बीस साल बाद

रात्रीची वेळ. एक भव्य हवेली.

‘मै नही मानती. तुम कुछ भी कह लो' एका स्त्रीचा आवाज.
‘खामोश' एका पुरुषाचं दरडावणं

मग एक जमीनदार, त्या हवेलीचा मालक बाहेर पडतो. बाहेर मिट्ट काळोख. दाटलेलं रान. पैंजणाचा आवाज. त्या आवाजाचा मागोवा घेत तो चाललाय. एका क्षणी तो कॅमेराला पाठमोरा होतो आणि त्याच्या मागे आपल्याला एक हात दिसतो.....मोठमोठी नखं असलेला. मग एक किंकाळी ऐकू येते. आणि त्या किंकाळीतच आगगाडीच्या इंजिनाच्या शिट्टीचा आवाज मिसळतो.