माय्बोली गणेशोत्सव २०२१

काहीच सुचत नाहीय. सगळीकडे फक्त अंधारच अंधार.
कानावर फक्त पाण्याचा आवाज पडतोय. मनाला एक अनामिक हुरहूर लागून राहिलीय. तेवढ्यात दरवाजा उघडला जातो.....
तिला अंधार आवडत नाही.
ती गुहेत आत जाते. सर्वानी शंभरदा बजावून सांगितलेलं असूनही. ती टपोऱ्या डोळ्यांची. देखणी. चंचल. मनस्वी.
आत चाहूल लागते तसे तिचे कान टवकारतात.
आणि लखकन त्याचे डोळे चमकतात. त्याची तीक्ष्ण, भेदक नजर. मी राजा आहे इथला असं सांगणारी.
तो सरसावून दबा धरून बसतो. तिच्या उष्ण रक्ताचा घोट घेण्यासाठी झेपावतो.
आणि ती? ती गर्रकन फिरून पुन्हा बाहेर पडते. जिवाच्या आकांताने पळत सुटते अंधारात.