प्रवासवर्णन स्पर्धा

स्पर्धेचा मी निवडलेला विषय- लग्न : खोलीपासून ते बोहल्यापर्यंतचा प्रवास!
--------------------------------------------------------------

".....दिदे, सरळ उभी रहाय की गं, कित्ती हलायलीस, आणि साडी पण असली घेतली आहेस ना ही, एक पण मिरी उघडून पुन्हा घडी जर घातली ना, तर त्या घड्या पडलेल्या दिसतात, अन् तू हलतीस ना इतकी, कश्या पाडू सांग, मी एकसारख्या मिर्‍या??"

अनघा 'नांदेडी' ठसक्यात फणकारलीच...

"अगं अनु, मग तो मोबाईल दे ना, बघु नवर्‍याचा मेसेज आलाय का ते?"

''सॉऽऽरी अम्माऽऽ...आपलं...सॉरी अप्पा!!'' मी कच्चकन जीभ चावली आणि तोंडात येणारे माफीनाम्याचे शब्द एका कोरड्या आवंढ्यासरशी गप्पकन् गिळले. ठिकाण होते केरळातील त्रिचूरचे रेल्वे स्टेशन. वेळ सायंकाळचे पाच वाजून दहा मिनिटे.

ह्या राजश्री वाल्यांच्या लग्नात बरे नवरदेवाला सगळे बसल्याजागी मिळते, जाऊदे सत्य कटू असते हेच खरे. माफ करा हे राजश्रीचे चित्रपट बघून पाल्हाळ लावायची सवयच लागलीय. तर काय सांगत होतो मी, हां माझा आत्तापर्यंतच्या आयुष्यातला सगळ्यात महत्त्वाचा प्रवास.

"अरे नुसता काय बसला आहेस देवाला नमस्कार कर". "गाढवा उघड्या डोक्याने नाही, टोपी घाल". "जरा पाणी दे रे". "बघ रे खालतून कोण हाक मारतय". "आटप लवकर आता, उशीर होतोय". "बहीण कुठाय तुझी ?"

"कारण अजून याचं कशात काही नाही"

फेब्रुवारी २०११ च्या २३ तारखेला सकाळी ८ वाजता निघालो. अहो कुठे काय? माझ्या लग्नाला. प्रवासवर्णन लिहायचं तर तारीख-वेळ लिहायला हवीच ना. आणि ही तारीख तर कधीच विसरु नाही शकणार. लग्नाचा वाढदिवस येईल ना दरवर्षी..नवर्‍याकडुन गिफ्ट उकळण्याच्या हक्काच्या दिवसांपैकी एक! असो. त्याला वेळ आहे अजुन. मला भरकटवु नका! मला लग्नाच्या दिवशीचं प्रवासवर्णन लिहायचं आहे.

"चला बाईसाहेब, बोलावलय"
"मला? पण ती आत आहे. शाल आणि मु...?"
"शाल घे तशीच. आता बाहेर सगळे वाट बघत आहेत"
"इथे कुठे?"
"ओ काका, ती माझी बायको आहे!"
ढण्याण.. ढण्याण.. ढण्याण.. !!!!

नाही! हा झी मराठीवरच्या गळिकांमधला सीन नाही आहे, ही कुण्या एकाची "विवाह गाथा" आहे!
(तुम्ही कंस वाचा मग गळिकांचा "फील" येईल.)

"वाह वाह रामजी! जोडी क्या बनाई" हॉलमध्ये पाय ठेवलेल्या सगळ्यांच स्वागत छोटे छोटे सलमान आणि टिचक्या माधुरीज करत होत्या. थंडगार हॉलमध्ये पैठण्या, शरारे, टाय, झब्बे, कुर्ते मिरवत होते.
(उगाच इथून तिथे करणारे एक्स्ट्रा)

वेगवेगळ्या गटात गटागटाने सिक्सर मारले जात होते.

(५) ट्रेनमधल्या डब्यात : एका टोकापासून दुसर्‍या टोकापर्यंत

अभिनंदन मित्रा... काय मग? कधी ठरलं?
गेल्याच आठवड्यात... सिंहगडावरून आल्यावर आईने घोषित करून टाकलं... "आधी लगिन दगडाच मग बाकीच्या गडांच"

'अरे व्वा... आता ठरलंच आहे तर करून टाक लवकर... शेवटचा ट्रेक म्हंटलं' (आमचा हिटचिंतक )
'एकदा का 2 X 4चा तह झाला की मग कसला ट्रेक नी कसला ट्रॅक'... अरे.. प्रत्येकाला जिवनात कधी ना कधी उडी ही माराविच लागते. काय करणार? ना ईलाज असतो... आणि तूझ्या उड्यांची ख्याती तर प्रत्येक ट्रेकच्या पाना पानावर पसरलियं. :p

असले गळे भरू सल्ले रिचवत शेवटी त्याने 'ती' उडी मारलीच...

The professor turned back and started down the gray, gritty alley toward the water.

गुलाबजाम. ३. खव्याचे. टप्पोरे. खुसखुशीत.

बिच्चारा Jeffery Deaver! त्याला जर कळलं की त्याच्या पुस्तकाच्या climaxच्या वेळेस professor Boling जगतोय का मरतोय अशी स्थिती असताना कोणा वाचकाला गुलाबजाम आठवलेत तर तो जीव देईल. त्याची चूक नाही, त्याच्या जागी मी असते तर मीही दिला असता. पण तूर्तास तो जीव त्या ३ गुलाबजामांत अडकला होता.

धक्का मारणार्‍या पब्लीकला चुकवण्यासाठी बॅगेची ढाल करत, दुर्बुद्धी होऊन नेसलेल्या साडीमुळे होऊ घातलेलं लोटांगण टाळत, नी पावसाच्या मार्‍याने दशा झालेली छत्री सांभाळत आणि पुन्हा पुन्हा बॅगेतून बोंबलणार्‍या मोबाईलकडे दुर्लक्ष करत... प्लॅटफॉर्म वरच्या घड्याळाचा काटा १८.२३.५४ असा दाखवत असताना, मी पिटी उषागिरी दाखवत प्लॅटफॉर्म नंबर १ ते ७ चा पल्ला यशस्वीपणे पणे पार करत ६.२४ च्या कर्जत लोकल मधे पहिला दरवाजा गाठून हुश्श झाले.

तुमच्या प्रवासातल्या सुरस आणि चमत्कारिक, धाडसी आणि रोमांचक अशा घटना आम्हालाही कळवा की! प्रवासाचं सुरवातीचं आणि शेवटचं स्टेशन दिलं आहे. तुम्ही फक्त मधला प्रवास खुसखुशीत शब्दांत लिहायचा आहे. प्रवासवर्णनांबरोबर अपरिहार्य असणारी प्रचि असतील तर उत्तमच! तर निघू द्या गाडी स्टेशनातून........

प्रवासवर्णनांचे विषय (लेखन याच विषयांवर असावे) :
(१) घर ते कोपर्‍यावरचा भाजीवाला
(२) ऑफीसमधला आपला डेस्क ते पँट्री
(३) लग्नाच्या दिवशी : खोलीपासून बोहल्यापर्यंत