खामोशी

रात्रीची शांत वेळ. कुठलंतरी हॉस्पिटल. पांढर्या कपड्यातल्या नर्सेसची तुरळक ये-जा. मंद वार्याच्या झुळुकीने हलणारे खिडकीचे पडदे. खिडकीला टेकून बाहेर बघत गात असलेला पाठमोरा तो. आणि हातात कालिदासाच्या 'मेघदूत' ची कॉपी घेऊन शांतपणे पायर्या चढत जाणारी ती. अधाश्यासारखं किती वेळा हे गाणं पाहिलंय आणि ऐकलंय काय माहित. काळीज कुरतडणाऱ्या चिंता आणि मेंदूचा भुगा करणारे प्रश्न दोन्हीच्या तावडीतून सुटायला दर वेळी ह्याच गाण्याने हात दिलाय. वेड लावणारी चाल आणि फक्त 'haunting’ ह्या एकाच शब्दाने वर्णन करता येतील असे शब्द.... "तुम पुकार लो......तुम्हारा इंतजार है".

’खामोशी’ बघण्याआधी माहीत झाला होता त्यातल्या मोहक गाण्यांमुळे.
’तुम पुकार लो.. तुम्हारा इंतजार है’, ’वो शाम कुछ अजीब थी.. ये शाम भी अजीब है’, आणि अर्थातच ’हमने देखी है इन आंखोंकी महकती खुशबू..’
गुलझारचे शब्द काळजाच्या आतल्या पडद्यापर्यंत जाऊन रुतून बसण्याचं वय येईपर्यंतच्या काळात ही गाणी लक्षात राहिली होती त्यांच्या हॉन्टींग सुरावटीमुळे.