आठवणींची भीती

कंठ कोरडा पडतो आणि
नेत्रही अश्रू पीती
कधी मनाला वाटून जाते
आठवणींची भीती

आठवणी या अशा अतिथी
सांगावे नसतात
जरी नकोश्या तरीही येवून
बीनडंखी डसतात
तोच डंख अन् त्याच वीषाने
गुंगावे तरी किती
कधी मनाला वाटून जाते
आठवणींची भीती

वर्तमानाला हादरुन सोडे
बीतलेली एक घटका
आठवणीमध्ये लपून लावते
पुन्हा मनाला चटका
नको दिवस तो परतून यावा
नको पुन्हा ती तीथी
कधी मनाला वाटून जाते
आठवणींची भीती

आयुष्याच्या वाटेवरती
फिरूनी बघता जरा
आठवणी या मागे आल्या
वर्षे गेली भरभरा
जीवन चित्रामध्ये अनेक त्या
सुख दुःखाच्या मिती
कधी मनाला वाटून जाते
आठवणींची भीती

........अविनाश उबाळे (गणक)