अंत: अस्ति प्रारंभ: - ३

अरे ए! शुंभासारखा तिला बघत काय उभा राहिलायस? असा पुढे ये आणि समोर नजरेला नजर देऊन बोल घडाघडा.

छे! पालथ्या घडावर पाणी आहे

आज दोन महिने झाले तालीम करतोय ना आपण? प्रयोग चार दिवसांवर आलाय आणि तरी एकेकाची ही तऱ्हा. तुम्हा पोरांची नाटकं बसवणं म्हणजे माझ्याच संयमाची परिक्षा आहे.

ओरडून ओरडून माझा घसा दुखला आणि प्रॉंप्टिंग करुन या वामन्याच नरडं सुजलं तरी सुधारणा नाही.

“माझा जरा छान फोटो काढून दे ना”

“जसा आहे तसाच येणार ना?”

“टोमणे मारण्यापेक्षा फोटो काढ”

“बरं! हा घे काढला”

“ईss किती जाड आलेय यात. परत काढ”

“बरं!”

“अरे हे काय? पोट विचित्र दिसतय यात.”

“आता बघ!”

“श्शी! बाई तुला नीट काढताच येत नाही फोटो. हा असा फोटो लावू मी डिपीला?”

“मग तुझा तू काढ ना सेल्फी”

“होsत्तर! सगळं मीच करते आता. घर आवरते, तुमची गिळायची सोय करते. नातेवाईकांनाही एंटरटेन मीच करते. तू फक्त मीम्स धाग्यावर पडीक रहा wfh च्या नावाखाली.”