हजारो ख्वाईशे ऐसी

फुलं आवडणारी माणसं असतात. फुलं केसात माळणारीही... फुलांच्या माळा गुंफणारी, तशीच देवाच्या चरणी वाहणारीही. पण तो मात्र फूलवेडा होता. आणि तेही एका अशा फुलासाठी ज्याचा कसलाच गंध नव्हता. अबोली. अबोलीची फुलं त्याला खूप आवडायची. मोठ्या बंगल्यात राहायचा तो. सोबत वडील फक्त. आई तो लहान असतानाच निवर्तली होती. भावंडं कोणी नव्हतं. वडिलांचा एकही शब्द खाली पडू द्यायचा नाही. वडील खूप बोलके. ओळख नसलेल्या माणसालाही चुटकीसरशी मित्र बनवतील. पण हा अगदीच शांत. घुम्या म्हणावा इतका कधीकधी.