कवितांचे थवे ….

कुणीतरी सांगा त्याला ,रान नि:शब्द हे झाले
धुंद कवितांचे थवे, दूर नभापार गेले ॥ धृ ॥

घेत पाषाण उशाला
नदीपात्र पहुडले ,
शेवाळाच्या पदरात
मासे घुसमटलेले...
कुणीतरी सांगा त्याला ,'झरे वाळुत जिरले..'.॥ १॥

भूईकडे बघतात
घोस मिटल्या कळ्यांचे
अश्रु सुकले ऋतूचे ,
पानांनी या झेललेले
कुणीतरी सांगा त्याला ,'फुलपंख ते झडले' .॥ २॥

पाणकणीस पाहते
तळ्यावर झुकलेले ,
मेघ गुलालात चिंब
जळी बिंब रेंगाळले
कुणीतरी सांगा त्याला , ' तळे भासांनी पेटले '॥३॥

कुठे गुंफेत शिल्पाचे
मंद स्मित भेगाळले ,
कळकीच्या बनातुन
रानवारे विव्हळले