शेवटचा प्रवास

आयुष्याची संध्याकाळ

Submitted by संतोष वाटपाडे on 21 September, 2014 - 05:28

ऐलतिरावर तू नावाडी पैलतिरी मी स्तब्ध उभा
ऐक हाक श्रीहरी पसरली मावळतीवर क्षीण प्रभा
माघारी जाण्याचे रस्ते अंधुक झाले आज जरी
तरी परतले आठवणींचे सारे पक्षी शांत घरी

या जन्मातून नवजन्माला जाणे खडतर ठाव मला
अवघड अंतर पार कराया मार्ग सुखाचा दाव मला
आयुष्याच्या संध्यासमयी मनास माझ्या हाव तुझी
रस्ता सरला अडवळणांचा एकदाच दे नाव तुझी

गाठोड्यागत संचित माझ्या मानगुटीला वाकवते
नशीब फ़ुटके जागोजागी हसून जिभल्या दाखवते
थकले नाही वाटेवरती लडखडणारे पाय तरी
लोभ जगाचा सुटला नाही तडफ़ड करती श्वास उरी

बालपणातुन तारूण्याप्रत धावत सुटलो अंधपणे
तारुण्यावर वार्धक्याचे सावट आले मंदपणे

Subscribe to RSS - शेवटचा प्रवास