एका उजाड पठारावर धनगर मेंढ्या चारत होता. दुपारच्या उन्हात तो एका निबांच्या

एका उजाड पठारावर धनगर मेंढ्या चारत होता. दुपारच्या उन्हात तो एका निबांच्या झाडाखाली सावलीत येऊ बसला, तिथुनच आपल्या मेंढ्यावर लक्ष देऊ लागला. काही वेळानंतर एक शहरी माणुस अवजड सामानाच्या दोन मोठाल्या बँगा घेऊन येतांना त्याला दिसला. दोन्ही हातातल्या ओझ्याने तो थकला होता म्हणुन धनगराला पाहुन तो त्या झाडाखाली थोडा आराम करायला आला.

त्या माणसाच्या कपड्याकडे पाहत धनगर बोलला, "तुम्ही शहरातुन आलेले दिसता, चांगले शिकलेले दिसता, इकडे या उजाड वाळवंटात काय काम काढलं?"
"मी संशोधक आहे!"
"काय म्हणाला?"
"मी हवामान खात्याचा संशोधक आहे."
"इथं काय शोधण्यासारखं आहे, मला तर काहीच दिसत नाही?"