कुरंगनेत्र

चित्तचोरटा

तुलाच सांगते सखी कुरंगनेत्र राधिका
नकोच संग माधवा विरुन जाई ऐहिका

नकोस पाहु त्याकडे नको भुलूस केशवा
क्षणातही मनात ते ठसेल रुप तेधवा

विचार तू तुलाच गं, नको खुळावु साजणी
असेच वेणू वादनी भुलाविल्या किती जणी

कितीक सांगते तुला वनी न जाय एकली
सुरात वेणूच्या बुडून चित्तवृत्ती लोपली

चुकेल व्येवहारही नये पुन्हाचि जागृता
शुकादी गात तत्कथा हरुन भान पूर्णता

प्रपंच भान लोपले मीरा तुका विशेषता
नयेचि ओळखू तयात कोण भक्त देवता

कळेल काय कौतुका सदैव नाटनाटका
खुणा पुसून टाकितो कमाल चित्तचोरटा