"लाफींग बुद्धासारखे डोक्यावरती उलटे हात करुन उभ्या असलेल्या ढोल्या बेडकाच्या पोटाला ब्रँडी लावून त्यांना टबमध्ये पाण्यात बुडवल्यास घरातील कोणाला सर्दी न होता घरात समॄध्दी येते"......अहो अहो थांबा...."कोणाला हे कळतंय का काय आहे ते" असं म्हणून लगेच ह्या धाग्याचा नंबर पार्ल्यावर टाकू नका....अहो हा तर मुख्य डिसी गटगनंतर हॉटेलवर झालेल्या मिनी गटग चा निष्कर्ष आहे...कसं काय म्हणता...मग वाचा....
बाराकरांकडुन किती वेळा तोच तोच वृतांत ऐकायचा तर हा नवा वृतांत शिट्टीच्या चष्म्यातून.
ठरल्याप्रमाणे आम्ही शुक्रवारी रात्री ८ वाजता सिंडरेला कडे पोहोचलो. पन्नाच आगमन झालच होत त्यामुळे तेव्हा सुरु झालेली अखंड बडबड आणि हसणं रविवारी रात्री पन्नाला घरी सोडल तेव्हा म्हणजे ११:३० वाजता संपल. आल्यावर मोठी बस आणायला चमन, किरण नी नितेश (मि.सिण्डी उर्फ् ‘ते गृहस्थ’) गेले. नितेश सांगत होता की 'इधर दस मिनीट मे ही है'. ते गेल्यावर अर्ध्या तासाने त्याचा सिण्डीला फोन आला की ते अजून पोचले नाहेत आणि रस्ता सापडत नाहीए! मग अर्ध्या तासाच काम दिड तासात करुन मंडळी घरी आली.