीच्या कण्याला हाडच नसल्यासारखे शरीराची उलटी कमान करणे..
हाताच्या अंगठ्या ऐवजी पायाचा अंगठा चोखणे..
पटापटा श्वास घेत पोटाची पिशवी आतबाहेर करणे..
आत्ताच ही लक्षणे आहेत, तर मोठी होत पतंजली नूडल्स खायला लागेल तेव्हा तर विचारायलाच नको

.
.

२३ डिसेंबर २०१६

प्रत्येक देशाची जशी एक खाद्य संस्कृती असते तशी प्रत्येक मुलाचीही एक असते. एक आमचीही आहे.

अन्न हे फक्त खाण्यासाठी असते आणि ते खाण्यासाठी देवाने एक तोंडच काय ते दिले आहे, या खुळचट कल्पनांवर आमचा जराही विश्वास नाही.

.

३१ ऑक्टोबर २०१५

आमच्या एफ एम रेडिओला सिग्नल मिळायला सुरुवात झाली आहे. हल्ली रोज नॉनस्टॉप नॉनसेन्स प्रादेशिक चॅनेल लागतात. नक्की कुठल्या प्रदेशाचे कार्यक्रम चालू असतात ते नाही समजत, पण योग्य ती फ्रिक्वेन्सी पकडली की मध्येच एखादा मराठी शब्द निघतो

.
.

५ नोव्हेंबर २०१५

बाथरूम ही आपल्याला पर्सनल स्पेस देणारी प्रायव्हेट जागा असते असा एक समज आहे. पण आमच्याकडे ते सुखही नाही.
तिला त्या क्षणी जगातली तीच व्यक्ती सर्वात लाडकी होते जी बाथरूममध्ये असते. मग ती मम्मी असो वा पप्पा, दारावर थडाथड लाथाबुक्के बसायला सुरुवात होते.

.

३० सप्टेंबर २०१५

पापा !
ते सुद्धा पा पा पा पा नाही तर सुस्पष्ट आणि खणखणीत पापा ..
ते सुद्धा मम्मा बोलायच्याही आधी आधी..
फिलिंग शब्द, इमॉटिकॉन्स आणि स्मायलींच्या पलीकडले

.
.

२ ऑक्टोबर २०१५

वीज चमकते तेव्हा आधी प्रकाश दिसतो, मग थोड्यावेळाने आवाज ऐकू येतो.
हेच सायन्स वापरून आम्ही ब्रश केल्यावर चूळ भरतो.
आधी शांतपणे ग्लासातले पाणी पिऊन घेतो, मग फुर्रर करून आवाज काढतो. वीज काही आपल्या डोक्यावर कोसळत नाही, आणि आमच्या तोंडातले पाणी काही बेसिनमध्ये पडत नाही

.
.

५ ऑक्टोबर २०१५

मोठी माणसं विनोद करतात, लहान मुलं विनोद घडवतात.

परीजन्माची कहाणी
परीकथेचे सव्वा वर्ष
परीकथा २ - सव्वा ते दिड वर्ष

.

३१ ऑगस्ट २०१५

सध्या आमच्याकडे रोज डंबशेराजचा खेळ चालतो.
जीभ बाहेर काढून ती बोटाने त्यावर टिकटिक करते, तेव्हा तिला जेली नाहीतर चॉकलेट खायचे असते.
हाताने हवेत गोल गोल रेघोट्या मारते, तेव्हा पाटीवर खडू गिरवायचा असतो.
जेव्हा तोच हात वायपरसारखा फिरवते, तेव्हा ते गिरवलेले साफ करायला डस्टर हवा असतो.

..

परीकथेचे सव्वा वर्ष ..
..

२० जुलै २०१५

लहान मुले खरंच किती निरागस असतात..
जिथे गल्ली क्रिकेटमध्ये सारे जण बॅटींगसाठी मरत असतात,
फिल्डींग करतानाही आपली बॅटींग कधी येणार याचीच वाट बघत असतात,
अगदी टॉसही जिथे कोणाची बॅटींग पहिली असणार, हे ठरवण्यासाठीच उडवला जातो,
तिथे आमची परी बॅट पप्पांच्या हातात देते आणि स्वत: बॉलिंग टाकायला धावते.
खरंच., लहान मुले किती निरागस असतात

.
.

२२ जुलै २०१५