घर एकटे

घर एकटे

घर एकटे उतारावर अजूनी टिकूनी उभेच आहे
पावसाळे आणिक वादळे झेलत सोसत तिथेच आहे

तशीच आहे अजूनी त्याच्या परसामधल्या आंब्याची चव
अजूनही पडती आंबट बोरे कुणी नसे जरी वेचण्यास्तव

इथे राहिली किती माणसे कितीक पिढ्या अन जनने मरणे
अवघे गेले दहा दिशांनी उरली आता त्यांची स्मरणे

दिपावलीस्तव शत दिपांच्या कधी माळल्या होता माळा
आता सलते त्याच्या हृदयी तिन्हीसांजेची कातरवेळा

आज कुणी ना दीप लावया वृंदावनही ओके बोके
डौलदार या बैलगाडीची उभ्या उभ्या निखळली चाके

ते ही इथल्या माणसांसवे अन्नाची चव चाखत होते
अंगत-पंगत आवळी भोजन किती सुखांनी नहात होते